Περί της στερήσεως του Δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας

Δήλωση περί της στερήσεως του Δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας

Ι. Η Δήλωση

Η στέρηση της ελεύθερης κυκλοφορίας, για σχεδόν τις μισές ώρες του 24ωρου και επί τόσους μήνες και δια της υποχρεώσεως χρήσεως είτε εγγράφων είτε ηλεκτρονικών μέσων για την οποιουδήποτε είδους μετακίνησή μου, συνιστά προσβολή της προσωπικότητας μου στο σύνολό της και καθολικά. Η προσβολή αυτή είναι παράνομη, αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική και αντίθετη προς τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ελληνική Κυβέρνηση που το πράττει αυτό και ιδίως ο Πρωθυπουργός της χώρας που έχει την κύρια ευθύνη των πολιτικών επιλογών και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου που υπογράφουν τα σχετικά νομοθετικά κείμενα έχουν κατά πολύ υπερβεί την αρμοδιότητα που έχουν λάβει από τον κυρίαρχο λαό δια μέσου της εκλογικής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό κινούνται πλέον σε χώρο εκτός της δημοκρατικής νομιμότητας σύμφωνα με το ελληνικό πολίτευμα και πρέπει άμεσα να παραιτηθούν.

Ζητώ την άμεση παραίτηση του Πρωθυπουργού και των προαναφερομένων Υπουργών.

Ζητώ από τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου να πράξουν όπως οφείλουν για την αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξεως και της επιστροφής της χώρας σε πραγματική δημοκρατική διακυβέρνηση σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας.

Ζητώ τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητός μου και την άρση κάθε περιοριστικού μέτρου στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά μου, το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας.

Δηλώνω ότι με την στέρηση της ελεύθερης κυκλοφορίας μου, η οποία γίνεται με την απαγόρευση κυκλοφορίας για συγκεκριμένες ώρες αλλά και με την παράλληλη υποχρέωση για αποστολή είτε μηνυμάτων sms είτε την χρήση εγγράφων πιστοποιητικών ή άλλων εγγράφων παραβιάζονται και καταπατούνται ιδίως τα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και παρ. 4, 25 παρ. 1 και 2, και 120 παρ. 2, 3 και 4 του Συντάγματος του 1975 όπως ισχύει. Επίσης παραβιάζεται το α 5 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και ιδίως το α 2 παρ. 1 του 4ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, παραβιάζονται τα α 1 εδ. α, α 3 και ιδίως α 13 παρ. 1, της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τέλος παραβιάζεται το α 12 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα

Ο δηλών Έλληνας Πολίτης

ΙΙ. Τα αναφερόμενα άρθρα του Συντάγματος και σχολιασμός τους

Ακολουθεί το κείμενο των άρθρων του ελληνικού Συντάγματος που αναφέρονται πιο πάνω. Κάτω από κάθε άρθρο υπάρχουν κάποιες σκέψεις και ερωτήματα που ερμηνεύουν τις θέσεις της ανωτέρω Δήλωσης. Στο τέλος σε επίμετρο παρατίθενται τα κείμενα των άρθρων των Διεθνών Νομοθετικών Κειμένων που επίσης έχουν αναφερθεί, καθώς και διαδικτυακές παραπομπές για αυτούσια τα αναφερόμενα στο παρόν νομοθετικά κείμενα.

Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975, όπως ισχύει μετά την Θ’ Αναθεώρησή του:

Άρθρο 2 (παρ. 1)

Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας

Η διάταξη αυτή θεωρείται τόσο σημαντική που ο συνταγματικός νομοθέτης την έχει συμπεριλάβει στο πρώτο μέρος του Συντάγματος, στις Βασικές διατάξεις και μάλιστα τις αφορούσες την μορφή του πολιτεύματος. Η ελευθερία κίνησης του ατόμου δεν μπορεί παρά να γίνεται αντιληπτή ως πυρηνικό δικαίωμα και ταυτοχρόνως κατάσταση που συνάδει με αυτή καθ΄ εαυτή την ανθρώπινη υπόσταση. Γι’ αυτό και η υπό όρους στέρησή της γίνεται με αυστηρές προϋποθέσεις και νομοθετικές προβλέψεις και σε κλειστό αριθμό περιπτώσεων σχετιζόμενων με επιβολή κυρώσεων ή αναγκαίων προληπτικών μέτρων, πάντοτε όμως υπό την προϋπόθεση του καθορισμού αυτών από την ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Η προστασία του προσώπου ή άλλως της προσωπικότητός του σημαίνει προστασία του σώματος, της ψυχικής καταστάσεως και της ηθικής υποστάσεως του ατόμου.

Και ερωτάται ευλόγως: όταν στερούμε την απαραίτητη για τον άνθρωπο κίνηση του σώματός του για την μισή σχεδόν ημέρα, όταν τον εξαναγκάζουμε να ζει σε συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού και όταν του φερόμαστε ως ανώριμου πλάσματος, σχεδόν νηπίου ή τέλος πάντων παιδιού, που για να μπορεί να πάει κάπου θα πρέπει να ενημερώσει από πριν και να πάρει άδεια (Βεβαιώσεις Κυκλοφορίας, sms κλπ) τότε αυτά που του επιβάλουμε δεν προσβάλουν ποικιλοτρόπως την προσωπικότητά του;

Άρθρο 4 (παρ. 1)

Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

H ισότητα ενώπιον του νόμου μπορεί να θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη, αν και καθόλου δεν είναι έτσι τα πράγματα στην αληθινή ζωή.

