Φιντέλ Κάστρο

Για μένα ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο είναι στενάχωρος. Κάθε θάνατος μου είναι δυσάρεστος πολύ. Άλλωστε δεν κρύβω τον φόβο μου και την έγνοια μου γιαυτό το οριακό κακό της ζωής μας.
Με νευρίασαν κάποιες δεξιές εφημερίδες. Αμέσως θέλησαν να αναδείξουν πρώτα τα κουσούρια του ανθρώπου. Με νευρίασαν και δήθεν προχωρημένες απόψεις, περί του ότι οι Έλληνες φτιάχνουμε μύθους και μας αρέσουν κλπ.

Χωρίς μύθους ο άνθρωπος όχι μόνο δε ζει. Αλλά ακόμη περισσότερο δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του. Θρησκείες, σοσιαλισμοί, κομμουνισμοί και άλλοι ~ισμοί την δύναμή τους την αντλούν από το μυθολογικό στοιχείο που βρίσκεται εντός τους. Ακόμη και οι προοδευτικές έννοιες την ισχύ τους στην μυθοπλαστική τους δυναμική την στηρίζουν (αδελφοσύνη, ισότητα, ελευθερία κλπ).

Λοιπόν ο Κάστρο ήταν από τους τελευταίους μύθους της εποχής μας. Κράτησε στο χρόνο της ενσώματης ζωής του καλά. Θα δούμε πως θα τα καταφέρει και στο μέλλον τώρα πια που δεν θα είναι «ανάμεσά μας».

Η χώρα του, αυτό το πορνείο και καζίνο των ΗΠΑ πριν την κουβανική επανάσταση, προχώρησε μισό αιώνα τώρα αποκλεισμένη σε όλους τους τομείς από τον φοβερό γείτονα της. Φτώχια μπορεί να υπήρχε στη χώρα. Όμως υπήρξε και σαφής πρόοδος: οι Κουβανοί αναδείχθηκαν σε αθλητισμό, έβγαλαν καλούς γιατρούς, έφτιαξαν μια αρκετά καλή υγεία και παιδεία. Μπορεί να μην έφτασαν στο θρίαμβο αλλά σίγουρα αρκετά καλά για το καρυδότσουφλο Κούβα που με τον Φιντέλ στο τιμόνι έπρεπε συνέχεια να πλέει στα απόνερα του κολοσσιαίου αμερικάνικου υπερωκεάνειου.

Ήταν η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο ένα προπύργιο κόντρα στην παγκοσμιοποίηση;
Νομίζω πως ναι. Ηθελημένα και αθέλητα ήταν. Άλλωστε με κάποιο τρόπο υπήρξε πολέμιος και της κομμουνιστικής παγκοσμιοποίησης, παρότι σε σχέση με την πάλαι ΕΣΣΔ.

Περίεργο! Στην προσωπική μου κοσμοθεωρεία η αριστερά έχει πολύ-πολύ μικρή αξία. Στο προσωπικό μου πάνθεο μάλλον υπάρχουν πολλοί  άνθρωποι που χαρακτηρίζονται «αριστεροί» ή κομμουνιστές.

Μια μουσική έρχεται συνέχεια στο νου μου με την φυγή του Κάστρο και της Κούβας της εποχής του.
Την βάζω εδώ πιο κάτω σαν αποχαιρετισμό (Buena Vista Social Club, a 1999 documentary film directed by Wim Wenders about the music of Cuba). Και μετά το ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν για τη ζωή του ( 2002, Oliver Stone’s documentary “Comandante.” ).

Δυο μέρες μετά: διαπιστώνω ότι γενικά το υλικό για τον Κάστρο έχει την τάση να χάνεται λίγο-λίγο από το διαδίκτυο. Άραγε εντύπωσή μου ή ισχύει;

Θυμίζω πάντως και αυτή την ταινία για την Κούβα: για την οποία περισσότερα στο http://www.imdb.com/title/tt0058604/ και η ίδια στο http://putlockers.ch/watch-i-am-cuba-online-free-putlocker.html

ένα άρθρο για τον π. Συμεών Κραγιόπουλο και την «καρδία» του ανθρώπου

[δσ: ενδιαφέρον και κατατοπιστικό το κείμενο που ακολουθεί: π. Συμεών Κραγιόπουλος, βαθύς εαυτός, ψυχή και αμαρτία, νόσος, αδυναμία να ξεκολήσει κανείς από αυτό που έχει μάθει και συνηθίσει, για εμένα μνήμες Winnicott. Και αυτή η καταπληκτική φράση περί του παλαιού εαυτού. Αντικείμενα του κειμένου τα προηγούμενα σε γενικές γραμμές. Αναμένω και την συνέχεια]

