Από Αρτεμίσιο ως Κάβοντόρο και από Χαλκίδα έως Κύμη

Δημοσιευμένο στη ΝΕΑ Προοδευτική ΕΥΒΟΙΑ, φύλλο 1031, 9/2/2024

Οι Δήμοι και η περιβαλλοντική τους ευθύνη*

Αλήθεια, η ευθύνη των Δήμων για το περιβάλλον είναι οι υποσχέσεις, οι κούφιες ρητορείες και η καρατόμηση των δέντρων; Τα άδεια παρτέρια 11 μήνες τον χρόνο, με εξαίρεση κάνα νεόφυτο πριν από καμιά γιορτή; Αν και μάλλον ξεχνώ τα σκουπίδια, τους βρώμικους κάδους, την ανυπαρξία ουσιαστικής φροντίδας για ανακύκλωση και ΧΥΤΑ Ή ΧΥΤΥ.

Στο φύλλο 1029 (26/1/2024) της ΝΕΑΣ Προοδευτικής ΕΥΒΟΙΑΣ, το κύριο άρθρο αφορούσε εκ πρώτης όψεως ένα περιβαλλοντικό θέμα. Στην πραγματικότητα αφορούσε ένα καίριο ζήτημα υγείας: Το Δίκτυο Υπέρ – υψηλής τάσης που κατασκευάζεται και περνά μέσα από τον οικιστικό πυρήνα του Μύτικα, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την Χαλκίδα. Ο αρθρογράφος έκανε λόγο για ΑΦΑΣΙΑ στον Δήμο της Χαλκίδας, ως πολιτικής ηγεσίας αλλά και της Τεχνικής Υπηρεσίας του. Γιατί αδιαφορούν για το ζήτημα, το παρακάμπτουν, δεν ενεργούν τα δέοντα με κύριο κριτήριο την ζωή και την υγεία των κατοίκων. 

Που όμως είναι το καινούργιο στοιχείο σε αυτή την αυτοδιοικητική συμπεριφορά; Και αφορά μόνο τον Δήμο της Χαλκίδας ή όλους τους Δήμους της Εύβοιας, μάλλον της Ελλάδας;

Απλά για να ενισχύσουμε λίγο την μνήμη μας (συνήθως επιλεκτική) και για ενεργοποιήσουμε λίγο την πολιτική μας κρίση (ως πολιτών, της πιο σπουδαίας ιδιότητας που έχουμε σε μια δημοκρατική κοινωνία, η οποία όμως κυρίως καθεύδει…), ας πούμε μερικά πράγματα.

Όλοι οι δήμοι της Εύβοιας, με τις ενέργειες και τις πράξεις τους, μόνο αδιαφορία και υποκρισία δείχνουν για το περιβάλλον. Πρώτα απ΄ όλα δεν ενημερώνουν τους κατοίκους των περιοχών τους για τα μεγάλα σχετικά ζητήματα που τους αφορούν. Οι δήμοι όμως έχουν, τουλάχιστον δεοντολογικά, υποχρέωση να ενημερώνουν. Είδατε στον ιστότοπο κάποιου δήμου σελίδα που να συγκεντρώνει τις κύριες περιβαλλοντικές πληροφορίες που αφορούν τους δημότες; Να δημοσιοποιεί τις δημόσιες διαβουλεύσεις για τα μεγάλα έργα με σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, να ενημερώνει και να υποβοηθεί στην υποβολή σχολίων κλπ από τους πολίτες; Είδατε να ενεργεί, να πληροφορεί, να μοιράζει έντυπο υλικό ή να βάζει αφίσες και πανό ο Δήμος της Χαλκίδας, όταν στα μονοπάτια της Ριτσώνας και της Γαλατσίδας, ακριβώς στην δυτική πλευρά της πόλης σχεδιάζονται και προχωρούν αιολικά πάρκα με α/γ ύψους 150 μέτρων; Αλλά γιατί μήπως το κάνει αυτό ο Δήμος Κύμης-Αλιβερίου, ή ο Ερετρίας-Αμαρυνθίων ή ο Καρυστίας ή ο Διρφύων-Μεσσαπίων για τις εκατοντάδες α/γ και τα εκατοντάδες στρέμματα φωτοβολταϊκών που σχεδιάζονται πάνω στα τελευταία δάση του νησιού, αλλά και στους εναπομείναντες κάμπους του;

Ποιος Δήμος ενημέρωσε (όπως έχει υποχρέωση σύμφωνα με νομικές διατάξεις) κατά το στάδιο των αιτήσεων έργων ΑΠΕ προς την ΡΑΕ, ώστε να μπορούν να υποβληθούν αντιρρήσεις κατά αυτών;

Μήπως γίνονται μετρήσεις και ανακοινώσεις για το ζήτημα του εξασθενούς χρωμίου (Cr6), που έχει μολύνει την Κεντρική Εύβοια και τον υδροφόρο ορίζοντά της; Εμείς πάντως δεν τις έχουμε αντιληφθεί… Μήπως πήραν θέση για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα (YAΠ) που θα αποκλείσουν το νησί από τα ανατολικά; ‘Η μήπως πράττουν για τα πλωτά φωτοβολταϊκά που θα κάνουν στεριά τον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο; Μήπως αντιδρούν επί της ουσίας για τις σχεδιαζόμενες Βιομηχανικές Ζώνες Ιχθυοκαλλιεργειών που θα νεκρώσουν τον Νότιο Ευβοϊκό: όπως αντιστοίχως έχει νεκρώσει μεγάλο μέρος του Βόρειου Ευβοϊκού η σκωρία της ΛΑΡΚΟ που από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα κτίζει ένα τεράστιο υποθαλάσσιο βουνό ανάμεσα Λάρυμνα- Καντήλι.

Να μιλήσουμε για το λιγοστό πράσινο της Χαλκίδας και την κατ΄ έτος βάρβαρη, ανόητη, αντιεπιστημονική καρατόμηση εκατοντάδων δέντρων; Το ονομάζουν κλάδευση, κοροϊδεύοντας και με τα ελληνικά τους (αφού κάνουν υλοτομία) αλλά και με την άγνοια των υποχρεωτικών Τεχνικών Προδιαγραφών που θα έπρεπε να εφαρμόζουν (ΦΕΚ Β΄ 35262/2009-12-23) .

