το ΟΧΙ αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ΝΑΙ

Ολίγη ενόχληση ακόμα και ένα τραγούδι

Για να μπορέσεις να πεις κάτι χρειάζονται δύο συνθήκες: α) να μιλήσεις και β) να σε ακούσουν.

Πόσο αυτό μπορεί να συμβαίνει σ΄εμάς, γύρω μας, στη ζωή μας; Φοβάμαι πως λίγο. Πάντα αυτό ήταν και είναι η υψηλότερη ανθρώπινη τέχνη και ικανότητα. Όμως όσο τα πράγματα του βίου γίνονται πολυπλοκότερα, όσο ο λογισμός μας θολώνει τόσο και δυσκολότερο καθίσταται: η ομιλία, η επικοινωνία, ο διάλογος, η επαφή, το κτίσιμο του κοινού μέλλοντός μας, η κοινωνία των προσώπων.

Μέσα στον ορυμαγδό και την τρικυμία των τελευταίων εβδομάδων, προσπάθησα ως πολίτης[1] να πω κάποια πράγματα. Θα το κάνω και τώρα για ακόμη λίγο. Και μετά θα προσπαθήσω να αγραναπαυθώ, μήπως και ξεκουραστεί η γη του είναι μου και καθαρίσει και αναζωογονηθεί λίγο ο νους μου.

Είχα μιλήσει για το ΟΧΙ, μία εβδομάδα πριν από το ανόητο, ανώφελο και εν τέλει προδομένο δημοψήφισμα[2]. Το ΟΧΙ που το λένε οι ηγέτες με θάρρος και παρρησία, αφού για αυτό το λόγο έχουν αναλάβει την εξουσία. Πολλώ δε μάλλον όταν είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι. Δυστυχώς αντ΄ αυτού βιώσαμε άλλη μία κλασσική περίπτωση δύο δεινών μαζί. Την πρωθυπουργική απόλυτη ηγεμονία στην λειτουργία των ελληνικών κυβερνήσεων. Αφού ενός ανθρώπου η απόφαση (του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα) ήταν αρκετή για να οδηγήσει μονότροπα στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Και το δεύτερο κακό ήταν η αποφυγή της ευθύνης, η διασπορά της στην πολύπλοκη πολιτική έννοια λαός, κατ΄ εφαρμογήν μιας δήθεν δημοκρατικής λειτουργίας[3].

Η δημοκρατική λειτουργία όμως απαιτεί ξεκάθαρα ερωτήματα. Ερωτήματα κατανοητά και από τον μέσο άνθρωπο. Ερωτήματα επί υπαρκτών ζητημάτων και όχι επί ανακληθεισών προτάσεων. Ερωτήματα που θέλουν θάρρος και αρετή τόσο όταν ερωτώνται όσο και όταν απαντώνται (πχ Θέλετε την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή ένωση, ναι ή όχι; Θέλετε ευρώ ή δραχμή; Αποδέχεστε κάθε θυσία για να παραμείνετε στην ζώνη του ευρώ ναι ή όχι κλπ κλπ).

Και αν μη τι άλλο: η για πρώτη φορά αριστερά, η προοδευτική αριστερά, η αριστερά της δημοκρατίας και της καλύτερης Ελλάδας έθεσε το ερώτημα  του δημοψηφίσματος (ως προς το ουσιαστικότερο κομμάτι του ερωτήματος) στην αγγλική γλώσσα; Χωρίς έστω και μία μετάφρασή του; Είμαστε αποικία ή έχει αλλάξει η επίσημη γλώσσα του κράτους μας[4];

Και χειρότερο ακόμη από όλα τα προηγούμενα: η διάψευση, η πλάνη, η απάτη, η προδοσία. Γιατί τι άλλο είναι το να λέμε όχι στην λιτότητα και να πηγαίνουμε στην χειρότερη συμφωνία από όσες έχουμε δει σε 5 έτη; Τι άλλο είναι το να λέμε τέλος στο μνημόνιο και να ετοιμάζουμε το τρίτο και φαρμακερότερο μνημόνιο;

Διαπραγματεύσεις 5 μηνών μας φέρνουν μπροστά στο αδιέξοδο: ή έξοδος (κακήν-κακώς) ή αλλοτρίωση. Οι ανιστόρητοι θέλησαν να αλλάξουν τους δημιουργούς της νεωτερικής ιστορίας. Και ανιστόρητος είναι όποιος δεν κατανοεί το βάθος των πραγμάτων, τα βαθιά ρεύματα ιδεών, αντιλήψεων και συναισθήματος, τα υπαρξιακά και πολιτιστικά θεμέλια των ανθρώπων με τους οποίους συνομίλησαν.