Αλλά τι είδους ισότητα υπάρχει απέναντι στο νόμο όταν ουσιαστικά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ζει κατά το ήμισυ της ημέρας της έγκλειστη ή χωρίς την δυνατότητα άσκησης της εργασίας της ή υποχρεούμενη σε εξευτελιστικούς όρους για να μπορέσει να κινηθεί για στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες της (πχ. τρόφιμα, φάρμακα, συνάντηση ηλικιωμένων, σωματική άσκηση κλπ);

Και στον ίδιο χρόνο, τόπο και καιρό, στα ΜΜΕ δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης όχι απλώς στο εσωτερικό των Νοσοκομείων που αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες, αλλά ακόμη και σε ΜΕΘ, δίνεται η δυνατότητα σε φίλα προσκείμενους επιστήμονες να αλωνίζουν την χώρα και να προωθούν την μία και απόλυτη αλήθεια περί της νόσου COVID-19 ή τέλος δίνεται η δυνατότητα σε μεγάλες εργολαβικές-κατασκευαστικές εταιρείες να συνεχίζουν τα έργα τους χωρίς κανενός είδους περιορισμό στην κίνηση των εργαζομένων τους και των μηχανημάτων τους. Τι είδους ισότητα υπάρχει όταν ο μικρέμπορος που δέχεται ελάχιστα άτομα στο κατάστημά του απαγορεύεται να πάει σε αυτό ή να δουλέψει; Αλλά την ίδια ώρα στους κολοσσούς του λιανεμπορίου τα πάντα είναι ανοιχτά σε κίνηση, μεταφορά και ανάπτυξη.

Άρθρο 5 (παρ. 1 και παρ. 4)

1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν.

Από τα ευρισκόμενα στο κέντρο της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας βρίσκονται ο δυνατότητες ελεύθερης κίνησης και εγκατάστασης. Άλλωστε αυτό εκλαμβάνεται ως τόσο αυτονόητο που το αντίθετό του, δηλαδή την στέρηση της ελευθερίας κίνησης και εγκατάστασης τα εντάσσουμε πρώτα και κύρια στις ποινές, δηλαδή σε επιβαλλόμενο από την συγκροτημένη Πολιτεία κακό -και πάλι όμως με την προϋπόθεση προηγούμενης κρίσης και ρύθμισης από την Δικαιοσύνη.

Περιορισμοί στο όνομα οιασδήποτε ανάγκης δεν μπορούν να οδηγήσουν σε αλλοίωση της ουσίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Μαθητές στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρου (του σχολείου), φοιτητές στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρου (του Πανεπιστημίου), αθλητές στο σπίτι εκτός τους φυσικού τους χώρου (του σταδίου και του γυμναστηρίου), διάδικοι, δικαστές και δικηγόροι στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρους (των δικαστηρίων) πως μπορούν να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, πως μπορούν να λειτουργήσουν, να προοδεύσουν και να κτίσουν τις ζωές, τους χαρακτήρες και την ευημερία τους;

Άρθρο 25

1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.

Το ίδιο το Κράτος υποχρεούται να μας προστατεύσει και να εγγυάται την ακώλυτη και αληθινή πραγμάτωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Οι περιορισμοί πρέπει να τίθενται από το Σύνταγμα ή από νόμο, που δεν μπορεί να είναι οποιοσδήποτε νόμος και τελούν πάντοτε υπό την αρχή της αναλογικότητας.

Τηρείται όμως αυτή η αρχή, της αναλογικότητας, όταν το σύνολο ενός πληθυσμού στερείται μεγάλο μέρος της ουσιαστικής ελευθερίας του και όταν περιορίζεται για παρουσιαζόμενους ως προληπτικούς λόγους; Και μπορεί να πραγματωθεί η κοινωνική πρόοδος κάτω από τέτοιες συνθήκες που πλέον τείνουν να μετατραπούν σε μία νέα (ανισόρροπη) κανονικότητα;

Υπάρχει αναλογικότητα και ακόμη υπάρχει και λογική όταν περιστέλλω την ελευθερία κίνησης υγιών ανθρώπων, υπό το θεωρητικό σχήμα ότι μπορεί να γίνουν φορείς μίας νόσου; Δεν είναι λογικότερο να στερώ την ελευθερία κίνησης στους βεβαιωμένα ασθενείς (και πάλι φυσικά με όλους τους όρους του νόμου και του σεβασμού τους ως ατόμων και ακόμη υπό τους πρόσθετους όρους που ισχύουν για τους ασθενείς);

Μπορώ να ακινητοποιώ μία κοινωνία υπό το πρόσχημα ενός μεγάλου κινδύνου; Η προφανέστατη απάντηση που μπορεί να στηρίζεται στο Σύνταγμα και τις πανανθρώπινες αρχές είναι ότι δεν μπορώ να επεμβαίνω στον πυρήνα της ελευθερίας του ατόμου. Καμία ανάγκη ή κίνδυνος δεν μπορεί να μου δώσει αυτό το δικαίωμα. Γιατί αν αρχίσω να επεμβαίνω στον πυρήνα της έννοιας της ελευθερίας του ατόμου τότε ανοίγω τις πύλες της κολάσεως για την φύση και ουσία των δικαιωμάτων αυτών. Και σκηνοθετώ το θέατρο του παραλόγου για τους πολιτειακούς και δημοκρατικούς θεσμούς. Όπου στο όνομα ενός πιθανού καλού σου στερώ ένα μεγαλύτερο καλό που ήδη απολαμβάνεις.