Αλήθεια κύριοι Δήμαρχοι, γιατί δεν πλένετε τους κάδους απορριμάτων; Γιατί δεν φτιάχνετε στους ιστότοπους των Δήμων σας σημεία συγκέντρωσης των περιβαλλοντικών πληροφοριών; Έγκυρα όμως, με συνέπεια και συνέχεια, όχι για να ρίχνετε στάχτη στα μάτια των ιθαγενών.

Γιατί μας παραμυθιάζεται με δικαστικές προσφυγές για δήθεν περιβαλλοντικά ζητήματα και όταν φθάνουν οι εκπρόσωποί σας ενώπιον της (θεό-) τυφλής ελληνικής δικαιοσύνης απλά είναι στοιχειωδώς διεκπεραιωτικοί, αλλά καθόλου ουσιαστικοί. Αλλά μήπως ζητάμε πολλά από εκλεγμένους που στέλνουν δικηγόρους κόντρα ας πούμε σε αιολικά, ενώ ο κόσμος βοά για τις πολυεπίπεδες διασυνδέσεις προσώπων από την αυτοδιοίκηση… και ενεργειακών βιομηχανιών!

Και για να μην αδικήσουμε κανέναν: Τι αξία έχουν περιβαλλοντικά οι δηλώσεις και τα λόγια τα μεγάλα, όταν επί παραδείγματι ο κ. Περιφερειάρχης με πλήθος δηλώσεων, επιστολών και ενώ υπάρχουν και αποφάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου, δηλώνει με στόμφο: “κανένα άλλο αιολικό στην Εύβοια” και μία ημέρα πριν την έναρξη της τελευταίας προεκλογικής περιόδου, στις 31/8/2023 δίνει ο ίδιος άδεια σε αιολικό δίπλα σε Βυζαντινό αρχαιολογικό μνημείο του 1100 μΧ;

Με αυτή την αυτοδιοίκηση και με αυτούς τους τρόπους, σύντομα θα βρεθούμε να κλαίμε1. Όχι πια για τα γκρεμισμένα τείχη του Νεγρεπόντε. Αλλά για το τσιμεντάρισμα, την κακοποίηση, την μόλυνση και την ρύπανση κάθε βουνού, κάμπου, ακτής, ποταμού και θάλασσας ολόκληρης της Εύβοιας, από Αρτεμίσιο ως Κάβο-ντόρο και από Χαλκίδα ως Κύμη!

4/2/24
*Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης 

H  εφημερίδα σε pdf

1Μπορούμε για όλα όσα αναφέρονται να δώσουμε εξηγήσεις και να αναλύσουμε σημείο προς σημείο. Ίσως το κάνουμε αργότερα. Στο παρόν κείμενο -είπαμε- βοηθάμε λίγο την μνήμη και την πολιτική μας κρίση!

Ένα Ηφαίστειο του Αιγαίου και η σωτηρία του από ένα Αιολικό Πάρκο

[σε αρχείο pdf, δημοσιευμένο στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 14/1/2024]

σε αρχείο

Στο μοναδικό Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, σε αυτή την μήτρα του Πολιτισμού, της Φύσης και της Ψυχής μας, εκτός των άλλων υπάρχουν και πολλά ηφαίστεια. Κάποια από αυτά ενεργά, κάποια μη ενεργά αλλά τεράστιας γεωλογικής αξίας και μεγάλης ομορφιάς ως τοπία. Η Αιγαιακή ηφαιστειότητα παρουσιάζεται για πάνω από 40 εκατομμύρια χρόνια (το ηφαιστειακό τόξο διέρχεται από την Σαντορίνη, την Μήλο, την Νίσυρο κλπ).

Στην Εύβοια, στην Κεντροανατολική πλευρά της, υπάρχουν δύο αρχέγονα ηφαιστειακά συγκροτήματα. Το σημαντικότερο εξ αυτών, 14.000.000 ετών, αντικείμενο μελέτης, επίσκεψης από πανεπιστήμια του εξωτερικού και υποψήφιο για την ένταξή του σε ένα μεγάλο Γεωπάρκο (Κύμης-Κοτυλαίων) είναι το ηφαίστειο του Οξυλίθου. Η προστασία των γεωτόπων καθορίζεται από το νόμο 3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/31-3-2011, Διατήρηση της βιοποικιλότητας & άλλες διατάξεις).

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια οροσειρά, ένα ηφαιστειακό όγκο με 3 κύριες εξάρσεις, (Οξύλιθος, Κορακόλιθος ή Τούρλα και Πλάκα) που απλώνεται στο κεντρικότερο σημείο της περιοχής της Κύμης, ανάμεσα σε 7 κατοικημένα χωριά, δίπλα στον αναγνωρισμένο αρχαιολογικό χώρο Καστρί της Άνω Ποταμίας.

Οι κορυφές του ηφαιστείου. Δίπλα ή επάνω σε αυτές τις κορυφές θα τοποθετούσαν 8 α/γ. (πηγή εικόνας ΕΑΓΜΕ)

Και όμως σε αυτό τον πολλαπλά μοναδικό τόπο το ελληνικό κράτος δια της αρμοδίου αρχής του, της ΡΑΕ (πλέον ΡΑΑΕΥ) επί πολλά έτη δίνει την δυνατότητα σε διάφορα επιχειρηματικά σχήματα να σχεδιάζουν και να προχωρούν την δημιουργία Αιολικών Πάρκων (ΑΣΠΗΕ). Η πιο πρόσφατη και περισσότερο σοβαρή προσπάθεια ξεκίνησε το 2012, αδειοδοτήθηκε το 2021 (αρ. Απόφ. ΡΑΕ 618/2021) και μετά από έναν πολυσχιδή, πολυεπίπεδο και κουραστικό αγώνα λίγων αφοσιωμένων ανθρώπων και μιας περιβαλλοντικής οργάνωσης (ΕΠΠΠΟ ΚΥΜΗΣ) έληξε αισίως για το περιβάλλον, με την πλήρη απόσυρση των ΑΣΠΗΕ με τις 8 α/γ, λίγο πριν τα Χριστούγεννα που μόλις εορτάσαμε. Θα πρέπει να τονισθεί ότι σύμφωνα με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο η ΡΑΕ έχει ως κύριο σκοπό την ρύθμιση των ενεργειακών ζητημάτων με ταυτόχρονη όμως προστασία του Περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με την προαναφερόμενη άδεια, οι α/γ όχι απλώς τοποθετούντο μέσα στην ηφαιστειακή περιοχή, αλλά ακόμη περισσότερο ξεπερνούσαν σε ύψος τους ηφαιστειακούς κώνους. Μία εξ΄ αυτών τοποθετείτο επί του 2ου κώνου και σε απόσταση μικρότερη των 400 μέτρων από το χωριό Κληματάρι. Παρεμπιπτόντως, δεν έχει υπάρξει περίπτωση χωροθέτησης ΑΣΠΗΕ σε τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή.

