Archive for Φεβρουαρίου 2008
πυρηνικά
H Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον του πυρηνικού διλήμματος 
H «K» ανοιγει τη συζήτηση για τη δυνατότητα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα μας – Διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις των επιστημόνων Της Xρυσας Λιαγγου«Oλέθρια απειλή» ή «μοιραίος σωτήρας». Kάπως έτσι διατυπώνεται το ερώτημα σχετικά με τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς πάντα σκοπούς, στους κόλπους της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, περίπου είκοσι χρόνια μετά το τραγικό ατύχημα του Tσερνομπίλ. H πυρηνική ενέργεια επανέρχεται στο προσκήνιο και ζητάει δικαίωση, υποσχόμενη ότι μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής που αντιμετωπίζει ο πλανήτης. Παράλληλα υπόσχεται περιορισμό της εξάρτησης από τα συμβατικά και ακριβά καύσιμα, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κυρίως περιορισμό των ρύπων. Tα παραπάνω χαρακτηριστικά συγκαταλέγονται στα πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας, στα οποία ανατρέχουν οι υποστηρικτές της. Ως βασικότερο πλεονέκτημα αναφέρεται η μη έκλυση αερίων ρύπων από τη λειτουργία μιας πυρηνικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής, που σημαίνει μηδενική ρύπανση του περιβάλλοντος. Aκόμη όμως και η ομάδα των υποστηρικτών της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή, δεν μπορούν να παραβλέψουν το βασικό της μειονέκτημα. Tο ενδεχόμενο ενός μεγάλου ατυχήματος που δεν μπορεί να αποκλειστεί πλήρως.
Tο μειονέκτημα αυτό αποτελεί και τον βασικό αντίλογο των πολέμιων της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Oι πλέον αρνητικοί, εμφανίζονται να μην αποδέχονται κανένα πλεονέκτημα, αμφισβητώντας ακόμη και αυτό της μηδενικής ρύπανσης στο περιβάλλον. Yποστηρίζουν ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες εκπέμπουν σημαντικά ποσά θερμότητας, επιβαρύνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου και φυσικά θέτουν ως μέγα θέμα τους κινδύνους από τα πυρηνικά απόβλητα.
H «K» που την περασμένη Kυριακή παρουσίασε τις διεθνείς εξελίξεις γύρω από την πυρηνική ενέργεια, δίνει σήμερα μία συνέχεια στο θέμα, ανοίγοντας τη συζήτηση για τη δυνατότητα χρήσης της στη χώρα μας. O πρόεδρος της Eλληνικής Eπιτροπής Aτομικής Eνέργειας καθηγητής Λ. Kαμαρινόπουλος μιλάει για τα πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας. Στον αντίλογο ο καθηγητής του Tομέα Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Aθήνας κ. Aθ. Γεράνιος. Mοναδικό σημείο συμφωνίας των δύο, η δυσκολία στη χώρα μας να αναλάβει κάποιος την ευθύνη για να ανοίξει έστω και η συζήτηση για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Aυτό γιατί η ελληνική κοινωνία σε ποσοστό 80% είναι κάθετα αντίθετη.