Ο «Βαθύς Εαυτός» και η πνευματική πρὀοδος κατά τον π. Συμεών Κραγιόπουλο (μέρος 1ο )

Ιωάννου

Δημήτρης Γ. Ιωάννου

Άκρως σημαντική (εκτός από τα όσα λέγονται για την ψυχική ασθένεια, θέμα στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε[i]), είναι και όσα ο π. Συμεών  Κραγιόπουλος λέγει για τον βαθύ εαυτό («καρδία») και τον τρόπο που προοδεύει κανείς στην πνευματική ζωή.

H συνέχεια στο:

http://antifono.gr/portal/%…E%BF.html

(μέρος 2ο )

… με την αναφορά στην ευθύνη μας που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ευθύνη καθολική…

http://antifono.gr/portal/…

Ελληνική Εταιρεία Σπουδών Εγγύς Ανατολής – ΕΕΣΕΑ – HSNES

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Γενικές Πληροφορίες

Η Ε.Ε.Σ.Ε.Α. αποτελεί μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση, η δράση της οποίας δεν εξαρτάται από κανέναν δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό κερδοσκοπικού ή μη χαρακτήρα. Οι σκοποί της Ε.Ε.Σ.Ε.Α. είναι να συμβάλλει με τη δράση της:

• στη συγκέντρωση και διάδοση γνώσεων που αναφέρονται στον πολιτισμό των λαών της
  Εγγύς και Μέσης Ανατολής, καθώς και στη σχέση του πολιτισμού τους με τον ελληνικό
  πολιτισμό, όπως αυτή εξελίχθηκε στην πορεία των αιώνων.
• στην προώθηση, την ενθάρρυνση και τη διεξαγωγή σπουδών που αναφέρονται στον
  πολιτισμό των λαών   της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, και πιο συγκεκριμένα στην ιστορία,
  αρχαιολογία, γλώσσα, τέχνη, αρχιτεκτονική, έθιμα, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, οικονομία,
  επιχειρηματικότητα, τουρισμό, πολιτισμό, γεωγραφία και φυσική ιστορία.
• στην προώθηση δράσεων και πρωτοβουλιών που συμβάλλουν στην οικονομική και κοινωνική
  ανάπτυξη αυτών των χωρών, στον τομέα της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της παιδείας,
  και των βασικών κοινωνικών υποδομών.
• στην ανάπτυξη δράσεων που αναφέρονται στην εκπαίδευση και ενίσχυση της κοινωνίας των
  πολιτών στις χώρες αυτές, καθώς και στη με κάθε πρόσφορο τρόπο καλλιέργεια επαφών και
  σχέσεων μεταξύ των πολιτών των χωρών αυτών και Ελλήνων πολιτών, με στόχο τόσο την
  προβολή των προβλημάτων των αναπτυσσομένων χωρών στη χώρα μας, όσο και την, προώθηση κλίματος συνεργασίας και αλληλοκατανόησης μεταξύ των λαών.
• στην προώθηση της επικοινωνίας μεταξύ των κυρίων θρησκευμάτων της Εγγύς και Μέσης
  Ανατολής (διαθρησκευτικός διάλογος).
• στη συνεργασία με φορείς και άτομα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που έχουν κοινό
  χαρακτηριστικό το ενδιαφέρον τους για την Εγγύς και Μέση Ανατολή.
• στην προβολή των παραπάνω δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και στον Διεθνή χώρο.
• στην ανάληψη, διεξαγωγή, υλοποίηση και διεκπεραίωση εθνικών και διεθνών προγραμμάτων.

http://www.hsnes.org

Αειφόρος Ανάπτυξη και Περιβάλλον. Η περίπτωση αξιοποίησης του Ελληνικού

Επιστημονική Ημερίδα
«Αειφόρος Ανάπτυξη και Περιβάλλον.
Η περίπτωση αξιοποίησης του Ελληνικού»
Πάντειο Πανεπιστήμιο, 27 Ιουνίου 2016

>>> για διευκόλυνση για τυχόν ενδιαφερόμενους. Το θέμα του Ελληνικού είναι πολύ σποδαίο. Γνώρισα κάποιους από τους συντελεστές της πιο μάνω ημερίδας. Δεν ασχολούμαι με το θέμα, αλλά το αρχειοθετώ εδώ για πιθανή χρήση του:

• Αειφόρος Ανάπτυξη και Περιβάλλον.
  Η περίπτωση αξιοποίησης του Ελληνικού-pdf

Ending Slavery, A Freedom Blueprint

A Freedom Blueprint

written by Dimitrios D. Soufleris

Slavery is a subject at the core of being human. It is a matter of heart in many ways.
Although there are many detailed definitions of slavery there is always one thing that comes in mind when we are talking for the subject. The opposite of slavery. And that is freedom.
That’s why the discussion and the work about slavery always goes deep inside the core of being human. Because there the only thing that we should find is freedom.
Freedom of the individual, freedom of the society, freedom of state and countries and mostly freedom of thought.
Following this aspect we have to approach this global subject. We have to understand that the way people think about the others and for themselves makes the internal situation that can lead to the use or the acceptance of slavery. This way of thinking can also lead to the deployment of real freedom and equality for all humanity.
Are there methods that can help us to build this freedom and demolish the chains that keep some of our brothers and sisters enslaved?

In part 3.8 of this course is mentioned that: “Slavery is a legal problem but also, to a greater or lesser extent in every country, a problem of economic development, migration, gender, prejudice and corruption”.
I’m afraid that I absolutely disagree with that statement and the background point of view. Slavery is not a matter of law and a legal problem on the first place. Except if we can also reach an understanding that also murder, or rape are also first of all legal problems. Which is probably not acceptable. These great issues of humankind are problems which have to be faced and confronted with law, legislation and jurisdiction. But first of all these great problems are firstly matters of societies and civilizations.

Under the previous preconditions I conclude to the following:
1) Ending Slavery is one of the most difficult tasks that humankind faces.
2) It is very optimistic and probably unrealistic to believe that slavery will come to an end once and for ever.
3) The fight is going to last as far as there are people on this planet.
4) But the above make this subject even more serious and important. We must cope with this old daemon of human history and try to do our best. The aim is the diminishing of all types of slavery and the scaling up of slaves who become free persons.

Somebody will say after reading the ideas of the above paragraphs. What is your suggestion for eliminating slavery? What can you offer to the Freedom Blueprint? Your ideas are good (or bad, or I disagree with them etc) but what are the practical means that you suggest for fighting slavery and to earn a minimization of it and its poisonous consequences?

My answer to the last question goes as follows:

1) The problem is international. So the confrontation must be also international.
2) The problem lies in the structural development of our societies and civilizations. The differences are so big that if we do not take care about them will stay trapped in unrealistic assumptions. It is absolutely different the way a woman or a child or a person of another religion is confronted from Islam or Hinduism etc. The western ideals, based mainly on Christianity are not automatically shared by the rest of humanity.
3) The solution has to step on the common values and central patterns of the so many different societies and civilizations of our world.
4) There are notable and successful structures-organizations with valuable experience in the fight against slavery.
5) There is a serious need for coordination and cooperation between the official international organizations, NGOs, states and countries, educational institutions, religious groups etc.
6) The unity against the “enemy” must take in consideration the differentiation of humans mentality (e.g. the old woman from Mauritania who said:”I’m a good slave”).
7) Probably the creation of a new international organism as the central director/coordinator for this fight will complicate things and is going to cost in time and money – both necessary for the fight against contemporary slavery.
8) The UN is not the perfect but the most serious candidate for this role.
9) The special department of the UN that will be responsible for the antislavery global coordination has to be absolutely independent from governments and the strong well-known formations of the UN (e.g Security Council).
10) This new entity must quickly acquire a well known and recognized name, logo and sign. The best example that comes into my mind is that of UNICEF. There are also many other UN organs and special programs, funds and agencies. I believe that an international organ with the ability to be easily recognized but dedicated to the Freedom Blueprint of eliminating slavery will become an important leap forward to Ending Slavery.
11) The role that I propose may be seen according to the paradigm of a conductor and a symphonic orchestra: You need many different organs to have an orchestra. Its one and with the musician behind it contribute to the final wonderful result: the symphonic music. But all these great people are not able to give birth to that result without the conductor. Needless to say that a conductor doesn’t make the music. But all of these people are “conditio sine qua non” to have that magnificent effect. And the more rich in the number of musicians and their expertise the orchestra the more reach also the final outcome.
12) The same is going to happen with this international “Ending Slavery” formula. Different organizations, people, states, legal systems, NGOs, religious authorities etc, keeping their difference and “personal” characteristics united toward an aim which will give contemporary slaves their freedom, keep them free, help them to build free societies and independent persons.
13) Clever slogans like “different but united” or “One slave less – One more man free,” or “Today towards a world without slaves, Tomorrow towards a world without poverty (or war etc)” can help the cause.