Η δημιουργία των ΑΣΠΗΕ θα είχε τεράστιες δυσμενείς συνέπειες στο πανέμορφο και εμβληματικό τοπίο της περιοχής. Αρνητικές συνέπειες θα υπήρχαν και επί των αρχαιοτήτων: των θολωτών Μυκηναϊκών και κλασσικών χρόνων τάφων της περιοχής Στομίου Οξυλίθου, του αρχαιολογικού χώρου Καστρί Άνω Ποταμίας, του λόφου Βιγλατούρι, όπου πιθανά η αρχαία Κύμη (ΦΕΚ 612/ Β/ 12-7-1995). Των Βυζαντινών εκκλησιών του Οξυλίθου (ΦΕΚ 68/Α/26-4-1921): Κοίμηση της Θεοτόκου των Χατζηριάνων (αρχ. 14ου αι.), Άγιος Νικόλαος Ριτζάνων (1304 μΧ), Αγία Άννα (1370 μΧ). Της Παναγίας Οδηγήτριας στις Σπηλιές Κήπων (1311 μΧ, ΦΕΚ 121/Β/29-4-1958).

Θα είχε δραματικές επιπτώσεις στις άνω των 30 πηγών που βρίσκονται περιμετρικά της ηφαιστειακής οροσειράς και έχουν πολύ καλής ποιότητας νερό, χρησιμοποιούμενο για την ύδρευση των χωριών και την γεωργία.

Η αδειοδότηση δεν έδινε καμία σημασία στην βλάστηση ενώ η χλωρίδα της περιοχής του ηφαιστείου περιλαμβάνει αρκετά ενδημικά και προστατευόμενα είδη, κυριότερα των οποίων είναι τα: Μαλκόλμια η μακροκάλυκη, η Campanula cymaea. Καμπανούλα της Κύμης που περιλαμβανόταν στο πρώτο Ερυθρό Βιβλίο Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (1995), ο Κρόκος ο λείος, τα Orchidaceae (Ορχιδοειδή). Τα προαναφερόμενα φυτά προστατεύονται από την Συνθήκη CITES & από το Π.Δ 67/1981.

Για την ορνιθοπανίδα, που είναι σύνηθες να βλάπτεται βαρέως από τους ΑΣΠΗΕ, εδώ φυσικά δεν είχαμε εξαίρεση. Δηλαδή τα έργα προγραμματιζόντουσαν εγγύτατα σε μια Σημαντική για τα πουλιά περιοχή της Ελλάδας (ΣΠΠ GR111 Όρη Δίρφη, Ξηροβούνι, Σκοτεινή, Μαυροβούνι, Αλοκτέρι, Ορτάρι και περιοχή Κύμης), μέρος ενός διεθνούς δικτύου περιοχών που είναι ζωτικές για τα πτηνά ή βρίσκονται κατά μήκος μεταναστευτικών διαδρόμων.

Στο ερώτημα ποια θα ήταν η συνέπεια ενός τέτοιου έργου στην αξία της γης και των κατοικιών των παρακείμενων 7 οικισμών η απάντηση είναι απλή: Τόσο η αγροτική γη όσο κυρίως οι κατοικίες θα έχαναν μεγάλο μέρος της αξίας τους. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι μεσίτες της Εύβοιας και το έχουν αντιμετωπίσει δραματικά στην Καρυστία, όπου τα αιολικά πάρκα έχουν μία από τις μεγαλύτερες πυκνότητες της χώρας. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για αγορά κατοικίας, όταν στον ορίζοντά του βρίσκεται ένα αιολικό πάρκο. Υπάρχουν ιδιοκτήτες σπιτιών της Νότιας Εύβοιας, που αφού με πολύ μεγάλο μεράκι τα δημιούργησαν, τώρα θέλουν να τα πουλήσουν και να φύγουν. Ρωτήστε για το θέμα στις Πετριές, τους Άγιους Απόστολους, το παραδοσιακό χωριό των Ζαράκων, τους Εγγλέζους που απέκτησαν σπίτι σε αυτά τα μέρη. Με μαθηματική ακρίβεια όλα αυτά θα επαναλαμβάνονταν στην περίπτωση που προχωρούσε το αιολικό πάρκο στον Οξύλιθο.

Η αρνητική επίδραση στον ήπιο τουρισμό της περιοχής και στους επισκέπτες με επιστημονικό ενδιαφέρον είναι περιττό να αναφερθεί. Ας τονισθεί μόνο η απίστευτη τραγελαφικότης του να έχεις ένα μοναδικό γεωλογικό τοπίο και να το καταστρέφεις με βαριά βιομηχανική δραστηριότητα, χιλιόμετρα δρόμων και χιλιάδες τόννους τσιμέντου, με ολοσχερή καταστροφή και αλλοίωση των σχηματισμών λάβας που ως μοντέρνα γλυπτά στολίζουν τις κορυφές και πλαγιές της ηφαιστειακής οροσειράς. Στον οικονομικό τομέα θα υπήρχαν επιπρόσθετες επιπτώσεις στην οικοδομική δραστηριότητα, την μελισσοκομία και την κτηνοτροφία. Και για να αντιμετωπίσουμε ευθύς εξ αρχής το υπερβολικά ψεύτικο επιχείρημα περί δημιουργίας θέσεων εργασίας από το αιολικό πάρκο, αυτές οι θέσεις εργασίας απλά δεν υπήρχαν (απολύτως καμία δεν προβλεπόταν).

Η δημιουργία των συγκεκριμένων ΑΣΠΗΕ παραβίαζε πλήθος διατάξεων του Ειδικού πλαισίου Χωροταξικού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ΑΠΕ (ΑΠΟΦ 49828 ΦΕΚ Β 2464 2008), καθώς και του Παραρτήματος του.

