Archive for Μαΐου 2010
Του George Monbiot / The Guardian, Kαθημερινή 16/5/10
Oι υποστηρικτές της ανάπτυξης ισχυρίζονται ότι μόνο οι πλούσιες χώρες διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια για να προστατεύσουν το περιβάλλον. Επομένως, όσο μεγεθύνεται μια οικονομία, τόσο πιθανότερο είναι να λαμβάνει μέτρα κατά της μόλυνσης, να επενδύει σε νέες τεχνολογίες και να προστατεύει την άγρια πανίδα και χλωρίδα. Με άλλα λόγια, μια χώρα πρέπει να είναι εύπορη για να ακολουθήσει τον δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης.
Ωστόσο, η τεράστια πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού θέτει αν αμφιβόλω τη βασιμότητα αυτής της άποψης. Η πλουσιότερη χώρα του κόσμου είχε αποφασίσει να μην εφαρμόσει μέτρα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την καταστροφή, με το επιχείρημα ότι αυτά τα μέτρα θα εμπόδιζαν την παραγωγή πλούτου. Η οικονομική μεγέθυνση και η συνακόλουθη αύξηση της ζήτησης για πετρέλαιο ώθησαν τις εταιρείες να ψάξουν για πετρέλαιο σε δύσκολα και επικίνδυνα σημεία. Βέβαια, το θλιβερό αυτό γεγονός δεν αρκεί να μας οδηγήσει σε μια συνολική απόρριψη των θέσεων των υποστηρικτών της μεγέθυνσης. Χρειαζόμαστε και άλλα στοιχεία.
Η επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών δημοσίευσε πρόσφατα μία έρευνα για τους ρυθμούς αποψίλωσης των δασών, σε παγκόσμια κλίμακα, από το 2000 έως το 2005. Το κράτος με τον χαμηλότερο ρυθμό αποψίλωσης ήταν η Δημοκρατία του Κονγκό, ενώ το κράτος με τον υψηλότερο ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχασαν 6% των δασών τους σε πέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα ρυθμό έξι φορές ταχύτερο από τον αντίστοιχο της Ινδονησίας και δέκα φορές ταχύτερο από του Κονγκό. Για ποιον λόγο συνέβη αυτό; Απλούστατα, επειδή τα αναπτυσσόμενα κράτη δεν έχουν αρκετά χρήματα για να ανοίξουν δρόμους και να κάνουν επενδύσεις μέσα στα πυκνά δάση.
Αντιθέτως, τα πλούσια κράτη κατασπαταλούν τους δικούς τους φυσικούς πόρους και όχι μόνο. Οι περιβαλλοντικές καταστροφές που προκάλεσε η πετρελαϊκή βιομηχανία στο Εκουαδόρ και στη Νιγηρία δεν οφείλονται φυσικά στη ζήτηση για πετρέλαιο του Εκουαδόρ και της Νιγηρίας. Επίσης, η αποψίλωση των δασών στη Βραζιλία και την Ινδονησία τροφοδοτείται από την ακόρεστη ζήτηση του Δυτικού κόσμου για ξυλεία και κρέας. Οταν λοιπόν υπολογίζουμε το ενεργειακό αποτύπωμα της κάθε χώρας στον πλανήτη, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και τις εκπομπές αερίων που παράγονται σε τρίτες χώρες, προκειμένου να ικανοποιηθεί η εσωτερική ζήτηση. Για παράδειγμα, μια άλλη έρευνα της Ακαδημίας Επιστημών υπολογίζει ότι η παραγωγή των αγαθών που εισάγει ετησίως το Ηνωμένο Βασίλειο απαιτεί την έκλυση 253 εκατ. τόνων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Οταν λάβουμε υπόψη και αυτήν την ποσότητα, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η χώρα όχι μόνο δεν μείωσε τις εκπομπές ρύπων σε σχέση με το 1990, αλλά τις αύξησε κιόλας δραματικά. Εν ολίγοις, η παραγωγή πλούτου καταστρέφει το περιβάλλον.
Παρ’ όλα αυτά, οι οικολόγοι έχουν απορροφηθεί από το πνεύμα του καπιταλισμού. Αντί να προσπαθούν να προστατεύσουν τη φύση από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, μάχονται να βρουν τρόπους για τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου των Δυτικών κοινωνιών στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τις παλιές μας τεχνολογίες με νέες –αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά συστήματα κ. λπ. – οι οποίες επίσης βλάπτουν τη βιοποικιλότητα. Το πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος, όμως, δεν είναι μηχανολογικό. Το ζήτημα είναι να διασωθεί η βιοποικιλότητα, όχι ο βιομηχανικός πολιτισμός.
Ο Βρετανός συγγραφέας Πολ Κίνγκσνορθ, συνιδρυτής του Προγράμματος Σκοτεινό Βουνό (Dark Mountain Project), υποστηρίζει ότι είναι ήδη αργά για τον πολιτισμό μας. Ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται αποκλειστικά στην οικονομική μεγέθυνση για να επιβιώσει, κάτι το οποίο δεν είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Αντί λοιπόν να χάνουμε τον χρόνο μας προσπαθώντας να περιορίσουμε τις συνέπειες της ανάπτυξης, λέει ο Κίνγκσνορθ, καλά θα κάνουμε να αναζητήσουμε τρόπους επιβίωσης μετά την πτώση του πολιτισμού.