This central structure, under the supervision of the UN must be under the rule only of the General Assembly and the General Secretariat. For two reasons: this matter concerns everybody in the international community. The general assembly is consisted from the total of today’s worldwide countries. Naturally that is the appropriate organ to confront such an international problem which is as serious as wars, killing people, poverty, violation of human rights etc.
The second reason to put this under the General Assembly is because we hope that all member states has to work for the abolition of slavery without secret agendas and political plays behind closed doors.

But in the very end the real work will be done by all the independent participants of the fight against slavery. The UN organ must not become the manager or even worse the owner of this fight against contemporary slavery. After all UN can not prove an impressive success against war, refugees crisis or poverty. Positive steps are a reality that has given some progress to our world. But there are so many unsolved big problems.

If it is a truth that Modern Slavery has a small economic and quantitative impact on today’s world and that it is possible to eliminate it then lets try some different ways from the ones that we have tried so far.

[DS, Ending Slavery – The University of Nottingham, A Freedom Blueprint, Nov. 2016, written by Dimitrios D.Soufleris –  https://www.futurelearn.com/courses/slavery/1/assignments/129116/submission/new]

Reducing CO2 emissions from the electric sector by the year 2030-policy recommendations (case study Greece)

The case of Greece

Greece is a country of 131000 klm2 and 11 million people. But we must also keep in mind two more important facts: It’s a mountainous country, with 10000 villages, 3000 islands –100- inhabited. The islanders are almost 1 million people. The country also welcomes 25 million of tourists every year.
Αll of these people and places need energy. Steady, safe and cheap electric energy over a grid made and regulated through the public company of ΔΕH (DEI).

In 2014 the total energy production was 35,3 TWh (2000: 48,5 increased to in 2007: 53.9 and continuously decreasing since then).
The grid has to electrify an extremely big and difficult land (mountains and on the same time islands over an almost square side land with 1000 km diagonal).
The installed power is 12,8 GW (64% of the country’s total) (in 2010, it was 5,4 in 1980 and only 0,6 in 1960).
The flux of energy (installed capacity) is: 30% coal, 15% diesel, 15% natural gas, 20% hydroelectric, 10% renewables and others. According to 2013 data thermal units were10,060 GW, and the other units 7,222 GW.
When it comes to production the situation is follows: 55% from coal, 16% from diesel etc, 20% from natural gas and less than 10% from hydroelectric and renewables. So the installed capacity doesn’t mean that the end of fossil fuels production reaches an end. The price is about 41€/MWh.
Coal is extremely cheap, there is plenty of it in the country and the reserves are enough for 400 years. Because of economic crisis and memorandums the energy system is in a transition period towards privatization.

It is clear that electricity production basically comes from fossil fuels, coal, oil and natural gas. So a great problem of CO2 and other greenhouse gases has to be faced and controlled. There is also a great health impact. Some years ago there was a serious problem evening Athens. Air pollution (SO2, NOx, CO2) and PM were found in the city’s air. The regulations (closing near thermal units, unleaded gasoline etc) have made a progress. But in places like Ptolemaida (north Greece) or Megalopolis (south Greece) the problem is extremely serious, the lifespan is much shorter and cancer and lungs and cardiovascular diseases are increasing (more than double PM2.5 than the rest of the country, around 23 μg/m3) .
We must also take into account the obligations of the country because of international treaties and EC regulations for CO2 emissions and climate change.

Recommendations

The solution is not easy. If the aim is a better environment, in the year 2030, there must be a shift from a fossil fuels energy production to other safer for humans and the environment methods. But this is going to be very difficult for such a small time period (only 15 years). A 50% reduction of fossil fuels (practically almost 90% comes from fossil fuels nowadays) means that there must be a solution of an increase of not fossil methods to reach the capacity of about 20 TWh per year. The LCOE for natural gas in 2015 was around 19 /MWh. The LCOE for lignite in 2012 was 59,93 €/MWh because the energy density of Greek lignite (brown coal) is around 1.200kcal/kg. Unfortunately there isn’t an administration such as US EIA in Greece and the data comes from many different sources.

What can be the solutions?

Theoretically nuclear power, wind, solar, hydroelectric, bio-fuels etc.
But the answer isn’t so simple. The solution of nuclear power is impossible for Greece. The ecological movement and the left political parties of the country are not going to permit this solution. For them this subject is the holly grail of ecology for
Greece. They believe that this is very dangerous for a small and seismogenic country, with small distances from the probable location of a factory and populated cities etc.