Αυτό λοιπόν το έργο “πράσινης ανάπτυξης”, χάρις στην εργώδη προσπάθεια λίγων ανθρώπων, μίας αφοσιωμένης περιβαλλοντικής οργανώσεως, ενός δικηγόρου με αγάπη στο περιβάλλον, της σύμπραξης δύο γυναικών από τον Οξύλιθο και εν τέλει και της φιλοπεριβαλλοντικής στάσης του Μητροπολίτου Καρυστίας, σταμάτησε από ότι φαίνεται οριστικά και ο τόπος απηλλάγη από ένα εφιάλτη για την ιστορία και την μοναδικότητά του.

Ο δρόμος για αυτή την μεγάλη επιτυχία ήταν μακρύς και κουραστικός. Η εργασία νομικής και περιβαλλοντικής τεκμηρίωσης και επιστημονικής αναζήτησης ήταν εξαντλητική. Επιπλέον αποδείχθηκε με ισχυρό τρόπο μία από τις κύριες θέσεις του γράφοντος και της Εταιρείας Περιβάλλοντος Κύμης: Ότι τα μεγάλα περιβαλλοντικά θέματα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις με όλες σου τις δυνάμεις από την πρώτη στιγμή που εμφανίζονται.

Επειδή όμως και άλλα στοιχεία της συγκεκριμένης υποθέσεως αξίζει να γίνουν ευρύτερα γνωστά, θα επανέρθουμε στο θέμα. Για να αναφερθούμε στα ζητήματα υγείας και τις καλές πρακτικές που μπορεί να εφαρμόζονται στις περιβαλλοντικές υποθέσεις. Κυρίως όμως καλό είναι να σχολιάσουμε τα περίφημα κινήματα αλλά και την στάση των πολιτών ενώπιον της υποβαθμίσεως του περιβάλλοντος.

Γιατί σε τελική ανάλυση, σε αυτή την παράνοια που ζει ο τόπος μας, όπου με σταθερά βήματα προχωρά προς την χώρα του α-τόπου, η βαθύτερη αιτία και ουσία των πάντων βρίσκεται στους λογισμούς μας και την συνείδησή μας.

——————————-

Πηγές:

1. Εταιρεία Περιβάλλοντος Κύμης (https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/).
2. Ι. Παπασταματίου, Τα μεταλπικά ηφαίστεια της Εύβοιας και της Σκύρου, ανατύπωση Αρχείο Ευβοϊκών Μελών 1961.
3. Επικαιροποιημένος κατάλογος γεωτόπων, Υπεύθυνη Μωραΐτη Ευγενία, ΙΓΜΕ, Ιούλιος 2016, σελ.12, Νο 277, «Ηφαιστίτης Οξυλίθου Ευβοίας»

Μια πρώτη εκτίμηση για τις επερχόμενες εκλογές

του Στάθη, από το https://www.parapolitika.gr/

Μέχρι σήμερα διαπίστωσα ότι: οι Έλληνες δεν θυμούνται (ή δεν θέλουν να θυμούνται) την Κύπρο και το Κυπριακό ζήτημα, το Τσιμέντο που μπήκε στην Ακρόπολη, έπνιξε κάθε μας νησί (και φυσικά η Μύκονος λαμπρύνεται κατά προτεραιότητα), την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών (μπορεί και εύχομαι στην Μακεδονία να είναι καλύτερα τα πράγματα). Έχουν κατορθώσει να χωνέψουν αρκετά τα Μνημόνια και να κάνουν ψιλοκούφιες συζητήσεις για αυτά.

Οι παρακολουθήσεις δεν τους συγκλονίζουν γιατί τις θεωρούν αδήριτη πραγματικότητα της ζωής στον κόσμο μας.

Και η Πανδημία είναι το απόλυτο ταμπού!!! Διαφορετική θέση έχουν μόνο οι «ψεκασμένοι» και οι «ανεμβολίαστοι». Οι υπόλοιποι ζούνε μια χαρά στον «ανάποδο κόσμο» της ανελευθερίας, της ψευτο-υπευθυνότητας και της ψευδοεπιστήμης!

Καταστροφές όπως η Μάνδρα, οι πλημμύρες του ’20 στην Εύβοια, η Βόρειος Εύβοια, η Σάμινα, και η μέγιστη ανθρωποθυσία των Τεμπών, γρήγορα και επιτυχώς σβήστηκαν από το συλλογικό θυμικό. Εύγε! Στους επικοινωνιολόγους, δημοσιογράφους του συστήματος και κάθε συναφούς παραφυάδας που το κατόρθωσαν αυτό το αίσχος!

Παρά τις επί 10ετία και πλέον σπουδές των συμπατριωτών μας στα οικονομικά και λογιστικά, ακόμη τα funds τους μπερδεύουν. Το ίδιο άραγε να συμβαίνει και με τις αγαθές τράπεζες; Ακόμη να καταλάβουν ότι μπαίνοντας σε μία τράπεζα γίνονται συνεργοί στην νομιμοφανή απάτη των ελαχίστων εις βάρος των πολλών;

Φυσικά η Καϊλή και ο Γεωργούλης και η υπόλοιπη γκλαμουριά των Βρυξελλών είναι υπερβολικά γοητευτικοί για να θυμώσεις πολύ μαζί τους.

Οπότε τι μένει; Πλέον λιγότερο από εβδομάδα! Και όλα βαίνουν καλώς! Ψηφίστε Αριστο… γατες!

Η πολιτική ωριμότητα του Λαού μας σπάει κόκαλα!

---

---

ΟΜΩΣ ακόμη υπάρχουν άνθρωποι, πολίτες, κάποια σχήματα και συλλογικότητες που κομίζουν έναν άλλο κόσμο! Κανονικό όχι ανάποδο, ελεύθερο και δημοκρατικό, ουσιαστικό και όχι ψευδεπίγραφο, εθνικό και όχι εθνικιστικό, προοδευτικό και φιλάνθρωπο!

Κάποια από τα παραδείγματα μου:

Ο καλός μου φίλος και έμπονος πολίτης Α. Σ.

Η εκλογική συνεργασία της Π.Π.