ΝΑΙ Είναι η ασφαλέστερη πηγή ενέργειας και εγγυάται αυτάρκειαΤου Λεωνιδα Kαμαρινοπουλου / Καθηγητής, Πρόεδρος της Eλληνικής Eπιτροπής Aτομικής Eνέργειας
Η καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, ο περιορισμός της εξάρτησης από τα συμβατικά καύσιμα και η αυξημένη ανάγκη ανταγωνιστικότητας, επαναφέρουν την πυρηνική ενέργεια έπειτα από 25 χρόνια ύφεσης, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Ενα τρίτο περίπου της ηλεκτροπαραγωγής και το 15% της ενέργειας που καταναλώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση προέρχεται από πυρηνικά εργοστάσια. Με δεδομένο τον αναμενόμενο διπλασιασμό κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως στο τέλος της επόμενης εικοσαετίας, βασικά λόγω αύξησης της ενεργειακής ζήτησης από αναπτυσσόμενες χώρες, η υλοποίηση του στρατηγικού στόχου μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι εφικτή χωρίς τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, παράλληλα βέβαια με την εξοικονόμηση ενέργειας και την περαιτέρω ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ταυτόχρονα, αν και στατιστικά η πυρηνική ενέργεια παραμένει από πλευράς ατυχημάτων η ασφαλέστερη πηγή ηλεκτροπαραγωγής, υπάρχουν εύλογες αντιρρήσεις για την εγκατάσταση και χρήση πυρηνικών εργοστασίων, αντιρρήσεις που εκφράζονται ιδιαίτερα έντονα και στη χώρα μας, και σχετίζονται με τις συνέπειες πιθανού μεγάλου ατυχήματος και την ανάγκη διαχείρισης των ραδιενεργών αποβλήτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί, ότι κατά τη λειτουργία μιας πυρηνικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής δεν εκλύονται αέριοι ρύποι στην ατμόσφαιρα, όπως συμβαίνει με τη χρήση συμβατικών μορφών ενέργειας, και η ρύπανση του περιβάλλοντος σε περίπτωση ομαλής λειτουργίας είναι αμελητέα έως μη μετρήσιμη. Το γεγονός αυτό αποτελεί και το βασικότερο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας. Η διασφάλιση ενεργειακής ανεξαρτησίας αποτελεί ένα επιπλέον πλεονέκτημα που πρέπει να αναφερθεί: Ειδικότερα, το κόστος παραγωγής, ανεξάρτητα εάν είναι υψηλότερο ή χαμηλότερο από άλλες μορφές ενέργειας, είναι προβλέψιμο για μεγάλο χρονικό ορίζοντα, κάτι το οποίο θεωρείται πολύ σημαντικό για κάθε χώρα που επιλέγει να κάνει μια τέτοιου είδους επένδυση. Σε βάθος χρόνου, η χώρα που θα επιλέξει την πυρηνική ενέργεια θα καταστεί ανεξάρτητη από τις ενεργειακές κρίσεις που κατά καιρούς παρουσιάζονται διεθνώς.
Το βασικό μειονέκτημα της χρήσης της σχετίζεται με την ασφάλεια, καθώς τεχνικά δεν υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να αποκλειστεί πλήρως το ενδεχόμενο ενός μεγάλου ατυχήματος, που μπορεί να οφείλεται είτε σε τεχνικούς λόγους είτε σε τρομοκρατική επίθεση. Ομως, μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ, η ασφάλεια των αντιδραστήρων ισχύος έχει ενισχυθεί σημαντικά, περαιτέρω δε αύξηση της ασφάλειας εξασφαλίζουν οι νέες γενιές αντιδραστήρων, όπου τόσο οι συνέπειες όσο και πιθανότητες ατυχημάτων είναι σημαντικά μειωμένες. Η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μειονέκτημα, όμως πιστεύω ότι το πρόβλημα έχει διογκωθεί και δεν αντιμετωπίζεται στις πραγματικές του διαστάσεις. Λόγω της μακροβιότητας των ραδιενεργών καταλοίπων, επιβάλλεται η ασφαλής διαχείρισή τους σε βάθος χρόνου, που από τεχνικής άποψης είναι εφικτό. Σε αντίθεση, τα κατάλοιπα συμβατικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής εκλύονται και συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα χωρίς την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου.
Το ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μας δεν προβλέπει χρήση πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον μέχρι το 2020. Πιστεύω ότι αυτό σχετίζεται με την ιδιαίτερα χαμηλή αποδοχή της πυρηνικής ενέργειας (μικρότερη του 20%), γεγονός που καθιστά δυσχερή ακόμη και έναρξη συζήτησης για πιθανή εγχώρια χρήση της. Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει, ότι ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα απαιτεί ευρεία αποδοχή της κοινωνίας ενήμερων πολιτών. Με δεδηλωμένο το άμεσο ενδιαφέρον πολλών γειτονικών χωρών να εγκαταστήσουν πυρηνικούς σταθμούς (άραγε πιο ασφαλείς από ενδεχόμενους εγχώριους), η πιθανότητα ευρείας εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αντιδραστήρες εκτός Ελλάδος καθίσταται εκ νέου ορατή.