Next solution is renewables.

Wind farms have been deployed during the last two decades all over the country. The installed capacity is 1558,2 MW. Medium price of wind energy in 2016: 98 €/MWh. Unfortunately with no respect to the landscape, the history, the use of land and the wild beauty of Greek natural environment. They have a great cost for construction and sometimes they are not connected to the grid. It seems that one the main reasons for their deployment is the big subsidies that companies and the owners can take from the state and the EC. Wind farms also sell the electricity 3-4 more expensive from the price of the fossil fuels production. I addition they cause problems to tourism, agriculture and animals breeding. Naturally all of these problems have started a big war against them from environmentally thinking people and the local societies. If we want to keep them we must find really new ways of deploying them.

Solar power is almost at the beginning. The installed capacity is 260,67 MW. This is strange enough for a country with very good solar radiation. You can find some PVs over the roofs of houses. But there aren’t serious solar power production facilities. In the case of solar we do not face the problems of wind, like the big land footprint, or the heavy landscape spoiling. And this can be avoided in the future if we do not use important land for the installation of solar PVs. The solar power’s land footprint is one of the lowest. Around 1%. We can use deserted industrial areas and open pits (e.g. coal and other minerals mines, or for marble and stones used in building industry etc.). Following this solution solar power can give the necessary electricity for decreasing the fossil fuels production. With 1% land coverage solar power is able to cover the primary electric energy production of the country. This is less from the almost 1,5-2% of land used for wind farms (already in use but offering only around 3% of the total electric energy production. The price per MWh is almost 3 times bigger than the price from thermal units. This must change. Otherwise the cost of mitigation will stay to expensive for the shift from CO2 correlated energy to clear energy. It is not logical to buy 4 times more expensive solar power in Greece than in Germany. The medium price in 2016 is 257€/MWh.

Bio-fuels is not a great idea for this situation. Although there are good results from some research centers (polytechnic and university schools) generally they are expensive and their CO2 emissions are not minimal.

One of the important parts of the solution is the improvement in efficiency and efficacy of energy technologies. New lightening technologies, better thermal insulation of houses and big buildings, more public transportation, better and newer cars, bicycles and more walking (also a health exercise on the same moment) must be part of the energy use and the energy planning for the near future. One of the advantages of these solutions is that they are not very expensive. Some of them have no cost, because they are just different ways of living and thinking. And all of them can be applied very fast in short time periods (days, months or just some years). All of these result to Carbon Reduction. Some examples: Driving your car 50% less or carpooling with another person can save ~1000-3000 kg CO2e/yr. Upgrading the lightning technology of a medium sized house can save ~100-300 kg CO2e/yr.

Other methods.

More taxes in not going to have good results. The country faces 30% GDP decline and 50% increase in taxes and consumer values. Nobody can pay –or can accept to pay- more money for CO2 reduction.

Hydroelectric is already an important factor. But it is difficult to accept the idea of a big increase of its part to the total energy production. The main reason is the fact that there is less water in the country and because of climate change we can not expect a better future situation. Fewer rains and snows, more heat and perspiration makes the water for hydroelectric a valuable asset that is going to be less and as a result you can’t expect to find a CO2 solution to this kind of energy production. Another well known problem is the big land use and landscape alterations that are caused by huge dams etc. The idea of small hydroelectric for islands etc isn’t a serious one. The water problem is more serious there and even under the best perspectives the planning is about 0,5% participation at the final energy sum. These kind of ideas are mainly for political reasons and not for energy reasons. They are for the impression not for the result.

But the CO2 reduction (and of the other GHG) needs a really new process, a radical change of the basis of energy production for the country.
Taking into account the previous the only really logical solutions, with the best results and prospects, are solar power under a reasonable cost and land use and improvement in efficiency and efficacy.

[Synthesis Assignment: Policy Recommendations, Aug. 2016, written by Dimitrios D.Soufleris –  HarvardX: ENGSCI137x Energy Within Environmental Constraints]

Ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος και ο Ελληνικός Λαός

Το βιβλίο έφθασε στα χέρια μου από προσφορά της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η ανάγνωσή του υπήρξε πολύ μα πολύ ενδιαφέρουσα. Μετά από αναζήτηση παραθέτω πιο κάτω το αγγλικό, από το Internet Archive, από όπου μπορεί σε πολλές διαφορετικές μορφές να κατέβει για ανάγνωση.