Αν και συμμερίζομαι την ανησυχία του για την καταστροφή που έχει ήδη συντελεστεί, νομίζω ότι ο Κίνγκσνορθ κάνει ένα λογικό άλμα. Ο βιομηχανικός πολιτισμός έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα πολύ πιο ανθεκτικός απ’ ό, τι περιμέναμε. Τα αποθέματα ενεργειακών πόρων που διαθέτει ο πλανήτης είναι πολύ μεγαλύτερα από τις προβλέψεις που κατά καιρούς έχουν γίνει. Οταν οι τιμές το επιτρέψουν, οι ενεργειακές εταιρείες θα αρχίσουν να εξορύσσουν υδρογονάνθρακες από όλο και μεγαλύτερα βάθη.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο βιομηχανικός πολιτισμός δεν θα καταρρεύσει κάποια στιγμή, όπως και όλοι οι προηγούμενοι πριν από αυτόν. Αλλά αυτό θα αργήσει να γίνει, ίσως όχι αυτόν τον αιώνα, ούτε και τον επόμενο. Αν τον αφήσουμε ανεξέλεγκτο, θα πάρει στον λαιμό του και τον πλανήτη μας ολόκληρο, μαζί με την πτώση του. Επομένως, αν και οι ανεμογεννήτριες δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, τουλάχιστον δίνουν μία προσωρινή ανακούφιση στον πλανήτη μας. Οι οικολόγοι λοιπόν θα πρέπει να υποστηρίξουμε τις νέες τεχνολογίες, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την ιδεολογία της αέναης μεγέθυνσης. Εξάλλου, υπάρχουν κατακτήσεις του βιομηχανικού πολιτισμού που αξίζει να υπερασπιστεί κανείς – η περίθαλψη, η εκπαίδευση, η υγιεινή και η διατροφή. Καταλαβαίνω ότι η θέση αυτή είναι πολύ πιο βαρετή από την επαναστατική απόρριψη του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού. Τουλάχιστον, όμως, είναι καλύτερη από όλες τις εναλλακτικές που έχουμε μπροστά μας.
Αθήνα: κατάταξη ως προς την ποιότητα ζωής
| Αθήνα: Τελευταία στη Δ. Ευρώπη και 75η παγκοσμίως με βάση την ποιότητα ζωής |
| Η πόλη με τη χαμηλότερη ποιότητα ζωής στη Δυτική Ευρώπη είναι η Αθήνα, σύμφωνα με την ετήσια μελέτη της Mercer Consulting. |
δεν υπάρχει άλλη λύση για την ελληνική οικονομία;;;
| Η αμφισβήτηση του ελληνικού μονόδρομου
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αναλυτές ασκούν κριτική στα κυβερνητικά μέτρα και θεωρούν προτιμότερη την αναδιαπραγμάτευση του χρέους Του Πετρου Παπακωνσταντινου, Καθημερινή 9/5/2010 Η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί -πώς θα το μπορούσε, άλλωστε;- ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε την περασμένη Κυριακή είναι εξοντωτικά και άδικα, αφού αφήνουν ανενόχλητους όσους λεηλάτησαν τον εθνικό πλούτο και στέλνουν τον λογαριασμό στη μη προνομιούχο πλειονότητα. Δεν αμφισβητεί καν ότι αποδέχεται τη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας – εξ ου και η πρωτοφανής παρότρυνση των συνδικαλιστών από τον υπεύθυνο πρωθυπουργό της χώρας να πάνε να παραπονεθούν απ’ ευθείας στο… ΔΝΤ! Η τελευταία γραμμή άμυνας είναι ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» και ότι το δίλημμα τίθεται ωμά: Είτε μέτρα τύπου «χημειοθεραπείας» (η ανατριχιαστική έκφραση προέρχεται από αρθρογράφο των Financial Times) είτε πτώχευση της Ελλάδας. Να, όμως, που το εκφοβιστικό δίλημμα, το οποίο αναπαράγεται ευρέως στα καθ’ ημάς, δεν φαίνεται να πείθει τα εγκυρότερα εκ των ευρωπαϊκών ή των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης. Αντιθέτως, γνωστοί αναλυτές, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, αμφισβητούν τις πιθανότητες επιτυχίας των κυβερνητικών μέτρων και υποστηρίζουν ότι θα ήταν προτιμότερη ευθύς εξ αρχής η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ενώ μερίδα εξ αυτών θεωρεί αναπότρεπτη τη μονομερή στάση πληρωμών. «Κόκκινη γραμμή» Ο βρετανικός Guardia-ο οποίος υποστήριξε σ’ αυτές τις εκλογές το κεντρώο κόμμα των Φιλελευθέρων- δημοσίευσε την περασμένη Δευτέρα κύριο άρθρο υπό τον τίτλο «Ελλάδα: Η εναλλακτική λύση της στάσης πληρωμών». Από εκεί και το απόσπασμα: «Ανεξάρτητα από το τι θα θυσιαστεί στη μεγάλη πυρκαγιά του δημόσιου τομέα, ανεξάρτητα από το ποιοι άλλοι θα κληθούν να υποφέρουν, ο πρωθυπουργός της χώρας κατέστησε σαφές χθες ότι μια ορισμένη ομάδα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής: οι πιστωτές της. Μιλώντας στην τηλεόραση, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ανένδοτος: «Η εθνική κόκκινη γραμμή είναι να αποφύγουμε τη χρεοκοπία». Ετσι, λοιπόν, μια κατ’ όνομα σοσιαλιστική κυβέρνηση θα στείλει στα ύψη τον ΦΠΑ και θα αποδυθεί σε πόλεμο με τους δημοσίους υπαλλήλους της, καταργώντας θέσεις εργασίας, περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις – κι όλα αυτά για να μη χαλάσει τη ζαχαρένια των αγορών ομολόγων». Επειτα από αυτά, η σύνταξη του Guardiaεκτιμούσε: «Σε απελπιστικά δύσκολες καταστάσεις, το να κηρύξει κανείς στάση πληρωμών και να φεσώσει τους πιστωτές του μπορεί να αποτελεί καλύτερη επιλογή από το να προωθεί αδιανόητες περικοπές και να τίθεται σε εμπόλεμη κατάσταση με το εκλογικό σώμα». Στην ίδια εφημερίδα, ο