Και η συλλογικότητα της ΚΟΕ

5 μέρες πριν την κάλπη της 21 Μάη του 23

ΔΔΣ

Η συμμετοχή μου στην Δημόσια Διαβούλευση για την εγκατάσταση 299,6 MW ΑΣΠΗΕ στην Σκύρο

[Για το θέμα βλ. στο Δημόσια Διαβούλευση για την εγκατάσταση 299,6 MW ΑΣΠΗΕ στην Σκύρο. Το σχόλιο μου στην Δημ. Διαβούλευση είναι το ακόλουθο]

Όταν τον Οκτώβριο του 2020¹ είχα την τιμή να μιλήσω², μετά από πρόσκληση των φίλων Σκυριανών, στο Αμφιθέατρο «Μιλτιάδης Έβερτ» (Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων), στην πολύ όμορφη εκδήλωση με τίτλο ΣΚΥΡΟΣ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ, έδειξα στην αρχή της παρουσίασής μου κάποια υπόσκαφα εκκλησάκια από αυτά τα τόσο χαρακτηριστικά του σκυριανού τοπίου και πολιτισμού.

Κάποια από αυτά είναι από αιώνες ριζωμένα στα σπλάχνα του ίδιου βουνού, του Κόχυλα, που τώρα κόντρα σε κάθε πολιτισμική αξία, κόντρα σε καθεστώτα νομικής προστασίας πανευρωπαϊκής εμβέλειας (Natura 2000, GR2420006), κόντρα στην γειτνίαση με Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ AT2011032 και κυρίως AT5011062, AT5011061), κόντρα στις σημαντικές για τα πουλιά περιοχές (GR 114 και GR 115), κόντρα στις περιοχές Corine (Ανατολική πλευρά Όρους Κόχυλας, A00040063), κόντρα λοιπόν σε όλα αυτά προγραμματίζεται για ακραία βιομηχανοποίηση, για ακραία εκμετάλλευση στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης και μιας αμφιβόλου σωτηρίας του πλανήτη από έναν θεωρητικό κίνδυνο.

Και όλη αυτή η παραφροσύνη του ψεύδους, η ασεβής προς την τοπική κοινωνία και προς το Αιγαίο που περικλείνει στο κέντρο του το νησί της Σκύρου, γίνεται επιπλέον κατά παράβασιν του ελληνικού Συντάγματος και του α. 24 που προβλέπει το καθολικό, απόλυτο και ατομικό δικαίωμα στο περιβάλλον και προβλέπει ότι: “Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός” και απαιτεί από το κράτος να λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας (όπως ισχύει, Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 187/Α’/28.11.2019). Τέλος ας μην ξεχνούμε την αξία του τοπίου, προστατευόμενη και αυτή από το ν. 3827/25.02.2010 «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Τοπίου», δηλαδή ας μην ξεχνούμε ότι αυτό που ο χρόνος, η φύση και τα ανθρώπινα χέρια έχουν κτίσει μέσα στους αιώνες, αποτελεί αγαθό, πανανθρώπινης αξίας, αντικείμενο των στοχασμών ποιητών και καλλιτεχνών (και ειρωνικά για την χώρα μας εκμεταλλεύσιμο πλουτοπαραγωγικό πόρο για την λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού).

Η Ελλάδα, το Αιγαίο, το Αρχιπέλαγος, η Σκύρος είναι οι ρίζες μας και οι ορίζοντές μας. Είναι η Πατρίδα μας.

Αντιγράφω από αγαπημένο φίλο, τον Μ.Χ. (και οι δύο μας προερχόμαστε από δύο άλλα πολύπαθα από την Αιολική λαίλαπα νησιά της Ελλάδας, από την Κρήτη και την Εύβοια):

“Αλλάζει άραγε η έννοια της λέξης «Πατρίδα» ανάλογα με το χρόνο που τη σκεφτόμαστε η μένει αναλλοίωτη διαχρονικά; Πατρίδα για μένα είναι: Ο Ψηλορείτης, το Όρος Κόχυλας, οι οροσειρές της Ελλάδας, τα πρώτα ακούσματα από τα δημοτικά μας τραγούδια, τα πρώτα βήματα που έκανα στο πεντοζάλη, στο χανιώτικο συρτό, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα μοιρολόγια των γυναικών, οι χαρές, οι λύπες, τα ριζίτικα τραγούδια. Τα πανηγύρια του Αγίου Αρτεμίου,και της Παναγίας Ολυμπιανής μέσα στην αρμονία της φύσης… Ας φυλάξουμε όλοι μαζί την Ανεμόεσσα Σκύρο μας και εμείς που την αγαπήσαμε… Ας πούμε ΟΧΙ στους τεχνοκράτες που σκοπό έχουν τη βιομηχανοποίηση και το κέρδος και όχι τις ηθικές αξίες της ζωής, σε περιοχές που πρέπει να κρατήσουμε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Ας θυμηθούμε τους ποιητές, τους λαογράφους, τους ζωγράφους, τους φιλέλληνες περιπατητές που αγάπησαν την Ελλάδα με τις ομορφιές της και έγραψαν για αυτή… Ας αφήσουμε τη φύση να ζήσει όπως εκείνη θέλει… Γιατί Πατρίδα είναι η χώρα μας, ο τόπος μας, η καταγωγή μας, οι αξίες μας, η ιστορία μας, και για μένα ότι θεωρώ σημαντικό η θέση μου στο κόσμο…

Ας αφήσουμε το βουνό του Κόχυλα να ζει αρμονικά και μη φυτεύεται στα σπλάχνα του τα σιδερένια τερατουργήματα…”

Πολλά ακόμη μπορεί να ειπωθούν, πολλά τεχνικά, οικονομικά, ενεργειακά ή νομικά για αυτή την υπόθεση, αυτό τον πόλεμο της βιομηχανίας των ΑΠΕ κατά της ελληνικής χώρας. Οι έχοντες πολύχρονη και πολυεπίπεδη ενασχόληση με το θέμα, είτε κινηματικά, είτε επαγγελματικά γνωρίζουμε.

Αλλά προτιμώ να κλείσω θυμίζοντας ένα πολύ μικρό τμήμα της ομιλίας μου στην αναφερόμενη στην αρχή εκδήλωση: “Ο Τσαρούχης έλεγε στην δεκαετία του 60: “«Τα γκρεμίσματα από τον πόλεμο και μετά ήτανε τόσο συχνά, που δεν πρόφταινε όχι να τα σχεδιάσεις πριν εξαφανιστούν, αλλά ούτε καν να τα φωτογραφίσεις. Ήταν σαν τους πολλούς νεκρούς από μια επιδημία. Τα ’ριξαν όλα στον κοινό λάκκο».