Τι μπορεί να αποτρέψει στο μέλλον, όταν ξεκινήσει αυτός ο τρόπος, να σου στερώ κατά καιρούς άλλα στοιχεία της έννοιας της ελευθερίας σου (π.χ την ιδιοκτησία, την εργασία, τον αυτοκαθορισμό της σεξουαλικής ζωής, την δημιουργία οικογένειας κλπ) στο όνομα άλλων μεγάλων αναγκών (π.χ γιατί θέλω να αντιμετωπίσω την μείωση των φυσικών και ενεργειακών πόρων ή γιατί θέλω να ελέγξω τον υπερπληθυσμό του πλανήτη κλπ);

Άρθρο 120 (Ακροτελεύτια διάταξη, παρ. 2, 3 και 4)

2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Τι μένει στον πολίτη που θέλει να περισώσει την ελευθερία του αλλά ταυτόχρονα σέβεται το πολίτευμα της χώρας του και το Σύνταγμά της ως υπέρτατο ρυθμιστικό νομικό κείμενο για την λειτουργία της κοινωνίας της οποίας είναι μέτοχος;

Αυτό που μένει λοιπόν στον πολίτη, στον άνθρωπο, στο πρόσωπο και στο άτομο είναι να αρνηθεί, να αντιδράσει και να αντισταθεί.

Κατά το ισχύον Σύνταγμα του 1975 αυτό δεν είναι απλό δικαίωμα του πολίτη αλλά είναι και ταυτόχρονη υποχρέωσή του. Τους τρόπους το Σύνταγμα δεν τους καθορίζει. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, δηλαδή πώς θα μπορούσαν να καθοριστούν οι τρόποι αντίδρασης, όταν αρχίζουμε να βρισκόμαστε σε θολά νερά, σε περιοχές αντικανονικά και αντιθεσμικά λειτουργούσας Διοίκησης και Οργάνων του Κράτους; Με προεξάρχουσα μάλιστα σε αυτήν την εκτροπή εκ του συνταγματικού δρόμου την ίδια την Κυβέρνηση της χώρας.

Στο ερώτημα λοιπόν τι μπορεί να κάνει ο πολίτης, η απάντηση που πρέπει να δίνεται είναι ότι μπορεί να κάνει πολλά: να δηλώσει ξεκάθαρα και αιτιολογημένα την άρνησή του, να κοινοποιήσει με έγγραφα ή ηλεκτρονικά μέσα την θέση του, να ζητήσει την παραίτηση των παρεκτρεπομένων, να επιδιώξει την σύμπραξη και συνέργεια των άλλων εκπροσώπων και φορέων των σύνθετων και πολλαπλών πολιτικών σχηματισμών και μορφωμάτων που δραστηριοποιούνται στην χώρα. Μπορεί να κάνει πράξεις κινηματικές, προσφυγή σε δικαστήρια, να απασχολήσει τα ΜΜΕ του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Ο πολίτης μπορεί να πράξει όλα ή κάποια από τα προαναφερόμενα ή μπορεί να βρει άλλες λύσεις για την προστασία και αποκατάσταση των ατομικών του ελευθεριών, αφού “στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.

Πάντως ο πολίτης δεν μπορεί να θεωρεί ότι πράττει μόνο εκφραζόμενος σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις και όταν φοβάται να φανεί το όνομά του κάτω από ένα κείμενο, μία δήλωση ή μία άρνηση πολιτική¹.

Χαλκίδα 21/2/2021

Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης

Δικηγόρος

---

Επίμετρο: Τα αναφερόμενα άρθρα των Διεθνών Νομοθετικών κειμένων

Σύμφωνα με την ΕΣΔΑ

Άρθρο 5 (παρ. 1 Το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια) Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν και την ασφάλειαν. Ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν

Σύμφωνα με το 4ο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ

Άρθρο 2 (παρ. 1 Ελευθερία μετακίνησης) Οποιοσδήποτε βρίσκεται νομίμως στο έδαφος ενός Κράτους έχει το δικαίωμα να μετακινείται ελεύθερα εντός του εδάφους αυτού και να επιλέγει ελεύθερα σε αυτό τον τόπο διαμονής του.

Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Άρθρο 1 (εδ. α) Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα.

Άρθρο 3. Κάθε άτοµο έχει δικαίωµα στη ζωή, στην ελευθερία και στην προσωπική του ασφάλεια.

Άρθρο 13 παρ. 1. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.

Σύμφωνα με το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα

Ν. 2462/1997 « Κύρωση του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και του Δευτέρου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα σχετικού με την κατάργηση της ποινής του θανάτου» (ΦΕΚ 25, τ. Α ́)

Άρθρο 12 παρ. 1. Οποιοσδήποτε βρίσκεται νόμιμα στο έδαφος ενός Κράτους έχει δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης και ελεύθερης επιλογής κατοικίας στο έδαφος αυτού του Κράτους.

---

Τα νομοθετικά κείμενα:

1. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
2. Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)
3. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
4. Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Βιβλιογραφικές αναφορές:

1. Αριστόβουλος Μάνεσης, Συνταγματικά Διακαιώματα, α’ ατομικές ελευθερίες, δ΄ έκδοση, Θεσ/κη 1982.
2. Λάμπρος Γκάνης, Πολίτης και σύνταγμα, Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, Αθήνα 2004.
3. Απόστολος Σ. Γεωργιάδης, Η προστασία της προσωπικότητας, σελ. 143 κε στο Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, ε’ έκδοση, Αθήνα 2019.

---

1Για λόγους απλά ανάδειξης της διαχρονικότητας αυτών των ζητημάτων και της προωθημένης σκέψης που κατά καιρούς έχει εμφανισθεί, με ταυτόχρονες ενίοτε πράξεις, υπενθυμίζεται το βιβλίο του 1849 του Χένρυ Νταίηβιντ Θορώ, Πολιτική Ανυπακοή, εκδόσεις ΕΡΑΤΩ, Αθήνα 2008.