ΟΧΙ Τα πυρηνικά απόβλητα, το πιο επικίνδυνο και άλυτο πρόβλημαΤου Θαν. Κ. Γερανιου / Αναπλ. Καθηγ. του Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων του Πανεπιστημίου της Αθήνας
Πρώτα απ’ όλα, ο όρος «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ότι δηλαδή δεν έχει σχέση με στρατιωτικές εφαρμογές, όρο που επικαλούνται οι υποστηρικτές της, είναι παραπλανητικός. Γιατί, από τη διαδικασία της λειτουργίας του πυρηνικού κύκλου των αντιδραστήρων προκύπτει και πλουτώνιο και απεμπλουτισμένο ουράνιο. Το πρώτο, (ύστερα από επεξεργασία) αποτελεί την πρώτη ύλη των πυρηνικών όπλων και το δεύτερο αποτελεί τη βάση για ραδιενεργά όπλα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι Τρίτες Χώρες πασχίζουν να εγκαταστήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για ηλεκτροπαραγωγή, ενώ στο υπόβαθρο επιθυμούν την απόκτηση πυρηνικού όπλου. Ετσι η Ινδία και κατόπιν το Πακιστάν ξεκίνησαν την ανάπτυξη και κατασκευή πυρηνικών όπλων και σήμερα ανήκουν και αυτές στο πυρηνικό λόμπι, χωρίς μάλιστα να έχουν προσυπογράψει το Σύμφωνο Μη Πυρηνικής Ανάπτυξης που απαγορεύει τη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής τεχνολογίας.
Είναι μύθος ότι οι αντιδραστήρες εκφράζουν την «πράσινη» ενέργεια. Γιατί από τη λειτουργία τους συνολικά εκπέμπουν σημαντικά ποσά θερμότητας στο περιβάλλον, επιβαρύνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ούτε βέβαια αποτελεί και παράδειγμα καθαρής ενέργειας επειδή η ραδιενέργεια είναι αόρατη και μη αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Το γεγονός πως οι επιπτώσεις από δόσεις ραδιενέργειας αργούν να εμφανιστούν για αρκετά χρόνια μετά τη μόλυνση χρησιμοποιείται σαν άλλοθι των υποστηρικτών για ακίνδυνη ραδιενέργεια.
Οι λεγόμενοι αντιδραστήρες 4ης γενιάς που πολυδιαφημίζονται σαν αντικαταστάτες των παλαιών κατά το 2030 και σαν πιο ασφαλείς αποτελούν μια απατηλή ελπίδα. Προβάλλονται, μεταξύ άλλων, σαν ανταγωνιστικοί με χαμηλότερο κόστος. Στην ουσία, στηρίζονται στην ίδια τεχνολογία με τους σημερινούς και η μόνη διαφορά τους είναι η σημαντικά μικρότερη ισχύς που θα παράγουν. Δηλαδή, για κάθε έναν αντιδραστήρα που έχουμε σήμερα, θα έχουμε πέντε αύριο. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται ότι η χώρα μας περικυκλώνεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι υποθετικό και μόνον υπηρεσίες αναγκαστικής αποδοχής της πυρηνικής ενέργειας προσφέρει.
Μόνον η Βουλγαρία και η Ρουμανία στη γειτονιά μας διαθέτουν αντιδραστήρες. Η Αλβανία, η ΠΓΔΜ, η Τουρκία, η Αίγυπτος προγραμματίζουν την εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων, που ίσως ποτέ δεν θα υλοποιηθεί. Η Τουρκία έφθασε σήμερα έπειτα από 30 χρόνια προσπάθειας εγκατάστασης του πρώτου της αντιδραστήρα στο σημείο μηδέν.
Αν όλα πάνε καλά, απαιτείται μια δεκαετία περίπου για την παραγωγή της πρώτης πυρηνικής κιλοβατώρας. Πολλές φορές, τέτοια σχέδια ναυάγησαν, ματαιώθηκαν ή μετατοπίστηκαν στο αόριστο μέλλον. Η Αυστρία, για παράδειγμα, είχε έτοιμο πυρηνικό σταθμό και ποτέ δεν τον λειτούργησε. Η Ιταλία έκλεισε όλους τους αντιδραστήρες της και ματαίωσε την κατασκευή και τον προγραμματισμό άλλων ύστερα από το ατύχημα στο Chernobyl.
Το πιο επικίνδυνο και ακόμη άλυτο πρόβλημα είναι τα πυρηνικά απόβλητα. Εχουν μεγάλη διάρκεια ακτινοβολίας και η διαχείρισή τους είναι πανάκριβη.