Τηρουμένων των αναλογιών στις μέρες μας αυτό συμβαίνει με τους ιερούς τόπους του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος: τις κορυφές των βουνών, τα νησιά, τις θάλασσες μας”.

Καλώ ως νησιώτης, ως πολίτης και ως άνθρωπος κάθε σκεπτόμενο και με τίμια συνείδηση Έλληνα να πει ΟΧΙ στην καταστροφή της Σκύρου αλλά και κάθε άλλου τόπου της χώρας μας και να πει ΟΧΙ στη περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

ΔΔΣ

1Η εκδήλωση με το σύνολο των παρουσιάσεων και ομιλιών, σε κείμενα και video υπάρχει στο (εν συντομία) https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2020/12/3102020.html και εκτενέστερα στο https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html

2Μεγάλο μέρος της ομιλίας στο https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2021/01/19-2020-httpswww.html

Για το παιδί ενός τρομοκράτη…

Για το παιδί ενός τρομοκράτη…

Πριν 2-3 μέρες έγινε μία συγκέντρωση στο Σύνταγμα και ακολούθησαν συλλήψεις, προσαγωγές κλπ. Είδα λίγα δευτερόλεπτα τυχαία, σε ένα τηλεοπτικό κανάλι, όταν στο έδαφος βρισκόταν ένα νέο παλικάρι, με κοντό μαλλί και ένα πέτσινο μπουφάν. Αντιλήφθηκα (μπορεί να κάνω και λάθος, δεν έδινα και ιδιαίτερη σημασία) ότι του έβαζαν χειροπέδες. Ήταν ήρεμος, άκουσα μια νέα γυναίκα να λέει: “τι κάνετε βρε; είναι ο γιος του”. Λίγο πριν την εικόνα αυτή είχα ακούσει από τους εκφωνητές του καναλιού (δύσκολο να τους πεις δημοσιογράφους όπως και να το κάνουμε): “…ο τρομοκράτης, ο πολυεκτελεστής της 17 του Νοέμβρη…”.

Κατάλαβα: ο γιος του Δημ. Κουφοντίνα είχε λοιπόν συμμετοχή σε μία διαδήλωση σχετική με το αίτημα του πατέρα του -που ο φυλακισμένος πατέρας του το στηρίζει με μία απεργία πείνας σχεδόν δύο μηνών. Συνήθως οι διαδηλώσεις αυτές γίνονται με ζητούμενο την εφαρμογή του νόμου που προβλέπει κάποια πράγματα συγκεκριμένα για τους καταδικασθέντες από την ελληνική δικαιοσύνη και πλέον φυλακισμένους πολίτες που εκτίουν την ποινή τους. Προσέξτε λίγο την διατύπωση: φυλακισμένους πολίτες. Δηλαδή ακόμη ανθρώπους που είναι φορείς δικαιωμάτων (φυσικά και υποχρεώσεων), οι οποίοι όμως βρίσκονται σε συνθήκες μεγάλου περιορισμού της ελευθερίας τους γιατί η Δικαιοσύνη με τους προβλεπόμενους τρόπους για ένα πολιτισμένο κράτος και κοινωνία έχει αποφασίσει ότι για μεγάλα κακά που έπραξαν στην ζωή τους, θα πρέπει και αυτοί να το πληρώσουν με αυτό το τεράστιο κακό: την στέρηση της ελευθερίας τους.

Αλλά κατά βάσιν τα αμέσως προηγούμενα δεν με ενδιαφέρουν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι εκείνο το νέο παλικάρι που είδα για δευτερόλεπτα στο έδαφος καθιστό ανάμεσα σε πάνοπλους Αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων.

Σκέψεις και απορίες μου γεννήθηκαν. Τόσες και τέτοιες που δεν μπορώ να τις αφήσω να χαθούν και να μην τις παρουσιάσω, παρ΄ όλο που ξέρω ότι έτσι γίνομαι ενοχλητικός, θίγω κάτι για το οποίο οι πολλοί έχουν άλλη γνώμη κλπ κλπ.

Και ρωτώ: Αυτό το παιδί , το παιδί του Δημ. Κουφοντίνα δεν έχει πατέρα; Δεν έχει μία καλή ή κακή δεν ξέρω τι είδους σχέση με τον πατέρα του; Αποκλείεται να τον αγαπά ή ο πατέρας του να αγαπά αυτό το παιδί; Αποκλείεται κάποτε αυτός ο πατέρας να κράτησε στην αγκαλιά του μωρό αυτό το παιδί και κάτι τρυφερό και ζεστό να τους διαπερνούσε τότε και τους δύο; Κάτι που παρά τα χρόνια που έχουν περάσει ακόμη τους συνδέει με ένα τρόπο ιδιαίτερο και μοναδικό;

Και αυτό το παιδί, νέος άντρας πλέον, δεν θα έχει έγνοια και αγωνία για τον πατέρα του που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον θάνατο, θάνατο μάλιστα βασανιστικό, θάνατο μαρτυρικό που μπορεί να συμβεί ενώ ο πατέρας του βρίσκεται στα χέρια και την εξουσία του Κράτους και κατά τραγική ειρωνεία μέσα σε ένα Νοσοκομείο, γιατί “η Πολιτεία προστατεύει το ύψιστο αγαθό της ζωής” και έχει βάλει ανάμεσα σε γιατρούς τον αυτοκτονούντα. Αλήθεια για να κάνουν τι οι γιατροί όταν κάποιος αυτοκτονεί με πείνα; Ποια ιατρική μπορεί να σώσει κάποιον που ηθελημένα δεν τρέφεται για δύο μήνες;

Ξαναγυρνώ όμως στο παιδί. Το παιδί του Δημ. Κουφοντίνα. Δηλαδή αυτού που λες και δεν το ξέρει το ίδιο, κάθε μέρα φροντίζουν να του θυμίζουν πόσους ανθρώπους σκότωσε ο πατέρας του, ότι είναι τρομοκράτης, ότι είναι πολυεκτελεστής, δολοφόνος, αμετανόητος…