Δεσμεύσεις της Θεσσαλονίκης, θρίαμβος της 25ης Ιανουαρίου («η Ελλάδα αλλάζει, η Ευρώπη αλλάζει»), υπερήφανο ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος. Που πήγαν όλα αυτά;

Εκτός και εάν η συνταγή και η αποτυχημένη θεραπευτική μέθοδος της 5ετίας 2010-2015, ξανά εφαρμοζόμενη τώρα θα δώσει επιτέλους τους πολυπόθητους καρπούς της. Κατ΄ εμέ (που ακόμη προσπαθώ να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τους όρους της επιστημονικότητας, θεωρία, πείραμα, συμπέρασμα) το αποτέλεσμα της συμφωνίας που έρχεται θα είναι για άλλη μια φορά ολέθριο. Η δοκιμασμένη αποτυχία του παρελθόντος δεν μπορεί να αλλάξει -παραμένοντας ίδια- σε επιτυχία του μέλλοντος. Βεβαίως είναι πιθανότατο ότι θα υπάρξει μία παράπλευρη επιτυχία. Η εφαρμοζόμενη στην Ελλάδα κοινωνική μηχανική θα χτίσει και θα εδραιώσει ακόμη περισσότερο αυτή την κοινωνία και οικονομία που έχει αποφασίσει για τον τόπο μας.

Δεν μπορώ να μην θυμηθώ ένα υπέροχο τραγούδι που κλείνοντας αφιερώνω σε όλους αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ μην κατανοώντας αυτό που πραγματικά γίνεται, είτε λόγω αντιληπτικής, είτε λόγω συναισθηματικής αδυναμίας. Και κυρίως γιατί όλοι μας παγιδευθήκαμε (από τον ταλαιπωρημένο πρωθυπουργό της χώρας μέχρι και τον τελευταίο πολίτη). Καθήκον μας όμως είναι όχι μόνο να αποφύγουμε τις παγίδες, αλλά και να τις ανατρέψουμε.

Το τραγούδι λοιπόν είναι το  «Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι», του Λουδοβίκου των Ανωγείων (τους στίχους μπορείτε να τους βρείτε εδώ

[ http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3722 ]

και το ίδιο το θαυμάσιο τραγούδι εδώ [ https://www.youtube.com/watch?v=q9tkbzO-e6I ]

---

Υποσημειώσεις:

[1] Εννοείται πως την γραπτή κατάθεση απόψεων –και μάλιστα απόψεων που διαφοροποιούνται και ενοχλούν- δεν την θεωρώ ρομαντική ενέργεια. Αλλά ουσιώδη και ρεαλιστική προσπάθεια άρθρωσης κάποιου λόγου στην δημόσια συνθήκη του να είμαστε πολίτες.
[2] Λίγες σκέψεις και ένα όνειρο (για τις παραμονές που ζούμε)
[3] Κατά κάποιον τρόπο με το ΟΧΙ και την υπόθεση του δημοψηφίσματος μπορούμε να προχωρήσουμε λίγο ακόμη τον γνωστό προβληματισμό για το πιο είναι το σημαντικότερο στα ιστορικά δεδομένα, το άτομο ή οι λαοί. Η προσωπική μου απάντηση είναι ότι οι λαοί χωρίς την μαγιά του ανθρώπου που θα κάνει την διαφορά δεν κινούνται. Είτε για το καλό είτε για το κακό. Ας αναλογιστούμε πως θα ήταν ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος χωρίς τον Χίτλερ, η ρώσική εποποιία χωρίς τον Στάλιν, η Εθνική Αντίσταση χωρίς τον Άρη Βελουχιώτη κλπ
[4] Παρεμπιπτόντως: πολλοί εκλογείς, αφού είχαν ρίξει την επιλογή τους στην κάλπη, ερχόντουσαν μετά και παρακαλούσαν να πάρουν το ψηφοδέλτιο του δημοψηφίσματος για να το διαβάσουν. Μετά την επιλογή που ούτως ή άλλως είχαν κάνει. Άλλωστε η επιλογή τους απαντούσε σε ερώτημα εντελώς διαφορετικό από αυτό που υπήρχε επάνω στο χαρτί του ψηφοδελτίου του δημοψηφίσματος. Αυτά στο εκλογικό τμήμα που άσκησα τα καθήκοντά μου ως αντιπρόσωπος της δικαστικής αρχής. Φαντάζομαι όμως και αλλού…

Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015

Στο ανόητο και άχρηστα σπαταλημένο αυριανό δημοψήφισμα, ορθότερη θέση μπορεί να είναι μόνο της ενσυνείδητης αποχής.
Έτσι: δεν δίνεται συγκατάθεση σε ένα ΝΑΙ που απλά σημαίνει υποταγή και συνέχιση του δρόμου που εδώ και πέντε χρόνια γνωρίζουμε.
Δεν δίνεται συγκαταθεση σε ένα ΟΧΙ που απλά είναι λόγια του αέρα, σωτηρία για τα εσωκομματικά προβλήματα του κυβερνώντος κόμματος, άχρηστο ως προς την ουσία του, μας αυτοδεσμεύει σε μέτρα ύψους 8 δισ. € και σε τελική ανάλυση θα μας οδηγήσει στον θαυμάσιο κόσμο των διαπραγματεύσεων, ξανά, από την Δευτέρα (δεν το λέω εγώ. Η κυβέρνηση το λέει).
Αποχή: αν και μόνο ως ρομαντική ευχή μπορεί να υποστηριχθεί σε συνθήκες πανικού, στρες, υπερβολής κλπ. Εάν μπορούσε να φθάσει το 60% τότε το δημοψήφισμα δεν θα ήταν έγκυρο- δεν θα είχε συνέπειες.Ο λαός θα απέρριπτε ψευδή διλήμματα και κατά κάποιον τρόπο κανείς δεν θα μπορούσε να θεωρήσει τον εαυτό του νικητή. Κάτι ωφέλιμο για συνθήκες υποκρυπτόμενου διχασμού. Θα έμοιαζε λίγο σαν να μηδένιζε το κοντέρ. Οι διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να κάνουν στο βαθμό του δυνατού restart.Δυστυχώς δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς το ΚΚΕ δεν συνέστησε κάτι τέτοιο και οι ψήφοι του θα χαθούν μέσα στο σύνολο των άκυρων.
Δυστυχώς μετά το παραμύθι του πρώτη φορά αριστερά, που θα άλλαζε την Ευρώπη, τώρα θα ζήσουμε το παραμύθι του όχι που θα αλλάξει την Ευρώπη. Και σε λίγους μήνες θα είμαστε φτωχότεροι στο ίδιο αδιέξοδο.
Εκτός και εάν σωθούμε δια του ευρωπαϊκού προσανατολισμού μας, πούμε όλοι μαζί ή τέλος πάντων οι περισσότεροι ναι και οι αγαπημένοι μας συνεταίροι, οι υπόλοιποι ευρωπαίοι, σφάξουν τον μόσχο τον σιτευτό, χαρούμενοι που επιστρέφουμε εμείς οι άσωτοι στην ευρωπαϊκή αγκαλιά…

(εγράφη αργά το βράδυ της παραμονής, ως μικρή κατάθεση των απόψεων μου που από τα μέσα της εβδομάδος είχαν αρχίσει να ωριμάζουν και με απομάκρυναν από την βαθιά επιθυμία μου για ένα ΟΧΙ…)

μήνυμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για την προσφυγική κρίση στη Μεσόγειο

Κρίση στη Μεσόγειο το πρώτο εξάμηνο του 2015: υψηλότεροι αριθμοί προσφύγων και μεταναστών από ποτέ​

Επισυνάπτουμε το σχετικό Δελτίο Τύπου. Ολόκληρη η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας για τις μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο εδώ.

Πλούσιο συνοδευτικό υλικό (γραφήματα, βίντεο, φωτογραφίες, ιστορίες): http://unhcr.org/medsea15/

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε επιπρόσθετη πληροφορία ή διευκρίνιση.

Με τιμή,

Τομέας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Γραφείο στην Ελλάδα

Τηλ. 210 6756801, Fax. 210 6756800