Επίσης, οι ίδιοι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ύστερα από λειτουργία 30 ετών «γηράσκουν» και ακτινοβολούν τόσο πολύ, ώστε επιβάλλεται να κλείσουν και να μετατραπούν οι ίδιοι σε πυρηνικά απόβλητα.
Η κάθε ελληνική κυβέρνηση που θα αποτολμούσε εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας (η εντονότερη στην Ε.Ε.) που παίρνει μια ξεκάθαρη αρνητική στάση σε κάτι τέτοιο. Ετσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και της Ε.Ε. και αυτές που έχει διενεργήσει το Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το 1984 και που σήμερα ξεπερνά το 75% το ποσοστό των αρνήσεων.
———————————————-
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_10/02/2008_258845
———————————————-
Πυρηνικά εργοστάσια και περιβάλλον
Πηγή: BBC, επιμέλεια, Βάνα Κουτρουλού – Δημήτρης Θωμάς – 10/01/2008
από το ΣΚΑΪ: http://www.skai.gr/master_story.php?id=70684
ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
8/2/2008 (από τον Σερβιτόρο της Εύβοιας)
Καραμανλής: «Ναι στο λιθάνθρακα αλλά με την τήρηση αυστηρών περιβαλλοντικών όρων»
http://www.servitoros.gr/news/view.php/17213/
8/2/2008 (από τον Σερβιτόρο της Εύβοιας)
Συνάντηση Ενωτιάδη με το νομάρχη Ευβοίας για τη λιθανθρακική μονάδα
http://www.servitoros.gr/news/view.php/17214/
11/2/2008 (ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ)
Ενεργοί Πολίτες: Το πραγματικό δίλημμα είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στον λιθάνθρακα:
http://energoipolitesevias.blogspot.com/2008/02/blog-post_10.html
13/2/2008 (από τον Σερβιτόρο της Εύβοιας)
Επιμένει ο πρόεδρος της ΔΕΗ για λιθάνθρακα
http://www.servitoros.gr/news/view.php/17282/
Διακήρυξη της πρωτοβουλίας «Πολίτες κατά του Λιθάνθρακα»:ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ
Τον Ιούλιο του 2007 δίνεται στη δημοσιότητα το σχέδιο για το “γενικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης”, από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Στην ενότητα “Ενέργεια” δεν γίνεται καν νύξη για μελλοντική εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με λιθάνθρακα. Τον Αύγουστο του 2007, δίνεται στη δημοσιότητα, ένα πολύ λιγότερο δημοφιλές κείμενο, το πρώτο μέρος του σχεδίου για την “1η έκθεση για το μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της Ελλάδας 2008 – 2020”, από το ΥΠΑΝ. Σε αυτήν αναπτύσσονται 3 σενάρια, που προβλέπουν τη χρήση λιθάνθρακα για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σε ποσοστό από 5,6 % – 21 %, μέχρι το 2020. Πρόκειται για τραγελαφική ασυνεννοησία, ανάμεσα στα δύο υπουργεία, ή για μια αφελή προσπάθεια να επιβληθεί με συγκαλυμμένο τρόπο μια κρίσιμη στρατηγική επιλογή;
Τι σχεδιάζεται
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει και η πραγματικότητα. Και αυτή επιβεβαιώνει ότι, στη διάρκεια του 2007, γίνεται ένας αγώνας δρόμου από τη ΔΕΗ και μεγάλα συγκροτήματα του κλάδου της ενέργειας για να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού και μεγάλου μεγέθους μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, με καύσιμο λιθάνθρακα. Πιο συγκεκριμένα, έχουν υποβληθεί αιτήσεις για μονάδες:
· 600 MW, στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας (όμιλος Μυτιληναίου)
· 460 MW, στο Μαντούδι Ευβοίας (όμιλος ΓΕΚ–ΤΕΡΝΑ),
· 600 MW, στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας (EDISON – ΕΛ.ΠΕ.),
· 800 MW, στο Αλιβέρι (ΔΕΗ).