---

Η Δήλωση σε αρχείο pdf σε πλήρη μορφήΛήψη

Η Δήλωση σε αρχείο κειμένου σε πλήρη μορφήΛήψη

Η Δήλωση σε αρχείο pdf σε απλή μορφήΛήψη

Η Δήλωση (σε απλή μορφή) σε αρχείο φωτογραφίαςΛήψη

---

Διευκρινήσεις, σχόλια, προτάσεις:

1. Πολλοί διερωτώνται τι χρήση μπορούν να κάνουν στο ανωτέρω. Πρώτα απ΄ όλα αυτό υποδηλώνεται στο πλήρες κείμενο αρκετά. Συμπληρωματικά όμως και για διευκόλυνση προσθέτω τις εξής προτάσεις, ιδέες κλπ:
2. H Δήλωση έχει να κάνει με μία ήπια δραστηριοποίηση των πολιτών πριν βρεθούν σε κατάσταση ανάγκης. Δηλαδή να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς μία αποκατάσταση των πραγμάτων σε μία ομαλότερη και δημοκρατικότερη καθημερινότητα. Οι υπουργοί που υπογράφουν τις ΚΥΑ περί των μέτρων, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι βουλευτές εν γένει καλό είναι να γνωρίζουν την θέση των πολιτών (που θα ενεργήσουν) και ασκήσουν πίεση νόμιμη μεν, πολιτική δε…
3. Που μπορεί να σταλεί (εγγράφως ή ηλεκτρονικά ή και με αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα): Θα πρότεινα στους υπουργούς που έχουν συνυπογράψει τις σχετικές πράξεις. Είναι όλοι οι πρωτοκλασάτοι της Κυβέρνησης πχ Άδωνις, Κικίλιας, Σταικούρας, Βορίδης, Κεραμέως κλπ. Φυσικά και στον προεξάρχοντα αυτής της κυβέρνησης, τον Πρωθυπουργό. Αλλά ακόμη πιο φυσικά και στην ΠτΔ. Ομοίως όμως σε αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης για να αρχίσουν να κινούνται επί της ουσίας και όχι μιντιακά. Και βεβαίως το προωθείτε όσο θέλετε και όσο περισσότερο γίνεται!
4. Στο ερώτημα περί συνυπογραφής: Και τα δύο μπορεί να γίνουν, δηλαδή ατομική υπογραφή ή συνυπογραφή. Θα έλεγα ότι στην αρχή μάλλον θα διευκολύνουν οι συνυπογραφές γιατί ο κόσμος φοβάται γενικά. Οπότε περισσότεροι μαζί σε ένα κείμενο και τον φόβο τους θα μειώσουν, αλλά και οι παραλήπτες θα δουν πάλι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν την αυτονόητη ελευθερία τους και ότι είναι περισσότεροι, ότι μαζεύονται κλπ! Βεβαίως για ατομικά δικαιώματα γίνεται λόγος. Καλό είναι ο κάθε πολίτης να συναισθανθεί την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης του, ως ατόμου και ως προσώπου!
5. Με το κείμενο και κυρίως με το πρώτο μέρος, που είναι περίπου μισή σελίδα, ουσιαστικά καλώ ή άλλως προτείνω δράση του πολίτη. Ο πολίτης μπορεί να το στέλνει όπου θέλει (κυρίως στα μέλη της Κυβέρνησης, δηλαδή Υπουργούς και Πρωθυπουργό, στους αρχηγούς κομμάτων γιατί οφείλουν να ενεργήσουν και όχι να αναλώνονται σε λόγια, σε βουλευτές, την ΠτΔ κλπ) και έτσι δημιουργεί μία πίεση ή μία ομαδική δράση ή τέλος πάντων καταθέτει ευθαρσώς την γνώμη του.
6. Θεωρώ ότι όταν ψηφίζουμε μία δήλωση κάνουμε, του τύπου θέλω αυτόν ή εκείνον για βουλευτή ή πρωθυπουργό ή δήμαρχο κλπ. Συνεπώς μία δήλωση και μάλιστα ενυπόγραφη που λέει δεν σε θέλω πλέον γιατί μου παραβιάζεις αυτό ή εκείνο το θεμελιώδες δικαίωμα μου, τουλάχιστον πολιτικά (και επί της ουσίας και όχι σύμφωνα με το θεσμισμένο πλαίσιο που ας πούμε ότι εφαρμόζεται) μία τέτοια λοιπόν δήλωση ως πράξη του πολίτη μετρά.
7. Αρκεί ο πολίτης να έχει το θάρρος και την τόλμη να την πράξει είτε ατομικά είτε έστω και δια της συνυπογραφής πολλών. Άλλως ο πολίτης θα βρίσκεται πάντοτε είτε κρυμμένος πίσω από την μυστική του ψήφο είτε ως απλό νούμερο σε πορείες και δήθεν κινηματικές δράσεις (που φυσικά έχουν την αξία τους αλλά προφανέστατα δεν αρκούν-και φυσικά άντε κάντες και με τις παρούσες συνθήκες κοινοβουλευτικής δικτατορίας και εγκλεισμού στο όνομα της υγειονομικής ανάγκης). Για τους λόγους αυτούς και το κείμενο και την Δήλωση την έχω αναρτήσει και στο fb κλπ και υπάρχει ήδη και σε ενημερωτικούς ιστότοπους.

Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Υιοθετήθηκε και άνοιξε για υπογραφή, επικύρωση και προσχώρηση με την από 16.12.1966 υπ ́αριθμ. 2200 Α (ΧΧΙ) απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ

Έναρξη ισχύος: 23.3.1976, σύμφωνα με το άρθρο 49

Κείμενο: United Nations Treaty Series, vol. 999, p. 171

[όπως κυρώθηκε με το Ν. 2462/1997 « Κύρωση του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και του Δευτέρου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα σχετικού με την κατάργηση της ποινής του θανάτου» (ΦΕΚ 25, τ. Α ́)]

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Το Σύνταγμα της Ελλάδας (του 1975, όπως ισχύει σήμερα), από τον ιστότοπο της Βουλής των Ελλήνων, ακολούθως σε αρχείο pdf και στο τέλος σε περιεχόμενα κατ’ άρθρο για εύκολη αναζήτηση.