ερευνητής Τζορτζ Ιρβιν, από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έγραφε: «Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα ασφαλώς και έχει εναλλακτική λύση. Αντί να υποταχθεί στους θηριώδεις όρους, που επιδεινώνουν την ύφεση και επιβάλλονται από Γερμανία και ΔΝΤ (…), θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής του 2001-02 και να κηρύξει στάση πληρωμών μεγάλου μέρους του χρέους της. Αυτό θα μπορούσε να συνοδευτεί από την εγκατάλειψη του ευρώ, την εισαγωγή μιας «νέας δραχμής» και την πιθανή υποτίμηση του νομίσματος κατά 50% ή και περισσότερο». Αναφερόμενος σε όσους είχαν προβλέψει σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς μετά τη λαϊκή εξέγερση της Αργεντινής, που επέβαλε την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο Ιρβιν σημειώνει: «Αντί γι’ αυτό, μετά τη στάση πληρωμών και την υποτίμηση του νομίσματος έναντι του δολαρίου, το ΑΕΠ (της Αργεντινής) αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό άνω του 8% την περίοδο 2002-07 (…). Ηδη, το 2005, η Αργεντινή διέθετε αρκετά αποθέματα ώστε να μπορέσει ο πρόεδρος Κίρτσνερ να αποπληρώσει το απομένον χρέος στο ΔΝΤ». Κόστος μικρής διάρκειας Τις εκτιμήσεις αυτές έρχεται να ενισχύσει και έκθεση του ίδιου του… ΔΝΤ! Στην εμπεριστατωμένη μελέτη τους υπό τον τίτλο «Το κόστος της μονομερούς στάσης πληρωμών», οι αναλυτές του ΔΝΤ, Εντουάρντο Μπόρενσταϊν και Ούγκο Πανίτσα συμπεραίνουν ότι «το οικονομικό κόστος είναι γενικά σημαντικό, αλλά μικρής διάρκειας. Η αξιοπιστία αυτών των χωρών στις διεθνείς αγορές, όπως μετριέται από τους οίκους αξιολόγησης και τα spreads, πέφτει, αλλά μόνο για βραχύ χρονικό διάστημα», της τάξης του ενός ή των δύο ετών! Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, ο Νέλσον Σβαρτζ των New York Times εκτιμούσε ότι «η Ελλάδα είναι μόλις το πρώτο ντόμινο», καθώς θα ακολουθήσουν η Πορτογαλία, η Ισπανία και άλλες χώρες, και ότι το δάνειο των ΔΝΤ – Ε.Ε. «δεν έχει στόχο τη διάσωση της Ελλάδας, αλλά τη διάσωση του ευρώ». Την εκτίμηση αυτή συμμεριζόταν και ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου στους Financial Times, κατά τον οποίο, όμως, η αναδιαπραγμάτευση του χρέους εξακολουθεί να είναι ζωτικά αναγκαία: «Κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους θα αποδειχθεί τελικά αναγκαία, καθώς το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα αυξηθεί από 125%, που είναι σήμερα, σε 140-150% την περίοδο προσαρμογής. Απουσία αναδιάρθρωσης, η Ελλάδα θα μείνει στη λιτότητα, υποταγμένη και τσακισμένη». Την απαισιοδοξία του για την αποτελεσματικότητα των σκληρών κυβερνητικών μέτρων εξέφρασε και ο Στίβεν Ερλάνγκερ των New York Times. «Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για το κατά πόσον οι βαθιές περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα είναι πολιτικά βιώσιμες, μακροπρόθεσμα, καθώς ο αποπληθωρισμός θα καταστήσει αδύνατο τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από το χρέος (…). Ορισμένοι οικονομολόγοι μεγάλης επιρροής πιστεύουν ότι τα σκληρά μέτρα κινδυνεύουν (αντί να θεραπεύσουν) να σκοτώσουν τον ασθενή». Αίφνης, ο Γάλλος οικονομολόγος Ζαν-Πολ Φιτουσί θεωρεί ότι «ο αποπληθωρισμός διογκώνει το άχθος του χρέους, κι αυτός ο φαύλος κύκλος μάς οδηγεί στην κόλαση». Οσο για το δάνειο των ΔΝΤ – Ε.Ε. θεωρεί ότι «πρόκειται απλώς για έμμεσο τρόπο επιδότησης των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών», οι οποίες κρατούν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Ακόμη και Γερμανοί συντηρητικοί πολιτικοί είχαν ταχθεί, προτού ακόμη οριστικοποιηθεί η συμφωνία με τους δανειστές μας, υπέρ της αναπροσαρμογής του ελληνικού χρέους έτσι ώστε να πληρώσουν μέρος του κόστους οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες έχουν προεισπράξει υπέρογκα ποσά με τα τοκογλυφικά επιτόκια. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και ο βουλευτής Νόρμπερτ Μπάρτε, υπεύθυνος προϋπολογισμού της κυβερνώσας Χριστιανικής Δημοκρατικής Ενωσης της Αγκελα Μέρκελ. Και μόνο το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, στη μεγάλη του πλειονότητα, δεν τολμά καν να ψελλίσει τις λέξεις «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους», ωσάν να επρόκειτο για το άκρον άωτο του πολιτικού εξτρεμισμού! Ιnfo – Eduardo Borensztei& Ugo Panizza, «The Costs of Sovereing Default», IMF Working Paper, WP/08/238, 2008 – «What About the Raters?», The New York Times, 2/5/2010 – Nouriel Roubini & Amab Das, «The crisis will spread without a PlaB», Financial Times, 29/4/2010 ΣXETIKA ΘEMATA |
|||
| Και πάλι για τους κακόφημους «οίκους»_(…KOΣMOΣ…) | |||
| Η ώρα αποφάσεων για την Ευρώπη_(…KOΣMOΣ…) | |||
Το Προσωπο: Φράνκλιν Ρούζβελτ_(…KOΣMOΣ…)
|
δανείζονται με 1,5% – μας δανείζουν με 6%.