Ήδη, για τις δύο πρώτες έχει εκδοθεί θετική γνωμοδότηση από τη ΡΑΕ. Έχει γίνει, επίσης, γνωστό ότι η ΔΕΗ προτίθεται να κατασκευάσει νέα μονάδα 800 MW, στη Λάρυμνα, καθώς και μονάδα ή μονάδες, συνολικής ισχύος 1.600 MW, σε σύμπραξη με τη γερμανική RWE (αναζητούνται οι περιοχές εγκατάστασης, ανάμεσα σε Αλμυρό Μαγνησίας, Νέα Καρβάλη Καβάλας, Αλεξανδρούπολη κλπ.). Έχει, επίσης, εξαγγελθεί από τη ΔΕΗ, η κατασκευή δύο νέων λιγνιτικών μονάδων 900 MW, στη Φλώρινα και την Πτολεμαΐδα, ενώ διερευνά το έδαφος και για την κατασκευή άλλων δύο σε Ελασσόνα και Δράμα.
Συνολικά, νέες λιθανθρακικές και λιγνιτικές μονάδες της τάξης των 6.500 MW, πέραν των αδειοδοτημένων ή σχεδιαζόμενων νέων μονάδων φυσικού αερίου, συνολικής ισχύος, περίπου, 6.600 MW. Όταν η συνολική εγκατεστημένη ισχύς είναι 14.000 MW και οι υπό αντικατάσταση (στην πραγματικότητα, σε καθεστώς ψυχρής εφεδρείας) παλιές μονάδες είναι της τάξης των 2.880 MW, μέχρι το 2020.
Τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη για τις τοπικές κοινωνίες
1. Δημιουργείται ένα νέο μεγάλο ενεργειακό κέντρο, στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας – Εύβοιας, με 4 νέες λιθανθρακικές μονάδες 2.660 MW, 11 νέες μονάδες φυσικού αερίου 3.680 MW και με τις υπάρχουσες μονάδες μαζούτ του Αλιβερίου 300 MW. Σε μια περιοχή έντονης περιβαλλοντικής υποβάθμισης, που συμπεριλαμβάνει τη βιομηχανική χαβούζα Οινοφύτων – Ασωπού, τις βιομηχανικές περιοχές Χαλκίδας, Θήβας και Θίσβης και τους βιομηχανικούς πόλους των Άσπρων Σπιτιών και της Λάρυμνας. Με δραστηριότητες που έχουν δημιουργήσει έντονη ατμοσφαιρική ρύπανση, μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα και εκτεταμένη ρύπανση των θαλασσών που την περιβάλλουν (Ευβοϊκός, Κορινθιακός).
2. Τα σημεία επιλογής για την εγκατάσταση των λιθανθρακικών μονάδων, έχουν πληγεί από παλιότερες, αλλά κυρίως από τις συνεχιζόμενες δραστηριότητες στα ίδια ακριβώς σημεία (Άσπρα Σπίτια – εγκαταστάσεις αλουμίνας, αλουμινίου, Λάρυμνα – ΛΑΡΚΟ, Μαντούδι – μεταλλεία, Αλιβέρι – μονάδα μαζούτ και η ΑΓΕΤ, με βασικό καύσιμο το πετ-κοκ). Στον δε Αστακό, έχουμε βίαιη ανατροπή της θεσμοθετημένης χρήσης της περιοχής.
3. Η φύση των συγκεκριμένων εργοστασίων απαιτεί τεράστιες λιμενικές εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση των τεράστιων “καρβουνάδικων” πλοίων, χωρητικότητας 40 – 150.000 τόνων, ενώ θα πολλαπλασιαστούν δραματικά οι θαλάσσιες μεταφορές σε μικρά και, ουσιαστικά, κλειστά θαλάσσια οικοσυστήματα (Ευβοϊκός, Κορινθιακός, Πατραϊκός, Παγασητικός).
4. Θα χρησιμοποιηθούν τεράστιες ποσότητες θαλασσινού νερού, για την ψύξη των εγκαταστάσεων. Ποσότητες νερού που θα επιστρέφει στη θάλασσα σε θερμοκρασίες 50-60 °C και που, χαρακτηριστικά στην περίπτωση των Άσπρων Σπιτιών, θα είναι όσο το μισό της μέσης ετήσιας παροχής του ποταμού Νέστου. Στη θαλάσσια ρύπανση που θα προκληθεί θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το σοβαρό ενδεχόμενο τεράστιες ποσότητες νερού, για το πλύσιμο των πλοίων, να αντλούνται και να απορρίπτονται πάλι στη θάλασσα.
5. Θα απαιτηθούν εκτάσεις εκατοντάδων στρεμμάτων για τη μόνιμη, υπαίθρια απόθεση του άνθρακα (500.000 – 1.000.000 τόνοι), καθώς και για την απόθεση του παραγόμενου γύψου και της τέφρας, που θα κατακάθεται στους λέβητες καύσης του άνθρακα.