>Από τον ιστότοπο του Ελληνικού Κοινοβουλίου: https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/

>Το Σύνταγμα της Ελλάδας σε μορφή pdf

Όπως μεταφέρθηκε στη δημοτική γλώσσα με το Β’ Ψήφισμα της 6ης Μαρτίου 1986 της ΣΤ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων και όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, το Ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων και το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 187/Α’/28.11.2019.

>Ακολουθεί κατ’ άρθρο παράθεση:

MEPOΣ ΠPΩTO – Bασικές διατάξεις

TMHMA A – Mορφή του πολιτεύματος

• ‘Αρθρο 1 – (Μορφή του πολιτεύματος)
• ‘Αρθρο 2 – (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)

TMHMA Β – Σχέσεις Eκκλησίας και Πολιτείας

• ‘Αρθρο 3 – (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)

MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

• ‘Αρθρο 4 – (Ισότητα των Ελλήνων)
• ‘Αρθρο 5 – (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)
• **’Αρθρο 5A – (Δικαίωμα στην πληροφόρηση)
• ‘Αρθρο 6 – (Προσωπική ασφάλεια, προφυλάκιση)
• ‘Αρθρο 7 – (Καμιά ποινή χωρίς νόμο, απαγόρευση βασανιστηρίων)
• ‘Αρθρο 8 – (Δικαίωμα νόμιμου δικαστή)
• ‘Αρθρο 9 – (‘Ασυλο της κατοικίας)
• **’Αρθρο 9A – (Προστασία προσωπικών δεδομένων)
• ‘Αρθρο 10 – (Δικαίωμα αναφοράς προς τις αρχές)
• ‘Αρθρο 11 – (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)
• **’Αρθρο 12 – (Δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι)
• ‘Αρθρο 13 – (Θρησκευτική Ελευθερία)
• ‘Αρθρο 14 – (Ελευθερία του Τύπου)
• ‘Αρθρο 15 – (Κινηματογράφος, φωνογραφία, ραδιοφωνία, τηλεόραση)
• ‘Αρθρο 16 – (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)
• ‘Αρθρο 17 – (Προστασία της ιδιοκτησίας, απαλλοτρίωση)
• ‘Αρθρο 18 – (Προστασία της ιδιοκτησίας, ειδικές περιπτώσεις, επίταξη)
• ‘Αρθρο 19 – (Απόρρητο επιστολών, ανταπόκρισης & επικοινωνίας)
• ‘Αρθρο 20 – (Έννομη προστασία, δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης)
• ‘Αρθρο 21 – (Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες)
• **’Αρθρο 22 – (Προστασία της εργασίας)
• ‘Αρθρο 23 – (Συνδικαλιστική ελευθερία)
• ‘Αρθρο 24 – (Προστασία του περιβάλλοντος)
• ‘Αρθρο 25 – (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

MEPOΣ TPITO – Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας

TMHMA A΄ – Σύνταξη της Πολιτείας

• ‘Αρθρο 26 – (Διάκριση των εξουσιών)
• ‘Αρθρο 27 – (Μεταβολή στα όρια της Επικράτειας)
• ‘Αρθρο 28 – (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
• ‘Αρθρο 29 – (Πολιτικά κόμματα)

TMHMA B΄ – Πρόεδρος της Δημοκρατίας

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Aνάδειξη του Προέδρου

• ‘Αρθρο 30 – (Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ρυθμιστής του πολιτεύματος)
• **’Αρθρο 31 – (Προσόντα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 32 – (Εκλογή)
• ‘Αρθρο 33 – (Έναρξη θητείας, όρκος, χορηγία)
• ‘Αρθρο 34 – (Αναπλήρωση)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Eξουσίες και ευθύνη από τις πράξεις του Προέδρου

• ‘Αρθρο 35 – (Ισχύς των πράξεων, προσυπογραφή)
• ‘Αρθρο 36 – (Διεθνής παραστάτης, διεθνείς συνθήκες)
• ‘Αρθρο 37 – (Διορισμός Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης)
• ‘Αρθρο 38 – (Κυβέρνηση, απαλλαγή καθηκόντων)
• *’Αρθρο 39 – (Το άρθρο 39 καταργήθηκε)
• ‘Αρθρο 40 – (Σύγκληση της Βουλής, Αναστολή εργασιών)
• ‘Αρθρο 41 – (Διάλυση της Βουλής)
• *’Αρθρο 42 – (Έκδοση και δημοσίευση των νόμων)
• ‘Αρθρο 43 – (Έκδοση διαταγμάτων)
• ‘Αρθρο 44 – (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δημοψηφίσματα, διαγγέλματα)
• ‘Αρθρο 45 – (Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων)
• ‘Αρθρο 46 – (Διορισμός και παύση δημοσίων υπαλλήλων, απονομή παρασήμων)
• ‘Αρθρο 47 – (Χάρη και αμνηστία)
• *’Αρθρο 48 – (Κατάσταση πολιορκίας)

KEΦAΛAIO TPITO – Eιδικές ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας

• ‘Αρθρο 49 – (Ευθύνη, κατηγορία, δίκη)
• ‘Αρθρο 50 – (Τεκμήριο Αρμοδιότητας)

TMHMA Γ – Bουλή

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Aνάδειξη και συγκρότηση της Bουλής

• ‘Αρθρο 51 – (Εκλογή βουλευτών, εκλογικό δικαίωμα)
• ‘Αρθρο 52 – (Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης)
• ‘Αρθρο 53 – (Βουλευτική Περίοδος)
• ‘Αρθρο 54 – (Εκλογικό σύστημα, εκλογικές περιφέρειες, βουλευτές Επικρατείας)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Kωλύματα και ασυμβίβαστα των βουλευτών

• ‘Αρθρο 55 – (Προσόντα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 56 – (Κωλύματα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 57 – (Ασυμβίβαστα έργα)
• ‘Αρθρο 58 – (Δικαστικός έλεγχος εκλογών)