https://archive.org/details/constantineigree01hibb

• το  αγγλικό βιβλίο σε μορφή pdf εδώ: constantineigree01hibb

Το βιβλίο στην ελληνική του έκδοση είναι το πιο κάτω και μπορεί να βρεθεί σε αρκετά βιβλιοπωλεία διαδικτυακά:

Ακολουθεί σχόλιο από τη σελίδα του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, με σχόλιο αναγνώστη, το οποίο βρίσκω ενδιαφέρον πλην αδυνατώ να σχολιάσω. Ίσως μετά την ανάγνωση του πρωτοτύπου:

«Το 1915, ο μορφωμενος και πολυπραγμων(διπλωματης, στρατιωτικος, πολιτικος και δημοσιογραφος)Αμερικανος Paxton Hibben, σταλθηκε στην Ελλαδα ως ανταποκριτης του Associated Press προκειμενου να καλυψει τον Εθνικο Διχασμο που ηδη ξεκινουσε! Εκατσε εδω εως το 1917 και ειχε τη δυνατοτητα να συνομιλησει με τον Βασιλεα Κωνσταντινο, τον Ελευθεριο Βενιζελο και διαφορους αλλους πολιτικους, διπλωματες και αμεσα εμπλεκομενους. Μετα την αναχωρηση του απο εδω, αποφασισε να καταγραψει σε βιβλιο τα οσα απιστευτα ειδε. Το βιβλιο ομως εκδοθηκε τελικα το 1920, διοτι εν τω μεταξυ οι ΗΠΑ προσχωρησαν στον πολεμο, στο πλευρο της Ανταντ, την οποια δεν συνεφεραν τα συμπερασματα του Hibben! Με ευθυτητα και ειλικρινεια κατεγραψε τα αισχη των αγγλογαλλικων μυστικων υπηρεσιων, την μυωπικη πολιτικη των πρεσβαυτων της Ανταντ και την αγαστη συνεργασια τους με τον βενιζελισμο για την συκοφαντηση του Βασιλεως Κωνσταντινου. Τα δε συμπερασματα του ως προς την σταση και οπτικη του Κωνσταντινου ειναι μονο μερικως σωστα, χωρις ωστοσο να ευθυνεται ο Hibben γι’αυτο(δεν ειχε στην διαθεση του τοτε, τις μυστικες συμφωνιες Κωνσταντινου-Γερμανων που υπαρχουν στα γερμανικα διπλωματικα αρχεια). Ειναι απο τα βιβλια που αρεσκονται οι βασιλοφρονες να προβαλουν(αποκρυπτοντας τα στοιχεια των γερμανικων διπλωματικων αρχειων) και οι βενιζελικοι να αποκρυπτουν(το ιδιο ισχυει και με τα βιβλια των Driault και Thomson)! Δυστυχως στην Ελλαδα πρωτοεκδοθηκε μολις το 2005 σε επιμελεια και μεταφραση του γνωστου βασιλοφρονα Κωστα Μπαρμπη, η οποια ομως ειναι απαραδεκτη, αφου φτανει σε σημειο να κοβει φρασεις που δεν βολευουν την οπτικη του! Προσφατα δοθηκε ως ενθετο σε γνωστη κυριακατικη εφημεριδα. Τα δε αρνητικα σχολια των αναγνωστων της εφημεριδας στην σελιδα της στο fb, μονο και μονο επειδη ειδαν το ονομα «Κωνσταντινος», δειχνει το χαμηλοτατο επιπεδο ιστορικης γνωσης και την ελλειψη πολιτικης ωριμοτητας των Νεοελληνων…»

 

 

ένα κείμενο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006

[κείμενο 10ετίας. Από τότε πολλά άλλαξαν. Και τίποτε. Οι εκλογές έχουν γίνει ακόμη πιο ανούσιες, η αυτοδιοίκηση ακόμη πιο ψευδής, η κυβέρνηση πιο ξενόδουλη και οι πολίτες σε περισσότερη νιρβάνα μπλεγμένοι…]

Αυτοδιοικητικές εκλογές

δημοσιεύθηκε στη «γέφυρα ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ», τ. 4, Οκτ. 2006

Μοιράζομαι κάποιες σκέψεις και κάποιες απορίες που έχω μαζί σας. Με κύρια αφορμή τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που εντός ολίγων ημερών θα εορτάσουμε. Γιατί βέβαια περί εορτής νομίζω πως πρόκειται. Γιαυτό και τα μπαλόνια, οι μουσικές, τα φώτα, τα μεγάφωνα, οι φωτογραφίες, η «χαρτούρα», τα χαμόγελα και τα χαρούμενα και φιλικά πρόσωπα κλπ κλπ. Εάν κάνω λάθος   και πρόκειται για κάποια άλλη διαδικασία, παρακαλώ διορθώστε με. Εάν πρόκειται για μια διαδικασία σκέψης, προσωπικού προβληματισμού και υπεύθυνης στάσης απέναντι στην κοινή μοίρα όλων μας ως κατοίκων πόλεως, δηλαδή οργανωμένου κοινωνικού συνόλου παρακαλώ δείξτε το μου γιατί δεν το βλέπω.