6. Η καύση του άνθρακα συνεπάγεται την παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων αέριων ρύπων και, μάλιστα, των κατ’ εξοχήν υπεύθυνων για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Διοξειδίου του θείου και οξειδίων του αζώτου, υπεύθυνων για την όξινη βροχή. Ιπτάμενης τέφρας, με μορφή αναπνεύσιμων σωματιδίων, που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνους του αναπνευστικού συστήματος. Ιχνοστοιχείων υδραργύρου, που είναι νευροτοξικό μέταλλο και συσσωρεύεται στην τροφική αλυσίδα. Ραδιενεργών ισοτόπων ουρανίου και θορίου, που μπορούν να προκαλέσουν ραδιενεργή ρύπανση.
Οι επιπτώσεις σε εθνικό επίπεδο
1. Η αυθαίρετη και βίαιη χωροθέτηση των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων τινάζει στον αέρα κάθε έννοια εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού. Η διαβούλευση για το εθνικό, αλλά και για κάθε ειδικό, χωροταξικό σχεδιασμό αποδεικνύεται ότι είναι κενό γράμμα, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Ειδικά, όταν για τις τοπικές κοινωνίες και τους απλούς πολίτες επιφυλάσσεται ο ρόλος του παθητικού θεατή κάποιων επιλογών, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που οι ίδιοι οραματίζονται για το μέλλον τους και τον τόπο τους.
2. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, μόνο οι συγκεκριμένες μονάδες λιθάνθρακα (4.860 MW) θα συνεισφέρουν ρύπους των αερίων του θερμοκηπίου, της τάξης των 24.000.000 ισοδύναμων τόνων διοξειδίου του άνθρακα, το χρόνο. Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί σε ποσοστό 21 %, των εκπομπών των ετών βάσης (1990 και 1995). Είναι γνωστό ότι η χώρα μας δεσμεύεται από το πρωτόκολλο του Κιότο να συγκρατήσει το μέσο όρο, της περιόδου 2008-2012, των εκπομπών των συγκεκριμένων ρύπων στο + 25 %. Όταν στο τέλος του 2005 βρισκόμαστε στο + 25,4 %, και όταν δεν είναι ορατή καμία άλλη σοβαρή κίνηση μείωσης των ρύπων, καταλαβαίνει κανείς εύκολα ποια είναι η προοπτική.
3. Μπαίνει για πρώτη φορά στο ενεργειακό μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας μας ο λιθάνθρακας. Την ίδια στιγμή, που προηγμένες χώρες (ακόμη και μεγάλοι παραγωγοί άνθρακα, όπως η Βρετανία και η Γερμανία) και οι διεθνείς οργανισμοί τον εξοβελίζουν από το ενεργειακό τους δυναμικό. Η Ελλάδα, για λόγους που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση κοντόφθαλμων οικονομικών συμφερόντων, εξακολουθεί να παραμένει δεμένη στο άρμα της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.
4. Εξακολουθεί να θεωρείται αυτονόητο το μοντέλο της υπερπαραγωγής και υπερκατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Ταυτόχρονα, καθυστερεί προκλητικά η εφαρμογή και η υποστήριξη γενναίων πολιτικών εξοικονόμησης ενέργειας, που σε τελική ανάλυση αποτελεί και τη σημαντικότερη ενεργειακή επένδυση. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι ανακυκλώνεται η συζήτηση για το ενδεχόμενο χρήσης της πυρηνικής ενέργειας.
5. Η προοπτική μιας διαφορετικής ενεργειακής πολιτικής δεν υπονομεύεται, όμως, μόνο από τις σχεδιαζόμενες λιθανθρακικές και λιγνιτικές μονάδες. Υπονομεύεται και από τον τρόπο διαχείρισης των λιγότερο ρυπογόνων μονάδων (φυσικό αέριο) και των ΑΠΕ. Μια διαχείριση που χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, γιγαντισμό των εγκαταστάσεων, αποκοπή από την εξυπηρέτηση τοπικών αναγκών και των μικρών χρηστών, από τη δημιουργία νέων περιβαλλοντικών προβλημάτων σε παράκτιους χώρους, δάση και ορεινούς όγκους και που σε πολλές περιπτώσεις έχει φέρει αντιμέτωπες τις τοπικές κοινωνίες με τέτοιου είδους εγκαταστάσεις.