KEΦAΛAIO TPITO – Kαθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών

• ‘Αρθρο 59 – (Όρκος)
• ‘Αρθρο 60 – (Δικαίωμα ψήφου, παραίτηση από το αξίωμα)
• ‘Αρθρο 61 – (Ανεύθυνο των βουλευτών)
• ****’Αρθρο 62 – (Ακαταδίωκτο των βουλευτών)
• ‘Αρθρο 63 – (Αποζημίωση, ατέλειες, απουσίες)

KEΦAΛAIO TETAPTO – Oργάνωση και λειτουργία της Bουλής

• ‘Αρθρο 64 – (Σύνοδος)
• ‘Αρθρο 65 – (Κανονισμός, προεδρείο)
• ‘Αρθρο 66 – (Συνεδριάσεις)
• ‘Αρθρο 67 – (Πλειοψηφία για τη λήψη απόφασης)
• ‘Αρθρο 68 – (Κοινοβουλευτικές και εξεταστικές επιτροπές)
• ‘Αρθρο 69 – (Αναφορές)
• ‘Αρθρο 70 – (‘Ασκηση νομοθετικού Έργου)
• ‘Αρθρο 71 – (Τμήμα διακοπής των εργασιών)
• ‘Αρθρο 72 – (Αρμοδιότητες Ολομέλειας, τμήματος διακοπής των εργασιών και διαρκών επτροπών)

KEΦAΛAIO ΠEMΠTO – Nομοθετική λειτουργία της Bουλής

• ‘Αρθρο 73 – (Δικαίωμα πρότασης νόμων)
• ‘Αρθρο 74 – (Διαδικασία εισαγωγής για συζήτηση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων)
• ‘Αρθρο 75 – (Νομοσχέδια και προτάσεις νόμων που συνεπάγονται επιβάρυνση του προϋπολογισμού)
• ‘Αρθρο 76 – (Συζήτηση και ψήφιση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων)
• ‘Αρθρο 77 – (Αυθεντική ερμηνεία των νόμων)

KEΦAΛAIO EKTO – Φορολογία και δημοσιονομική διαχείριση

• ‘Αρθρο 78 – (Νόμοι φορολογικού περιεχομένου)
• ‘Αρθρο 79 – (Προϋπολογισμός, απολογισμός, γενικός ισολογισμός)
• ‘Αρθρο 80 – (Μισθός, σύνταξη, χορηγία, αμοιβή, νόμισμα)

TMHMA Δ – Kυβέρνηση

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Συγκρότηση και αποστολή της Kυβέρνησης

• ‘Αρθρο 81 – (Υπουργικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 82 – (Κυβέρνηση, Πρωθυπουργός, Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής)
• ‘Αρθρο 83 – (Υπουργοί & Υφυπουργοί)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Σχέσεις Bουλής και Kυβέρνησης

• ‘Αρθρο 84 – (Εμπιστοσύνη της Βουλής – αρχή της δεδηλωμένης)
• ‘Αρθρο 85 – (Ευθύνη των Υπουργών)
• ‘Αρθρο 86 – (Δίωξη κατά μελών της Κυβέρνησης, Ειδικό Δικαστήριο)

TMHMA E΄ – Δικαστική Eξουσία

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Δικαστικοί λειτουργοί και υπάλληλοι

• ‘Αρθρο 87 – (Ανεξαρτησία των δικαστών)
• ‘Αρθρο 88 – (Εγγυήσεις ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών, αποδοχές, μετατάξεις)
• ‘Αρθρο 89 – (Δικαστικά ασυμβίβαστα)
• ‘Αρθρο 90 – (Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 91 – (Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 92 – (Δικαστικοί υπάλληλοι, συμβολαιογράφοι, υπάλληλοι υποθηκοφυλακείων)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Oργάνωση και δικαιοδοσία των δικαστηρίων

• ‘Αρθρο 93 – (Διακρίσεις των Δικαστήριων)
• ‘Αρθρο 94 – (Δικαιοδοσία διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων)
• ‘Αρθρο 95 – (Συμβούλιο της Επικρατείας)
• ‘Αρθρο 96 – (Ποινική δικαιοσύνη)
• ‘Αρθρο 97 – (Μικτά ορκωτά δικαστήρια)
• ‘Αρθρο 98 – (Ελεγκτικό Συνέδριο)
• ‘Αρθρο 99 – (Αγωγές κακοδικίας)
• ‘Αρθρο 100 – (Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο)
• **’Αρθρο 100Α – (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους)

TMHMA ΣT΄ – Διοίκηση

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Oργάνωση της διοίκησης

• ‘Αρθρο 101 – (Διοικητική αποκέντρωση)
• ‘Αρθρο 101Α – (Ανεξάρτητες αρχές)
• **’Αρθρο 102 – (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Yπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της διοίκησης

• ‘Αρθρο 103 – (Δημόσιοι υπάλληλοι)
• ‘Αρθρο 104 – (Περιορισμοί Δημοσίων υπαλλήλων)

KEΦAΛAIO TPITO – Kαθεστώς του Aγίου Όρους

• ‘Αρθρο 105 – (Καθεστώς του Αγίου Όρους)

MEPOΣ TETAPTO – Eιδικές Τελικές και Μεταβατικές Διατάξεις

TMHMA A΄ – Eιδικές διατάξεις

• ‘Αρθρο 106 – (Κράτος και εθνική οικονομία)
• ‘Αρθρο 107 – (Προστασία κεφαλαίων εξωτερικού και ειδική οικονομική νομοθεσία)
• ‘Αρθρο 108 – (Απόδημος ελληνισμός)
• ‘Αρθρο 109 – Διαθήκη, κωδίκελλος, δωρεά υπέρ του Δημοσίου, μητρώο κληροδοτημάτων)