Περπατώ στους δρόμους της πόλης μέσα σε αυτό το προεόρτιο κλίμα και ακούω και βλέπω. Ακούω διαφημίσεις και βλέπω διαφημίσεις. Μόνο που το προϊόν δεν είναι αντικείμενο. Το προϊόν είναι άνθρωποι, είναι πρόσωπα. Μπορεί κανείς μέσα στο πλουραλιστικό περιβάλλον που χαιρόμαστε να ενημερωθεί, να πληροφορηθεί και έτσι να επιλέξει καλύτερα. Γιατί περί αυτού δεν πρόκειται;

Οι εκλογές είναι ζήτημα επιλογής. Διαλέγουμε και παίρνουμε το καλύτερο. Βέβαια μπορεί να δυσκολευθούμε λίγο γιατί η προσφορά είναι μεγάλη και ενώ ακούγεται ότι υπάρχουν τρομερές διαφορές, όμως ταυτόχρονα αυτές είναι μάλλον δυσδιάκριτες. Όσο και να προσπαθούμε να ενημερωνόμαστε τελικά μπορεί να μην τα καταφέρνουμε. Κρίμα δεν είναι που μετά από τόσα έντυπα και τόσες την γνώση που θα μας οδηγήσει άσφαλτα στις επιλογές μας;

Ευτυχώς όμως που για το δύσκολο αυτό πρόβλημα έχει βρεθεί η λύση. Υπάρχουν κάποια βασικά χρώματα και υπάρχουν και μερικές αποχρώσεις με τα οποία οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν μία ιδιαίτερη προσκόλληση ή αδυναμία. Έτσι καλού κακού κάθε υποψήφιος, κάθε συνδυασμός και κάθε πρόσωπο που επιθυμεί την ψήφο μας φροντίζει να μας διευκολύνει: μας θυμίζει ποιο είναι το δικό του αγαπημένο χρώμα και έτσι μπορούμε μέσα σε όλο αυτό το μπέρδεμα και εμείς πιο εύκολα να κάνουμε τις επιλογές μας.

Οι εκλογές είναι απόρροια και θεσμός του δημοκρατικού πολιτεύματος.   Είναι καρπός της ελευθερίας μας. Η ελευθερία μας όμως είναι απλά δυνατότητα επιλογών; Των έτοιμων λύσεων και προτάσεων που άλλοι έχουν επεξεργαστεί και μας προσφέρουν; Μήπως η ελευθερία μας είναι και η δυνατότητά μας για δημιουργία, για σκέψη, για τομή και ρήξη αλλά ταυτόχρονα και για σχέση-πραγματική σχέση- πρόσωπο με πρόσωπο;

Μήπως ελεύθεροι όντες μπορούμε να τολμήσουμε κάτι πρωτότυπο σε αυτές τις εκλογές; Μπαίνω στον πειρασμό και διερωτώμαι πως θα ΄ταν αν θεωρούσαμε τις εκλογές ετούτες μια ευκαιρία για διάλογο και για μια τολμηρή κίνηση; Πως θα ΄ταν αν επιλέγαμε να ψηφίσουμε άκυρο και ταυτοχρόνως δηλώναμε την σκέψη μας με την ψήφο μας; Για παράδειγμα αν γράφαμε στο ψηφοδέλτιο που θα ρίχναμε στην κάλπη: «Ψηφίζω όχι από υποχρέωση, αλλά ασκώντας το δικαίωμά μου. Επιλέγω ΑΚΥΡΟ γιατί θέλω οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι πράγματι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι πανελλαδική δημοσκόπηση για την δύναμη των κομμάτων».

Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις σε όλα τα προηγούμενα. Θέλω να ελπίζω ότι καλοπροαίρετα τις αναζητώ. Και τολμώ ίσως και κάποιες σκέψεις που μπορεί να μοιάζουν ανίερες, ασύμβατες ή προκλητικές. Συγχωρήστε με αλλά πριν από τις εορτές όλοι μας πολλές φορές έχουμε διάφορες απορίες και ερωτηματικά για το νόημά τους και την ουσία τους. Μπορεί αυτό απλά να συμβαίνει όταν διατυπώνω τις πιο πάνω σκέψεις μου.