Ζητώ από την Επιτροπή να είμαστε λίγο δίκαιοι (Daniel Cohn Bendit):
Δελτίο Τύπου του Πατριωτικού Μετώπου
Πατριωτικό Μέτωπο
Ακαδημίας 88
Αθήνα
Τηλ. Συντονιστή ΠΑΜΕ:
6979112273
Αθήνα 9 Μαΐου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την ώρα που η ελληνική πολιτική τάξη, με προεξάρχοντες ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ οδηγούν την Πατρίδα μας και τον λαό μας στο βαθύτερο πηγάδι της διάλυσης του κοινωνικού μας ιστού, οι Ισλανδοί διαδηλώνουν στο Ρέκιαβικ με κεντρικό σύνθημα «είμαστε όλοι Έλληνες».
Φυσικά και εκεί το κεντρικό πολιτικό κατεστημένο σε αγαστή συνεργασία με το τραπεζικό-χρηματιστηριακό κεφάλαιο, δεν αποδέχεται την πρόταση που ακούγεται πια από πολλές φωνές (στις οποίες προσετέθη πρόσφατα και αυτή του Νομπελίστα οικονομολόγου Γκρούγκμαν) να κηρυχθεί χρεοστάσιο, άρνηση δηλαδή πληρωμών του «ψευδοχρέους».
Η ιστορία της Αργεντινής, με την οποία ολοένα και περισσότερο προσομοιάζει η δική μας διαδρομή, δείχνει πως το πολιτικό σύστημα της Πατρίδας μας, σε συνεργασία με τα μεγάλα οικονομικά αφεντικά τα ΜΜΕ και τις συντεχνίες, είναι αποφασισμένο να οδηγήσει τη χώρα στην ολοκληρωτική της καταστροφή. Διογκώνοντας το χρέος, στα 500 δις ευρώ και προφανώς σχεδιάζοντας να πράξει ότι και οι Μένεμ και Ντελ Ρούα στην Αργεντινή: Το ξεπούλημα δηλαδή, όχι μόνο των εναπομεινάντων ασημικών της οικογένειας αλλά και των κομματιών πια του έθνους, ξεκινώντας από την εθνική κυριαρχία, η οποία ήδη σε μεγάλο βαθμό έχει εκποιηθεί, μετά την άθλια απόφαση της πλειοψηφίας της Βουλής.
Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, με την υποστήριξη των Δημοσιογράφων των ηλεκτρονικών κυρίως ΜΜΕ, παραμένει παραζαλισμένη από τις απανωτές μειώσεις της αξιοπρέπειάς της, δεδομένου εξάλλου πως δεν έχει ακόμη αισθανθεί στο πετσί της τις συνέπειες της κατοχικής πολιτικής ΓΑΠ-ΔΝΤ-ΛΑΟΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ.
Κοντός ψαλμός αλληλούια όμως και οσονούπω τα κατοχικά μέτρα, θα αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στην πραγματική οικονομία, σε όλη τους την έκταση. Αυτό το Καλοκαίρι και μέχρι το Φθινόπωρο, θα εξανεμισθούν και οι μικροκαταθέσεις των νοικοκυριών, αυτά που μάθαμε να κρατάμε δηλαδή στην άκρη, για «ώρα ανάγκης». Από εκεί και πέρα, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες θα προστίθενται στους καταλόγους της πραγματικής φτώχειας, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες, θα προστίθενται στους καταλόγους της μακροχρόνιας πια ανεργίας.
Το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί τον ελληνικό λαό να πυκνώσει τις τάξεις του. Χωρίς αρχηγισμούς, ιδεοληψίες και μεσσιανισμούς, με τη λογική πάντα της αυτοοργάνωσης. Ήδη οργανώσεις του ΠΑΜΕ, στήνονται σε Κομοτηνή, Ηράκλειο Κρήτης, Αριδαία και Γιαννιτσά Πέλλας, Φλώρινα, Λέσβο και φυσικά στην Αττική, ενώ κάθε μέρα, τόσο πολίτες όσο και εκπρόσωποι κοινωνικών κινημάτων, εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή στον κοινό αγώνα.
Το μήνυμα του Πατριωτικού Μετώπου είναι ξεκάθαρο: Είμαστε Κίνημα. Δεν έχουμε αρχηγούς και καθοδηγητές. Ιδεολογία μας είναι αυτά που μας άφησαν οι αρχιμάστορες του πνεύματος πρόγονοί μας. Στόχοι μας είναι να φύγουν οι κατοχικές πολιτικές δυνάμεις από την χώρα. Και μοναδικό μας όπλο, όχι μαρξοειδείς ή σοσιαλφιλελεύθερες θολοιδεολογίες που κρύβουν από πίσω τους ιδιοτελή συμφέροντα, αλλά την πολύτιμη εμπειρία που αποκτήσαμε και αποκτούμε από το παγκόσμιο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης.
Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να μας «πουλήσουν σωτηρία και σωτήρες», απαντάμε: Βλέπουμε, γνωρίζουμε τι γίνεται στον κόσμο. Γνωρίζουμε πως τα κατάφεραν οι Αργεντινοί, γνωρίζουμε γιατί η Νέα Ζηλανδία έχει μηδενική διαφθορά, γνωρίζουμε γιατί η Ολλανδία έχει την καλύτερη αγροτική οικονομία, γνωρίζουμε γιατί η Ελβετία έχει το δημοκρατικότερο σύστημα στον κόσμο και παράλληλα παλλαϊκή άμυνα. Δεν χρειαζόμαστε ούτε ντόπιους, ούτε ξένους ινστρούχτορες. Όποτε τα κατάφερε τούτος το τόπος, τα κατάφερε όταν τα παιδιά του, ο λαός του, πήρε την τύχη του στα χέρια του. Και αυτό υπηρετεί και θα συνεχίσει να υπηρετεί μέχρι την λήξη της κατοχής από το ΔΝΤ και τους εγχώριους μεταπράτες του, το Πατριωτικό Μέτωπο.