Ξέρουμε τι διεργασίες, τι πάλη και τι αγώνας γίνεται μέσα στην ψυχή του παιδιού ενός τρομοκράτη; Ξέρουμε εάν αποδέχεται τις πράξεις του πατέρα του ή εάν αισθάνεται ντροπή που φέρει το όνομά του; Αν προσπαθεί να ξεφύγει από την σκιά του ή εάν τον θαυμάζει ή εάν διαφοροποιείται ως προς τις πράξεις του πλην όμως τον στηρίζει ως παιδί του;

Γιατί να μας φαίνεται διαφορετικό από τα άλλα παιδιά και νέους, από τα δικά μας παιδιά και νέους αυτό το παιδί, γιατί να αφήνουμε υπονοούμενα όταν σχολιάζουμε με οποιοδήποτε τρόπο το παιδί του τρομοκράτη ή το παιδί του εγκληματία, του κάθε εγκληματία ή του κάθε αμαρτωλού; Γιατί να σιγοψιθυρίζουμε λίγο “το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει”. Και δηλαδή που θέλαμε να πέσει το μήλο κάτω από την πορτοκαλιά, κάτω από την ελιά ή κάτω από την αβοκαντιά (για να είναι και πιο μοδάτο μέσα σε μια κοινωνία που έχει πουλήσει τη ψυχή της στην εικόνα, την μόδα και το μάρκετινγκ). Ναι το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά, αλλά ο σπόρος που έχει μέσα του μπορεί να δώσει ένα νέο δέντρο, υγιές και γερό, απαλλαγμένο από τις αρρώστιες του πατρικού δέντρου.

Και πόσο δικαιούμαστε να κατηγορούμε, ιδίως αυτό το παιδί, για τις επιλογές του που δεν μας αρέσουν; Δεν έχει κάθε αποτέλεσμα κάποια αιτία, δεν υπάρχει επιρροή από τους γονείς στα παιδιά που είναι αναπόφευκτη; Και η κοινωνία δια των υπολοίπων μέσων της, κυρίως της παιδείας αλλά και μια δικαιοκρατικής και δημοκρατικής λειτουργίας, δεν είναι αυτή που θα εξισορροπεί, που θα βελτιώνει και διορθώνει τις όποιες ροπές ή αποκλίσεις των μελών της απαξιώνει;

“Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα”. Ναι, αλλά μέχρι ποίου σημείου. Όταν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, μέσα από τους προβλεπόμενους θεσμούς και διαδικασίες, εμείς κάθε μέρα θα ξαναδικάζουμε και θα ξανακαταδικάζουμε, σε ένα πεδίο που θα είμαστε μόνοι και αυτοδικαιωτικοί, επαναλαμβάνοντας καταιγιστικά τους ψόγους για τον γονιό και τις υποψίες για το παιδί του;

Δεν δικαιούται το κάθε παιδί -και το παιδί του εγκληματία- την φροντίδα, τον σεβασμό και την αναγνώριση της αξίας του από την κοινωνία και την πολιτεία; Δεν βρίσκεται και αυτό σε μία δυσχερή και επώδυνη θέση, όπως σε δυσχερή και επώδυνη θέση βρίσκονται και τα παιδιά των θυμάτων; Γιατί να μιλάμε μόνο για τις οικογένειες των θυμάτων, τις οποίες φυσικά και συμπονούμε και να μην μιλάμε και για τις οικογένειες των θυτών; Αυτές οι οικογένειες δεν αξίζουν την συμπόνια μας; Και ακόμη και εάν αρνούνται την κοινωνία ή και το πολιτικοοικονομικό μας σύστημα, εμείς τι θα κάνουμε απλά θα τους πολεμάμε για τις ιδέες τους;

Γιατί προσέξτε, τα εγκλήματα, τα έκανε άλλος και όχι η οικογένειά του. Και σε καμία περίπτωση δεν τα έκανε το παιδί του εγκληματία, του φυλακισμένου, του τρομοκράτη, του αμετανόητου …

Συλλογική ευθύνη για τις πράξεις του καθενός μας δεν υπάρχει. Η ευθύνη της ηθικής και νομικής απαξίας των πράξεών μας είναι ατομική.

Από εκεί και πέρα όταν δεν το καταλαβαίνουμε αυτό και όταν πλήρεις αναισθησίας και υποκρισίας αδιαφορούμε και φερόμαστε άσχημα, απαξιωτικά και χωρίς ενσυναίσθηση για το παιδί του κάθε τρομοκράτη, τότε κάνουμε δύο λάθη τραγικά:

Αφενός ξεχνάμε την επιείκεια και την συγχώρηση που θα πρέπει να νοηματοδοτούν την ζωή μας! Και αφετέρου επωάζουμε το “αυγό του κάθε φιδιού” που θα δηλητηριάσει και θα οπισθοδρομήσει και πάλι στο μέλλον την κοινωνία και τον κόσμο μας!

Και τότε οι “τρομοκράτες” γινόμαστε εμείς!

Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης

Ημέρα της γυναίκας 2021

---

σε αρχείο pdf και σε αρχείο κειμένου

Περί της στερήσεως του Δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας

Δήλωση περί της στερήσεως του Δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας

Ι. Η Δήλωση

Η στέρηση της ελεύθερης κυκλοφορίας, για σχεδόν τις μισές ώρες του 24ωρου και επί τόσους μήνες και δια της υποχρεώσεως χρήσεως είτε εγγράφων είτε ηλεκτρονικών μέσων για την οποιουδήποτε είδους μετακίνησή μου, συνιστά προσβολή της προσωπικότητας μου στο σύνολό της και καθολικά. Η προσβολή αυτή είναι παράνομη, αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική και αντίθετη προς τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ελληνική Κυβέρνηση που το πράττει αυτό και ιδίως ο Πρωθυπουργός της χώρας που έχει την κύρια ευθύνη των πολιτικών επιλογών και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου που υπογράφουν τα σχετικά νομοθετικά κείμενα έχουν κατά πολύ υπερβεί την αρμοδιότητα που έχουν λάβει από τον κυρίαρχο λαό δια μέσου της εκλογικής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό κινούνται πλέον σε χώρο εκτός της δημοκρατικής νομιμότητας σύμφωνα με το ελληνικό πολίτευμα και πρέπει άμεσα να παραιτηθούν.

Ζητώ την άμεση παραίτηση του Πρωθυπουργού και των προαναφερομένων Υπουργών.

Ζητώ από τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου να πράξουν όπως οφείλουν για την αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξεως και της επιστροφής της χώρας σε πραγματική δημοκρατική διακυβέρνηση σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας.