Οι ενεργοί πολίτες αντιδρούν
Για όλους αυτούς τους λόγους οι ενεργοί πολίτες, στις περιοχές χωροθέτησης των λιθανθρακικών μονάδων, και όχι μόνο, αντιδρούμε δυναμικά. Για να υπερασπιστούμε τις τοπικές μας κοινωνίες, αλλά και να υποστηρίξουμε μια άλλη λογική αντιμετώπισης του περιβάλλοντος και της ίδιας μας της ζωής. Οι συλλογικότητες που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία συντονισμού της δράσης μας, ενημέρωσης των πολιτών και άσκησης πίεσης στα διάφορα κέντρα αποφάσεων και χάραξης των στρατηγικών επιλογών στα θέματα της ενέργειας και του περιβάλλοντος. Συστήνουμε την πρωτοβουλία “Πολίτες κατά του λιθάνθρακα”, στην οποία κρατάμε ανοιχτή την πόρτα σε κάθε ζωντανή κίνηση πολιτών, διεκδικώντας:
· Να μην εγκριθεί καμία άδεια ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιθάνθρακα
· Να αποκλειστεί η χρήση του λιθάνθρακα στο μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό και να αρχίσουν να υλοποιούνται πολιτικές σταδιακής απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, σε πρώτη φάση τα πιο ρυπογόνα (λιγνίτης, πετρέλαιο)
· Να εφαρμοστούν ρεαλιστικές και, ταυτόχρονα, επιθετικές πολιτικές στην κατεύθυνση της εξοικονόμησης ενέργειας και της αποδυνάμωσης του μοντέλου της υπερκατανάλωσης
· Η χάραξη της ενεργειακής πολιτικής και η υλοποίηση των ενεργειακών επενδύσεων να πάρουν σοβαρά υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών για μια ισόρροπη ανάπτυξη. Να μην καταπνίξουν τις παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες και να μην ισοπεδώσουν τα ιδιαίτερα φυσικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά τους. Ώστε να μη γίνεται ολοένα και λιγότερο ελκυστική η παραμονή σε κάθε επαρχία, ακόμη πιο υποχρεωτικός ο εγκλωβισμός σε ένα ολοένα και πιο αποκρουστικό κέντρο;
· Αυτό που φαίνεται σαν μια ρεαλιστική εκδοχή για το άμεσο μέλλον, δηλαδή η μεγαλύτερη διείσδυση του φυσικού αερίου και των ΑΠΕ, να μην υλοποιηθεί με τον ισοπεδωτικό και συγκεντρωτικό τρόπο που φαίνεται να επικρατεί σήμερα και που, αντί να λύνει, δημιουργεί νέα περιβαλλοντικά προβλήματα. Σε αντίθεση με ένα σχεδιασμό διάχυσης και αποκεντρωμένης χρήσης αιολικών και ηλιακών τεχνικών διατάξεων, που αναπτύσσονται παράλληλα με τις δημοκρατικές κοινωνικές συλλογικότητες που θα τις υποστηρίζουν.
· Ο στόχος της σημαντικής συμμετοχής των βιοκαυσίμων στην ενέργεια και, ειδικά, στις μεταφορές να μην εξελιχθεί σε νέο περιβαλλοντικό και κοινωνικό αγκάθι. Είτε μέσω της αποδάσωσης, είτε μέσω των ρύπων κατά τη διαδικασία της παραγωγής των εντατικών καλλιεργειών, είτε μέσω της αλλαγής χρήσης μεγάλων καλλιεργειών που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την εκτίναξη των τιμών γεωργικών προϊόντων και τροφίμων.
11/2/2008
Εθελοντική περιβαλλοντική ομάδα Αλμυρού “Εν δράσει”
Ενεργοί πολίτες Εύβοιας
Ένωση Ταμυναίων πολιτών η «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» (Αλιβέρι)
Οικολογική εταιρεία Έβρου
Ομάδα Φίλων και Πολιτών Μαντουδίου
Παναιτωλοακαρνανικό μέτωπο για το περιβάλλον
Περιβαλλοντική πρωτοβουλία Μαγνησίας
Σύλλογος προστασίας περιβάλλοντος Αλιβερίου
Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον
Hello world!
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
περιβάλλον και πολιτική 