Οργανωθείτε στην περιοχή σας, συνδεθείτε με τις άλλες ανά την Ελλάδα οργανώσεις του Πατριωτικού Μετώπου. Όσο πιο σύντομα βάλουμε τέλος στην κατοχική συμμαχία ΓΑΠ-ΔΝΤ-ΛΑΟΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, τόσα περισσότερα θα περισώσουμε για τη δύσμοιρη πατρίδα και τον δυστυχισμένο λαό μας.
ΠΑΜΕ λοιπόν.
cleanjunkies
η αφορμή:
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=1190285
και η ομάδα:
CleanJunkies
clean illegal commercial signs
για την εξαφάνιση των μελισσών
[συνεχής ενημέρωση με άρθρα για το θέμα:]
Britain’s Honeybees are Dying, So Why is the UK Objecting to a Pesticides Ban?
A new survey of bee populations across Europe reveals the different ways honeybee numbers were impacted by the 2012-2013 winter. What does the study tell us and why are its findings important?
This month European officials released a new survey called “A Pan-European Epidemiological Study on Honeybee Colony Loses 2012-2013.” The European survey included data about 31,800 colonies from across 17 European member states. This research, the first of its kind, compiled data from a variety of smaller studies that was used to create a broad database and therein generate a more representative analysis of the state of honeybee die offs in Europe.
It’s nice to say that, for once, there are some encouraging signs. The survey reports that there have been “acceptable” mortality rates (under 10 percent) for almost half of honeybee colonies across the European nations that were surveyed (Greece, Hungary, Italy, Lithuania, Slovakia and Spain). Those figures are revisions of earlier speculative figures that had put the rate of mortality quite a bit higher. They are also in stark contrast to preliminary U.S. figures, which appear to show that during the 2012-2013 winter, around 31 percent of honeybee colonies were lost.
The research found that bee diseases in Europe were perhaps less prevalent than the smaller studies might have suggested, and that overall colony collapse disorder doesn’t, for honeybees at least, appear to be an imminent threat. Among the nations whose honeybees seem to be doing particularly well were Italy and Greece. Unfortunately, why this might be isn’t yet known.
There were a few nations that were just over the acceptable limit, and they include Germany, France, Latvia, Poland and Portugal, where mortality rates were between 10 and 15 percent. Those figures aren’t overly concerning and might be accounted for by a particularly bad season and perhaps not yet indicative of a worrying downward trend — though future data might show that to be the case.
However, the survey did find that there are several places in Europe where honeybee mortality rates are considerably higher than the European average. In fact, one third of the EU’s bee colonies exceeded the 10 percent die off rate, and there may be more because this research didn’t take survey data from around 20 percent of the EU’s bee colonies.
The research found that northern countries in particular are seeing high honeybee mortality. Belgium had the highest mortality rate at 33.6 percent, while the UK wasn’t far behind at 28.8 percent. Other nations above the so-called “unacceptable threshold” included Denmark, Estonia, Finland and Sweden.
That said, the commission believes this research should be encouraging. The Guardian quotes the commission behind the report as saying, “These data show that, while higher bee colony mortalities do exist in some parts of the EU, bees are neither disappearing, nor is colony collapse disorder taking place.”
However, the report has one significant (though understandable) limitation that might take the shine off this news: the research only talks about honeybees and not other wild pollinators like bumblebees. We know bumblebees are facing increasingly reduced numbers to the point where extinction threatens almost a quarter of bumblebee species, so while it’s good news for honeybees, we shouldn’t get carried away.
The report has received some quite scathing criticism, however, for not at any point really mentioning the fact that there is growing evidence that among the many factors that are possibly contributing to pollinator deaths, a leading one is the use of pesticides and insecticides, particularly those dubbed neonicotinoids.
While several nations have taken steps to curb the use of neonicotinoids, which a growing and now significant body of evidence has shown seriously impact bee population numbers, there are nations within the EU that maintain a ban is not necessary. Among them is the British government which has refused to support a European ban on bee-harming pesticides because it does not believe the science is there — despite the fact that science clearly is leaning that way.
This leads us to a pressing question: why is the UK government ignoring the data? The answer may be the same as the reason why, for instance, the government continues to try to undermine the fox hunting ban, why it is ignoring the data on the UK badger cull that shows it is ineffective and potentially counterproductive, and why it is fighting renewable energy in the form of expanding wind farm programs: the powers of various lobby groups including the Fossil Fuel industry and pressure from groups like the National Farmer’s Union, which continue to fight a pesticides ban because it would cost them money and/or business.
To be sure though, it will cost us even more should our pollinators die. Will the UK government, and wider European bodies, finally get the message then?
———-
———-
Scientists discover another cause of bee deaths, and it’s really bad news
CC BY-ND 2.0 Johan J.Ingles-Le Nobel
So what is with all the dying bees? Scientists have been trying to discover this for years. Meanwhile, bees keep dropping like… well, you know.
Is it mites? Pesticides? Cell phone towers? What is really at the root? Turns out the real issue really scary, because it is more complex and pervasive than thought.
Scientists had struggled to find the trigger for so-called Colony Collapse Disorder (CCD) that has wiped out an estimated 10 million beehives, worth $2 billion, over the past six years. Suspects have included pesticides, disease-bearing parasites and poor nutrition. But in a first-of-its-kind study published today in the journal PLOS ONE, scientists at the University of Maryland and the US Department of Agriculture have identified a witch’s brew of pesticides and fungicides contaminating pollen that bees collect to feed their hives. The findings break new ground on why large numbers of bees are dying though they do not identify the specific cause of CCD, where an entire beehive dies at once.
