Γεώργιος Κηπιώτης: Ένας φίλος των παιδιών (συγγραφείς: Τέος Ρόμβος & Μιντιλού)

 

Από τον καλό φίλο Τεό Ρόμβο, η καινούργια του δουλειά, που υπάρχει ολόκληρη σε έντυπη μορφή (ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ‘ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ’ ) αλλά και ελεύθερα (ηλεκτρονικά) εδώ: https://romvos.wordpress.com/%CE…%B4/  και εδώ: https://drive.google.com/file/d/0BwIu1Dtxi2X3Rmp4LUk2YzN2NjQ/view  (σε PDF)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (χρονογράφημα του Πετισούνα από το 1956)

Δημοσιεύθηκε στα «ΚΥΜΑΪΚΑ ΝΕΑ» το 1956. Το βρήκαμε στο συμπαθέστατο περιοδικό «Ευβοϊκό χωριό», τ. 20, σελ. 29, Νοέμ. -Δεκ. 2001. Το «Ευβοϊκό χωριό», με εκδότη τον Νίκο Ταμβάκο, που δυστυχώς έφυγε αρκετά νωρίς, ήταν μια συμπαθητική και αρκετά αξιόλογη προσπάθεια για την Εύβοια, που στόχο της είχε την προαγωγή του τοπικού πολιτισμού, με άρθρα για την ιστορία, την παράδοση, την λαογραφία, το περιβάλλον κλπ.

Το χρονογράφημα του Πετισούνα, που μας έρχεται από το 1956, έχει ενδιαφέρον και μας δείχνει πόσο και τότε, πάνω από 60 χρόνια πριν ήδη χανόμασταν (εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι) και χάναμε και το μήνυμα ή μάλλον πιο πολύ το νόημα άρα και την ουσία των Χριστουγέννων. Ιδίως το τελευταίο, το τέταρτο μέρος του χρονογραφήματος αξίζει να διαβαστεί. Ούτως ή άλλως και όλο το χρονογράφημα δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο.

φωτογραφία του χρονογραφήματος και αμέσως από κάτω το τελευταίο μέρος του

     ‘Όμως σήμερα, στο βαθύ μυστήριο της Γέννησης από μια άσπορη σύλληψη ας κύψωμε πάλι το κεφάλι. Στο βαθύ, το πελώριο, νόημά της που συμβολίζει ανάμεσα στα άλλα και την αγάπη -για ένα παιδάκι που είναι αδύναμο στην κούνια του- την αγάπη την μόνη αληθινή ανθρώπινη αρετή που δίνει νόημα στη ζωή και κουράγιο να τη ζήσεις, ας βυθιστούμε ολόσωμοι για να νιώσουμε λίγη γαλήνη, λίγη χαρά.

Λυώμα μας έχει κάμει η ζωή. Ο καθένας πληρώνει το φόρο του στις λύπες και τις δυστυχίες, ο καθένας σέρνει το σταυρό του μαρτυρίου του και ο καθένας είναι ένας Ιώβ γεμάτος από έλκη ψυχικά και σωματικά.

Τι κι αν παράσημα βροντάνε στα στήθη των ανθρώπων, τι κι αν λοφία ανεμίζουνε στα κεφάλια τους, τι κι αν ερμίνες σκεπάζουνε τις πλάτες όμορφων γυναικών; Η αδυναμία είναι έκδηλη και η καταστροφή αναπότρεπτη και μοιραία.

Μια μόνο χαρά υπάρχει. Η γαλήνη της ψυχής. Η γαλήνη που φέρνει η αγάπη. Η γαλήνη που σου δίνει ένα παιδάκι στην κούνια του.

Κι από μια τέτοια γαλήνη θα ξεπεταχτεί ασφαλώς κάποια μακρυνή ημέρα η αληθινή αρμονία του κόσμου τούτου και ασφαλώς κάποια μέρα Θα ηχήση αληθινός ο αίνος των ανθρώπων:

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

[Για όσους ενδιαφέρονται και από πλευράς περισσότερο «κουμιώτικης» για το θέμα, θυμίζω ότι έχει εκδοθεί και ένα μικρό βιβλίο με χριστουγεννιάτικα διηγήματα κλπ από την Κύμη, με επιμελητή τον Μιχ. Ποντίκη. Περισσότερα για αυτό στο Διηγήματα και διηγήσεις για τα Χριστούγεννα και το Δωδεκήμερο από την Κύμη. Το χρονογράφημα όμως που παρουσιάζεται εδώ δεν περιλαμβάνεται σε εκείνη την συλλογή].