TMHMA B΄ – Aναθεώρηση του Συντάγματος

• ‘Αρθρο 110 – (Αναθεώρηση του Συντάγματος)

TMHMA Γ΄ – Mεταβατικές διατάξεις

• ‘Αρθρο 111 – (Συντακτικές Πράξεις & Ψηφίσματα)
• ‘Αρθρο 112 – (Έκδοση νόμου που προβλέπεται από το Σύνταγμα)
• ****’Αρθρο 113 – (Ισχύς προσωρινού Κανονισμού της Βουλής)
• ****’Αρθρο 114 – (Το άρθρο 114 καταργείται.)
• ** *** ‘Αρθρο 115 – (Το άρθρο 115 καταργείται.)
• ‘Αρθρο 116 – (Θετικά μέτρα για την προώθηση της ισότητας ανδρών – γυναικών)
• ‘Αρθρο 117 – (Αγροτική ιδιοκτησία, δάση, απαλλοτριώσεις, οικιστικές περιοχές)
• ‘Αρθρο 118 – (Ανώτατοι Δικαστικοί λειτουργοί)
• ‘Αρθρο 119 – (Ακύρωση πράξεων που εκδόθηκαν από 21.4.67 ως 23.7.74)

TMHMA Δ΄ – Aκροτελεύτια διάταξη

• ‘Αρθρο 120 – (Ακροτελεύτια διάταξη)

Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)

όπως τροποποιήθηκε από τα Πρωτόκολλα υπ’ αριθ. 11 και 14 και συvoδευόμεvη από τα Πρωτόκολλα υπ’ αριθ. 1, 4, 6, 7, 12, 13 και 16

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Το Προοίμιο και τα 30 άρθρα της Διακήρυξης που ορίζουν και κατοχυρώνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα: 

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.

Άρθρο 1.

Όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ελεύθεροι και ίσοι όσον αφορά την αξιοπρέπεια και τα δικαιώµατά τους. Είναι προικισµένοι µε λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συµπεριφέρονται µεταξύ τους µε πνεύµα αδελφοσύνης.

Άρθρο 2.

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που προβλέπει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, όπως ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Επιπλέον, δε θα πρέπει να γίνεται καµία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νοµικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας ή επικράτειας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε αυτή είναι ανεξάρτητη είτε υπό κηδεµονία είτε υπεξούσια είτε βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλο περιορισµό κυριαρχίας.

Άρθρο 3.

Κάθε άτοµο έχει δικαίωµα στη ζωή, στην ελευθερία και στην προσωπική του ασφάλεια.

Άρθρο 4.

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας και η δουλεία και το δουλεµπόριο υπό οποιαδήποτε µορφή πρέπει να απαγορεύονται.

Άρθρο 5.

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική µεταχείριση ή τιμωρία.

Άρθρο 6.

Καθένας, όπου κι αν βρίσκεται, έχει δικαίωµα στη νοµική αναγνώριση ως φυσικό πρόσωπο.

Άρθρο 7.

Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόµο και έχουν δικαίωµα να προστατεύονται εξίσου από τον νόµο, χωρίς καµία απολύτως διάκριση. Όλοι έχουν δικαίωµα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε υποκίνηση μιας τέτοιας διάκρισης.

Άρθρο 8.

Ο καθένας έχει δικαίωµα προσφυγής σε ένδικα µέσα στα αρµόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεµελιώδη δικαιώµατα, τα οποία αναγνωρίζονται από το Σύνταγµα και τον νόµο.

Άρθρο 9.

Κανείς δεν μπορεί να συλληφθεί, να τεθεί υπό κράτηση ή να εξοριστεί αυθαίρετα.

Άρθρο 10.

Καθένας έχει δικαίωµα, µε πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δηµόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αµερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιµο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

Άρθρο 11.

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε δημόσια δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις για την υπεράσπισή του.
2. Κανένας δε θα πρέπει να καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που δε συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν. Επίσης, δε θα πρέπει να επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη

Άρθρο 12.

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψής του. Καθένας έχει το δικαίωµα να προστατευτεί από τον νόμο έναντι επεμβάσεων και προσβολών αυτού του είδους.

Άρθρο 13.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να επιλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

Άρθρο 14.

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και να του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

Άρθρο 15.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα σε μια ιθαγένεια.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

Άρθρο 16.

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανέναν περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

Άρθρο 17.

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

Άρθρο 18.

Κάθε άτοµο έχει το δικαίωµα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωµα αυτό περιλαµβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, µόνος ή µαζί µε άλλους, δηµόσια ή ιδιωτικά, µε τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και µε την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

Άρθρο 19.

Καθένας έχει το δικαίωµα της ελευθερίας της γνώµης και της έκφρασης, που σηµαίνει το δικαίωµα να µην υφίσταται δυσµενείς συνέπειες για τις γνώµες του, και το δικαίωµα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, µε οποιοδήποτε µέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσµο.

Άρθρο 20.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο

Άρθρο 21.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

Άρθρο 22.

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Άρθρο 23.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία.
2. Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής αντάξιες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και η αμοιβή να συμπληρώνεται, αν είναι απαραίτητο, με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωµα να ιδρύει µαζί µε άλλους συνδικάτα και να συµµετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συµφερόντων του.

Άρθρο 24.

Καθένας έχει δικαίωμα στην ανάπαυση και σε ελεύθερο χρόνο, συμπεριλαμβανομένου λογικού περιορισμού του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

Άρθρο 25.