The researchers behind that study in PLOS ONE — Jeffery S. Pettis, Elinor M. Lichtenberg, Michael Andree, Jennie Stitzinger, Robyn Rose, Dennis vanEngelsdorp — collected pollen from hives on the east coast, including cranberry and watermelon crops, and fed it to healthy bees. Those bees had a serious decline in their ability to resist a parasite that causes Colony Collapse Disorder. The pollen they were fed had an average of nine different pesticides and fungicides, though one sample of pollen contained a deadly brew of 21 different chemicals. Further, the researchers discovered that bees that ate pollen with fungicides were three times more likely to be infected by the parasite.
The discovery means that fungicides, thought harmless to bees, is actually a significant part of Colony Collapse Disorder. And that likely means farmers need a whole new set of regulations about how to use fungicides. While neonicotinoids have been linked to mass bee deaths — the same type of chemical at the heart of the massive bumble bee die off in Oregon — this study opens up an entirely new finding that it is more than one group of pesticides, but a combination of many chemicals, which makes the problem far more complex.
And it is not just the types of chemicals used that need to be considered, but also spraying practices. The bees sampled by the authors foraged not from crops, but almost exclusively from weeds and wildflowers, which means bees are more widely exposed to pesticides than thought.
The authors write, «[M]ore attention must be paid to how honey bees are exposed to pesticides outside of the field in which they are placed. We detected 35 different pesticides in the sampled pollen, and found high fungicide loads. The insecticides esfenvalerate and phosmet were at a concentration higher than their median lethal dose in at least one pollen sample. While fungicides are typically seen as fairly safe for honey bees, we found an increased probability of Nosema infection in bees that consumed pollen with a higher fungicide load. Our results highlight a need for research on sub-lethal effects of fungicides and other chemicals that bees placed in an agricultural setting are exposed to.»
While the overarching issue is simple — chemicals used on crops kill bees — the details of the problem are increasingly more complex, including what can be sprayed, where, how, and when to minimize the negative effects on bees and other pollinators while still assisting in crop production. Right now, scientists are still working on discovering the degree to which bees are affected and by what. It will still likely be a long time before solutions are uncovered and put into place. When economics come into play, an outright halt in spraying anything at all anywhere is simply impossible.
Quartz notes, «Bee populations are so low in the US that it now takes 60% of the country’s surviving colonies just to pollinate one California crop, almonds. And that’s not just a west coast problem—California supplies 80% of the world’s almonds, a market worth $4 billion.»
———-
Οι µέλισσες εξαφανίζονται χωρίς να αφήνουν ίχνη
Ανυπολόγιστες οι συνέπειες στις καλλιέργειες από τον αφανισµό τους
πηγή: ΤΑ ΝΕΑ, 4/5/2010 http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4572915
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Περικλής Δηµητρολόπουλος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Η αποκάλυψη: τουλάχιστον το ένα τρίτο του πληθυσµού των µελισσών στις ΗΠΑ δεν κατάφερε να επιβιώσει αυτόν τον χειµώνα. Το συµπέρασµα: ο πλανήτης βρίσκεται αντιµέτωπος µε την απειλή µιας τεράστιας βιολογικής καταστροφής.
Ο αφανισµός των περίπου 2,3 εκατ. µελισσιών άρχισε στις ΗΠΑ το 2006. Από τότε, έχουν πεθάνει δισεκατοµµύρια µέλισσες σε όλον τον κόσµο και οι ειδικοί προσπαθούν να αναζητήσουν τα αίτια κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου: η µεγάλη µείωση του πληθυσµού τους θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στις καλλιέργειες. Εκτιµάται ότι το ένα τρίτο των τροφίµων που καταναλώνουµε εξαρτάται άµεσα από την επικονίαση.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό το ανησυχητικό φαινόµενο έχει διάφορες αιτίες, όπως η δράση παρασίτων, οι µολύνσεις από ιούς και βακτήρια και οι εντατικές καλλιέργειες. Φαίνεται, ωστόσο, ότι ο κυριότερος λόγος είναι τα παρασιτοκτόνα. Αµερικανοί επιστήµονες εντόπισαν περισσότερα από 121 διαφορετικά παρασιτοκτόνα σε δείγµατα µελισσών, κεριού και γύρης. «Οι µέλισσες συµβάλλουν στην παγκόσµια διατροφική ασφάλεια και η εξάλειψή τους θα µπορούσε να οδηγήσει σε µια φοβερή βιολογική καταστροφή», επισηµαίνουν.
Εξαφανισµένες
Αυτό που δεν µπορούν να εξηγήσουν οι επιστήµονες είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι κυψέλες βρίσκονται άδειες χωρίς τις νεκρές µέλισσες. Οι ειδικοί έχουν ονοµάσει αυτό το φαινόµενο «σύνδροµο Μary Celeste» από το διασηµότερο πλοίο – φάντασµα της Ιστορίας, το οποίο είχε βρεθεί να πλέει ακυβέρνητο και µε εξαφανισµένο το πλήρωµά του ανάµεσα στις Αζόρες και το Γιβραλτάρ. Σχεδόν 150 χρόνια από τότε, το µυστήριο του «Μary Celeste» παραµένει άλυτο.
Από τον µακρύ κατάλογο των καλλιεργειών που γονιµοποιούν µεταξύ άλλων οι µέλισσες τροφοδοτείται η ανθρωπότητα µε ζωτικής σηµασίας αγαθά όπως τα πορτοκάλια, τα µήλα, τα κρεµµύδια, τα καρότα, τα καρύδια, τα ηλιοτρόπια, ο καφές, η σόγια, το τριφύλλι, το βαµβάκι. Η εξάλειψη των µελισσών θα µπορούσε να σηµάνει ότι από τη διατροφή µας θα απουσίαζαν τα δηµητριακά και από την κλωστοϋφαντουργία το βαµβάκι. Θα µπορούσε να οδηγήσει ακόµη στην κατάρρευση της διατροφικής αλυσίδας που συντηρεί την άγρια πανίδα.