Ή μπορεί πολύ απλά να φοβάμαι αυτή την αίσθηση μελαγχολίας και απογοήτευσης που έρχεται μετά τις εορτές, όταν τα φώτα σβήνουν και το πανηγύρι έχει τελειώσει…

Το κιβώτιο τού Άρη Αλεξάνδρου, μια κριτική-αναγνωστική προσέγγιση

Στ. Σουφλέρης: Το Κιβώτιο του ‘Αρη Αλεξάνδρου

Σταμάτης Σουφλέρης

ή αλλιώς ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ και η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του ΛΟΓΟΥ.

Μια πρόχειρη, βιαστική και επιπόλαια ανάγνωση.

Κάθε πότε στα πολύπαθα μα στεγνά και μικρά Νέα Ελληνικά Γράμματα πέφτει ο αυτοβασανιζόμενος εραστής και λάτρης τους πάνω σε ένα κείμενο τού ύψους, του βάθους και της εμβέλειας τού βιβλίου του Άρη Αλεξάνδρου (εφεξής ΑΑ) “Το Κιβώτιο”; Κάθε πότε στο “σύνολο” τής Λογοτεχνίας, εγχώριας ή παγκόσμιας “πέφτει” κάποιος πάνω σε ένα τέτοιο έργο; Η δική μου απάντηση είναι: εξαιρετικά σπάνια. Κάθε πότε καταφέρνει ο συγγραφέας -το συνήθως ή στην πραγματικότητα πάντοτε ακατόρθωτο- να αρθρώνει λόγο, να ποιεί Λόγο, να αρμόζει σύνολο, να χτίζει περιθώρια, σκηνικά, σκηνή, θέατρο, πρωταγωνιστές, ρόλους, κέντρο, φράση, γράμμα, επιστολή, ποίημα, έργο, σύνολο, ολότητα;

Κάθε πότε έχει την τύχη ή τη διανοητική και ψυχική δύναμη να επιλέγει ένα άψογο περίγραμμα, μια τέλεια υπόθεση, μια ορθή και κεντρικά λογικοφανή ιστορία, να τοποθετεί αυστηρότερα από ημερολόγιο πλοίου τον χρόνο και τον τόπο, να μην αφήνει κανένα περιθώριο ψευδοφανταστικού και από τη μια, να υπηρετεί έναν απολύτως φανταστικό λόγο, από την άλλη γερά να πατά στο έδαφος του πιο ακραίου ρεαλισμού, να μην ξεφεύγει εκατοστό από τα “πραγματικά” γεγονότα μα να μην υπάρχει ούτε χιλιοστό πραγματικότητας στο κείμενό του, μα ούτε και εκατομμυριοστό ψεύδους, αφού έχει πετύχει το επαναλαμβάνω, το όνειρο και τον εφιάλτη των γραφιάδων όλου του κόσμου και όλων των εποχών, να τρυπά τη σιωπή, να γεννά ζωντανό λόγο, μα να ξέρει συνεχώς ότι το διακύβευμα αυτό είναι πάντοτε και εκ των προτέρων ( με ένα ορθά “Καντιανό” a priori περί Συνθετικών προτάσεων) χαμένο.

Ο Άμλετ πεθαίνει. Η τελευταία του φράση είναι «The rest is silence». Ο ερωτευμένος μονίμως μοναχός Παπαδημούλης-διαμάντης σε ρόδινα ακρογιάλια σπρώχνει τα πράγματα στην ίδια κατεύθυνση όταν λέει «Ο φλοίσβος επιττάτει σιωπήν». Οι μούσες εμπνέουν, οι μούσες έρχονται μετά από τις μέχρι και γελοίες επικλήσεις των γραφιάδων, απουσιάζουν, κατοικούν ή αραιά και πού επισκέπτονται τους αιωνίως κακόμοιρους αυτούς μικρούς και αδύναμους εραστές τους και τους επισκέπτονται μόνο και μόνο για να τους εμπαίξουν και όχι να  τους ευχαριστήσουν για την λατρεία τους. Οι μούσες προτιμούν τους τολμηρούς, τους αυθάδεις, τους αισχρούς, τους θρασείς, τους αγράμματους εγγράμματους, από τους ψεύτες εγγράμματους αγράμματους. Το πνεύμα όπου θέλει πνει.