1. Καθένας έχει δικαίωµα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίζει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευηµερία, συμπεριλαμβανομένης της τροφής, του ρουχισµού, της κατοικίας, της ιατρικής περίθαλψης, και των απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών. Έχει ακόµα δικαίωµα για ασφάλιση σε περίπτωση ανεργίας, αρρώστιας, αναπηρίας, χηρείας, ασφάλιση στη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται της δυνατότητας αυτοσυντήρησης, εξαιτίας περιστάσεων που δεν υπόκεινται στη θέλησή του.
2. Οι μητέρες και τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και περίθαλψη. Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν γεννήθηκαν εντός ή εκτός γάμου, απολαµβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

Άρθρο 26.

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική της βαθµίδα. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση θα πρέπει να είναι διαθέσιμες κατά γενικό κανόνα και η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα µε τις ικανότητές τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάµεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές οµάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωµένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

Άρθρο 27.

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

Άρθρο 28.

Καθένας έχει το δικαίωµα να ζει σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί µια κοινωνική και διεθνής τάξη, µέσα στην οποία τα δικαιώµατα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να µπορούν να πραγµατώνονται σε όλη τους την έκταση.

Άρθρο 29.

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και της απόλαυσης των ελευθεριών του, ο καθένας υπόκειται μόνον σε όσους περιορισμούς ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δε θα μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

Άρθρο 30.

Καµιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν µπορεί να ερµηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε µια οµάδα ή σε ένα άτοµο οποιοδήποτε δικαίωµα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωµάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

https://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language.aspx?LangID=grk

Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

https://www.amnesty.gr/universal-declaration-of-human-rights

Frederick Douglass

Το βιβλίο του που έχουμε στα ελληνικά πρόσφατα διαβάσει και στην συνέχεια ένα άρθρο για τον Φρέντερικ Ντάγκλας και τις πολλές για την εποχή του φωτογραφίες του

The Most Photographed Man of The 19th Century Was a Former Slave

The story of Frederick Douglass’s use of photography to counter racism.

Sean Kernan Nov 10, 2020, από το https://medium.com/8085e

Most people know Frederick Douglass as the most famous abolitionist.

He was born a slave and dedicated his life to the unchaining of African Americans. He advised and advocated directly to Lincoln. He spoke publicly and drew huge crowds. He was even chosen by Lincoln’s widow to speak at the unveiling of the Lincoln Statue in DC.

But Douglass was also the most photographed man of the 19th century.

It is no accident.

His road to freedom

Douglass was a slave until age 14.

He made an extremely dangerous break for freedom. He dressed up as a free sailor, wearing a red shirt, tarpaulin hat, and a black scarf. Then he boarded a train headed for Philadelphia.

From there, he furthered his education and dedicated his life to abolition. His essays were seen all over the country. Great crowds assembled for his speeches. As a stark sign of the times, his “slavery is bad” lectures were extremely controversial.

There is no black person more famous in the 19th century than Frederick Douglass.

Yet his goals were never self-serving. Fame was never a priority to serve his ego or line his pockets. He lived as an avatar of contradiction, hell-bent on existing in contrast to anti-black propaganda.

The importance of photography

The 19th century was not well documented in photographs. Visual history was often carried on the back of cartoons and caricatures, which were full of shockingly offensive stereotypes, meant to dehumanize minorities.

Only a few years after Douglass’s freedom from slavery, photography came into being.

Douglass never saw the format as a means to become a model or to foster his vanity. He saw the camera as a harbinger of truth. He knew that, even in the hands of a racist white, photos couldn’t lie. And so he used them.

He is depicted in a number of poses, often in moments of thought:

Of note, Frederick Douglass was not an unhappy man, far from it. But he was very intentional in not smiling in his photos. To do so, would convey himself as “the happy slave”.

The importance of his cause left no room for misinterpreting his sincerity. His photos always carried one key undertone:

Note his stern gaze, tightened lips, and eyes full of contemplative defiance.

The backgrounds always designed to be blank and even. It was a form of politicized-minimalism to draw attention to his humanity. There is nothing in the picture to consider but the man.

Douglass’s strong facial features, victorian dress style, ran in tandem with his intentional life of protest. He demanded he be respected for his mind.

He remained a controversial figure. His life was always at risk. Yet he continued writing and speaking. But always sitting down for photography between his tours.

In him, you never saw the animal-esque depiction in southern propaganda. You saw a cultured man who sat shoulder-to-shoulder with elites.

In hindsight, it was rather brilliant. He saw such a grand opportunity in photography where others didn’t. He also used a very audacious approach.

For example, in this rare, candid photo of him with a slight-smirk, with his white wife and her friend:

Douglass was photographed 160 times. For context, Lincoln was photographed 126 times.

Though there are paintings, Douglass was ardently against having artistic depictions of his persona. Years of exposure to racial propaganda, drawn by white artists, ruined any semblance of trust, even in an artist with the very best intentions.

You will see him photographed in all phases of his life: young, middle-aged, and old. He insisted on being shown aging, just as any man does. A man is flawed and beautiful, but always finite.

The final photograph was taken a day after his death, from his death bed.

Conclusion and takeaway

Douglass knew that art is life, that truth cannot be misread when captured as it exists.

Black people’s subjection extended all the way to the artist’s brush. In his multi-pronged attack on bigotry, he claimed photography as a place of authenticity. This key pillar elevated the platform of justice for those who were underserved for so long.

He would not be depicted as an animal. He would not be shown as a brutalized object. He was a man. And he was captured as such.

Frederick Douglass was the most photographed man of the 19th century.

Frederick Douglass was the most photographed man of the 19th century.

απαγορευμένο από το fb video, με ομιλία του Κ. Βαθιώτη

https://www.brighteon.com/10879383-cca1-4c27-89c6-5c5fa00a1e43

Το ανωτέρω video στο fb δεν μπορεί να προβληθεί. Παραβιάζει δήθεν του κανόνες τους.

Το πιο κάτω, τουλάχιστον μέχρι σήμερα (9/2/21) προβάλλεται αλλά για διευκόλυνση αναρτάται και εδώ.