————————————————–
Εντονη η ανησυχία της Ε.Ε. για τον «θάνατο» των μελισσών
Του Θαναση Tσιγγανα, Καθημερινή 19/2/2011
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_19/02/2011_433260
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αξιολογήσει το θέμα του θανάτου των μελισσών ως «ιδιαίτερα σοβαρό». Ο μαζικός θάνατός τους επανέρχεται, το τελευταίο διάστημα, ολοένα και περισσότερο στην επικαιρότητα με τους υπουργούς Γεωργίας και τον αρμόδιο κοινοτικό επίτροπο Τζον Νταλί να εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους και να ζητούν πιο εμπεριστατωμένη έρευνα για το τι προκαλεί τον θάνατο των μελισσών, αλλά και συγκεκριμένες προτάσεις για μέτρα με σκοπό να ενταχθούν στη νομοθεσία για την υγεία των ζώων που θα εφαρμόζεται από το 2012.
Γιατί πεθαίνουν οι μέλισσες; «Γιατί ρίχνουμε φυτοφάρμακα, γιατί δεν μπορούμε να δώσουμε θεραπεία, γιατί επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή, γιατί πεινάνε», απαντά ο καθηγητής του ΑΠΘ και συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη μέλισσα και το μέλι κ. Ανδρέας Θρασυβούλου, χωρίς ωστόσο να συμμερίζεται την αξιολόγηση των Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι η κατάσταση είναι ανησυχητική.
«Εάν η κατάσταση είναι ανησυχητική και πρέπει να ληφθούν μέτρα, πώς εξηγείται η αύξηση του αριθμού των μελισσιών σε όλη την Ευρώπη;» αναρωτιέται ο καθηγητής, αύξηση που επιβεβαιώνεται και από ετήσιες στατιστικές των μελισσοπαραγωγικών ευρωπαϊκών χωρών.
Η Ελλάδα μάλιστα εμφανίζει αύξηση 25%, αφού ο αριθμός των μελισσιών ξεπερνάει το 1.500.000 από 1.200.000 που ήταν στην τελευταία καταγραφή.
«Δεν υπάρχει ανεξήγητο φαινόμενο μείωσης των μελισσών, αλλά σοβαρή μείωση των αποδόσεων στα μελίσσια, η οποία οφείλεται σε συγκεκριμένα αίτια, κάθε άλλο παρά άγνωστα», υποστηρίζει ο κ. Θρασυβούλου. Το κυριότερο είναι ότι σήμερα έχουμε, όπως λέει, περισσότερες χημικές ουσίες (φυτοπροστατευτικές ουσίες, εντομοκτόνα κ.λπ.) στο περιβάλλον της μέλισσας. Με συνέπεια την απώλεια μελισσών. Δεύτερον, οι μελισσοκόμοι δεν μπορούν να καταπολεμήσουν τις ασθένειες που προσβάλλουν το μελίσσι, καθώς από το 2000 η Ε.Ε. έχει απαγορεύσει τη χρήση οποιουδήποτε φαρμάκου μέσα στην κυψέλη, ενώ οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν ενδιαφέρονται να παράγουν ασφαλή σκευάσματα με ανεκτές συγκεντρώσεις στο μέλι, αφού θεωρούν ότι το κέρδος τους από τη δραστηριοποίηση στη μελισσοκομία δεν θα είναι αξιόλογο. Ουσιαστικά, αν το μελίσσι αρρωστήσει, ο παραγωγός είναι υποχρεωμένος να το κάψει. Τρίτη αιτία μείωσης των αποδόσεων, την οποία έχουν εντοπίσει αρκετοί επιστήμονες στον κόσμο, είναι οι κλιματικές αλλαγές που έχουν επιδράσει στην παραγωγή γύρης των φυτών και κατά συνέπεια στην πλεονάζουσα για κάθε κυψέλη παραγωγή μελιού. Τέταρτη αιτία και λιγότερο γνωστή είναι ο υπερπληθυσμός των κυψελών που έχει σαν αποτέλεσμα να μην επαρκεί σε πολλές περιοχές η τροφή των μελισσών. Η Ελλάδα, μάλιστα, είναι η δεύτερη χώρα μετά την Ισπανία με την υψηλότερη πυκνότητα αριθμού μελισσιών. Διαθέτει 11 κυψέλες/τ.χλμ. ενώ στην Κρήτη είναι διπλάσια με 25 μελίσσια/τ.χλμ. Από τη μια η μείωση της χλωρίδας, από την άλλη η αύξηση των μελισσιών έχουν ως συνέπεια, λέει ο κ. Θρασυβούλου, να μην αρκεί η τροφή για όλα.
12.000 τόνοι τον χρόνο
Η Ελλάδα εξακολουθεί να παράγει 12.000 τόνους μελιού τον χρόνο, το οποίο καταναλώνεται όλο ως ελληνικό, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εισάγουν τα τελευταία χρόνια ποσότητες από την Αργεντινή και το Μεξικό και το αναμειγνύουν με το δικό τους (ακόμα και οι Συνεταιρισμοί) για να καλύψουν τις μειωμένες αποδόσεις.
Για αρκετούς που ασχολούνται με τη μελισσοτροφία και μελισσοκομία, τέτοιες ανησυχίες, όπως η πρόσφατη της Ε.Ε., δεν είναι ασύνδετες με τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την έρευνα. Η χώρα μας λαμβάνει ετησίως 5,6 εκατομμύρια ευρώ, αλλά είναι και από τις πρώτες σε αριθμό επαγγελματιών μελισσοκόμων μεταξύ των 27 (Ισπανία, Ελλάδα, Γαλλία και Κύπρος κατά σειρά). Ως επαγγελματίας ορίζεται αυτός που διαθέτει πάνω από 150 μελίσσια.
Οι βασικές αιτίες εξαφάνισης του είδους
Η εξαφάνιση των μελισσών οφείλεται στην πτώση της ανοσίας τους λόγω της ρύπανσης υποστηρίζει ο Σλοβένος ευρωβουλευτής, κ. Α. Πέτερλε (πρώην πρόεδρος της Ενωσης Μελισσοκόμων Σλοβενίας). Ειδικοί προσθέτουν στις αιτίες την απώλεια και τον κατακερματισμό των οικοτόπων, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία από πυλώνες και κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Η Ε.Ε. έχει εγκρίνει εθνικά προγράμματα δράσης για την προστασία της μέλισσας, αλλά πολλοί ευρωβουλευτές θεωρούν ότι απαιτούνται επείγουσες παρεμβάσεις με πρόσθετες χρηματοδοτήσεις. Υπάρχουν περιοχές στην Ευρώπη που αναφέρουν θνητότητα 80% μελισσών αντί του φυσιολογικού 5%. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ξεκινήσει πιλοτικό πρόγραμμα επιτήρησης, με σκοπό τη συλλογή συγκρίσιμων στοιχείων. Σύντομα θα συσταθεί στη Γαλλία ένα εργαστήριο αναφοράς της Ε.Ε. σχετικά με την υγεία των μελισσών.
————————————————–
Τέσσερις νέοι ιοί ευθύνονται για τον αποδεκατισμό των μελισσών παγκοσμίως
Επιστήμονες στην Καλιφόρνια ταυτοποίησαν τέσσερις νέους ιούς στις μέλισσες που εκτρέφονται στις κυψέλες στις ΗΠΑ, μια ανακάλυψη που μπορεί να ρίξει νέο φως στη μυστηριώδη εξαφάνιση των πολύτιμων εντόμων σε όλο τον κόσμο. Read More
———–
110.000 ευρώ για τις αποικίες μέλισσες,
από το ΒΗΜΑ, http://www.tovima.gr/ecology/article/?aid=477919
Ο συνδυασμός που σκοτώνει… τις μέλισσες!
Could Bees Rebound from Extinction… Again?
- by Susan Bird, October 28, 2013, http://www.care2.com/causes/could-bees-rebound-from-extinction-again.html
Bees are dying in frightening numbers, and we don’t know why. If this trend continues unchecked, the world’s agricultural crops and the people who depend on them are in real trouble. Thankfully, researchers have discovered a new clue that might help us avoid this fate.
Bees, it seems, faced extinction once before but staged an impressive comeback. Researchers believe that 65 million years ago, bees essentially disappeared at about the same time the dinosaurs did. Somehow, though, bees managed to survive on Earth when the mighty dinosaurs could not.
This news is the finding of a new study published in the journal PLOS One. The researchers hope that their effort to understand how bees managed to rebound so successfully might help us determine how to keep them from going extinct a second time.
“Understanding extinctions and the effects of declines in the past can help us understand the pollinator decline and the global crisis in pollinators today,” the study’s lead author, Sandra Rehan, told ScienceBlog.com.
Rehan, an assistant professor of biological sciences at the University of New Hampshire, and her team studied the DNA of four groups containing 230 species of carpenter bees from every continent except Antarctica. They were hoping to understand how bee populations from Africa, Asia and Australia were related on an evolutionary level. What they learned was something entirely different.
Studies done by others have indicated that flowering plants experienced widespread extinction at the same time the dinosaurs disappeared. Until now, scientists assumed this had to mean that bees died off along with them.
“[U]nlike dinosaurs that have left plentiful fossils, bees don’t fossilize well, so their presence in the fossil record is very patchy,” Mike Schwartz, collaborator for the study, told ABC Science. “There are large numbers of bees found in 45 million year old amber, but not much before that.”
Comparing the evidence they gathered on bees from different major continents convinced the research team that something similar happened to bees, regardless of their location.
“The data told us something major was happening in four different groups of bees at the same time,” Rehan said. “And it happened to be the same time as the dinosaurs went extinct.”
Interestingly, according to Schwartz, the demise of dinosaurs, flowering plants and bees occurred during a period of great climate change. He suspects that perhaps this information may offer insight into how climate change may factor into the current bee die-off.
When all is said and done, the good news is that it appears bees went mostly or completely extinct and now, somehow, they’re back. Bees are resilient little fellows.
What’s the bad news? Rehan’s team believes bees were extinct for about 10 million years before they somehow reversed course and returned. If we lose them now, we can’t wait that long for them.
“Bees have gone through hard times, and negative effects have occurred. We can maybe learn from the past, and learn how pollinators and plants respond to natural disturbances,” Rehan suggested. ”If we can understand what happened in the past, it can help us understand the current perturbations and loss of diversification.”
The loss of bees would devastate the world’s food supplies. It would be remarkable if we survived it. After all, according to the U.S. Department of Agriculture, bees pollinate at least 75 percent of the vegetables, fruit and nuts grown in the U.S.
There’s no backup plan for pollination if there are no bees. Humans cannot pollinate artificially to the extent bees can. Extinction of bees due to colony collapse disorder therefore most likely would mean the extinction of us, too.
Bees, little friends, here’s hoping you’re really the Comeback Kids that scientists believe you are. Let’s hope they can figure out a way to help you survive — again. The Earth needs you.
Related Stories:
Will the U.S. Care About Bees When It Affects Our Wallets?
Read more: http://www.care2.com/causes/could-bees-rebound-from-extinction-again.html#ixzz2j9EyFbLB
———–
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
http://www.omse.gr/index.php
———–
περιβάλλον και πολιτική 