Ζητώ τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητός μου και την άρση κάθε περιοριστικού μέτρου στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά μου, το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας.

Δηλώνω ότι με την στέρηση της ελεύθερης κυκλοφορίας μου, η οποία γίνεται με την απαγόρευση κυκλοφορίας για συγκεκριμένες ώρες αλλά και με την παράλληλη υποχρέωση για αποστολή είτε μηνυμάτων sms είτε την χρήση εγγράφων πιστοποιητικών ή άλλων εγγράφων παραβιάζονται και καταπατούνται ιδίως τα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και παρ. 4, 25 παρ. 1 και 2, και 120 παρ. 2, 3 και 4 του Συντάγματος του 1975 όπως ισχύει. Επίσης παραβιάζεται το α 5 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και ιδίως το α 2 παρ. 1 του 4ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, παραβιάζονται τα α 1 εδ. α, α 3 και ιδίως α 13 παρ. 1, της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τέλος παραβιάζεται το α 12 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα

Ο δηλών Έλληνας Πολίτης

ΙΙ. Τα αναφερόμενα άρθρα του Συντάγματος και σχολιασμός τους

Ακολουθεί το κείμενο των άρθρων του ελληνικού Συντάγματος που αναφέρονται πιο πάνω. Κάτω από κάθε άρθρο υπάρχουν κάποιες σκέψεις και ερωτήματα που ερμηνεύουν τις θέσεις της ανωτέρω Δήλωσης. Στο τέλος σε επίμετρο παρατίθενται τα κείμενα των άρθρων των Διεθνών Νομοθετικών Κειμένων που επίσης έχουν αναφερθεί, καθώς και διαδικτυακές παραπομπές για αυτούσια τα αναφερόμενα στο παρόν νομοθετικά κείμενα.

Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975, όπως ισχύει μετά την Θ’ Αναθεώρησή του:

Άρθρο 2 (παρ. 1)

Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας

Η διάταξη αυτή θεωρείται τόσο σημαντική που ο συνταγματικός νομοθέτης την έχει συμπεριλάβει στο πρώτο μέρος του Συντάγματος, στις Βασικές διατάξεις και μάλιστα τις αφορούσες την μορφή του πολιτεύματος. Η ελευθερία κίνησης του ατόμου δεν μπορεί παρά να γίνεται αντιληπτή ως πυρηνικό δικαίωμα και ταυτοχρόνως κατάσταση που συνάδει με αυτή καθ΄ εαυτή την ανθρώπινη υπόσταση. Γι’ αυτό και η υπό όρους στέρησή της γίνεται με αυστηρές προϋποθέσεις και νομοθετικές προβλέψεις και σε κλειστό αριθμό περιπτώσεων σχετιζόμενων με επιβολή κυρώσεων ή αναγκαίων προληπτικών μέτρων, πάντοτε όμως υπό την προϋπόθεση του καθορισμού αυτών από την ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Η προστασία του προσώπου ή άλλως της προσωπικότητός του σημαίνει προστασία του σώματος, της ψυχικής καταστάσεως και της ηθικής υποστάσεως του ατόμου.

Και ερωτάται ευλόγως: όταν στερούμε την απαραίτητη για τον άνθρωπο κίνηση του σώματός του για την μισή σχεδόν ημέρα, όταν τον εξαναγκάζουμε να ζει σε συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού και όταν του φερόμαστε ως ανώριμου πλάσματος, σχεδόν νηπίου ή τέλος πάντων παιδιού, που για να μπορεί να πάει κάπου θα πρέπει να ενημερώσει από πριν και να πάρει άδεια (Βεβαιώσεις Κυκλοφορίας, sms κλπ) τότε αυτά που του επιβάλουμε δεν προσβάλουν ποικιλοτρόπως την προσωπικότητά του;

Άρθρο 4 (παρ. 1)

Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

H ισότητα ενώπιον του νόμου μπορεί να θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη, αν και καθόλου δεν είναι έτσι τα πράγματα στην αληθινή ζωή.

Αλλά τι είδους ισότητα υπάρχει απέναντι στο νόμο όταν ουσιαστικά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ζει κατά το ήμισυ της ημέρας της έγκλειστη ή χωρίς την δυνατότητα άσκησης της εργασίας της ή υποχρεούμενη σε εξευτελιστικούς όρους για να μπορέσει να κινηθεί για στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες της (πχ. τρόφιμα, φάρμακα, συνάντηση ηλικιωμένων, σωματική άσκηση κλπ);

Και στον ίδιο χρόνο, τόπο και καιρό, στα ΜΜΕ δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης όχι απλώς στο εσωτερικό των Νοσοκομείων που αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες, αλλά ακόμη και σε ΜΕΘ, δίνεται η δυνατότητα σε φίλα προσκείμενους επιστήμονες να αλωνίζουν την χώρα και να προωθούν την μία και απόλυτη αλήθεια περί της νόσου COVID-19 ή τέλος δίνεται η δυνατότητα σε μεγάλες εργολαβικές-κατασκευαστικές εταιρείες να συνεχίζουν τα έργα τους χωρίς κανενός είδους περιορισμό στην κίνηση των εργαζομένων τους και των μηχανημάτων τους. Τι είδους ισότητα υπάρχει όταν ο μικρέμπορος που δέχεται ελάχιστα άτομα στο κατάστημά του απαγορεύεται να πάει σε αυτό ή να δουλέψει; Αλλά την ίδια ώρα στους κολοσσούς του λιανεμπορίου τα πάντα είναι ανοιχτά σε κίνηση, μεταφορά και ανάπτυξη.

Άρθρο 5 (παρ. 1 και παρ. 4)

1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν.

Από τα ευρισκόμενα στο κέντρο της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας βρίσκονται ο δυνατότητες ελεύθερης κίνησης και εγκατάστασης. Άλλωστε αυτό εκλαμβάνεται ως τόσο αυτονόητο που το αντίθετό του, δηλαδή την στέρηση της ελευθερίας κίνησης και εγκατάστασης τα εντάσσουμε πρώτα και κύρια στις ποινές, δηλαδή σε επιβαλλόμενο από την συγκροτημένη Πολιτεία κακό -και πάλι όμως με την προϋπόθεση προηγούμενης κρίσης και ρύθμισης από την Δικαιοσύνη.

Περιορισμοί στο όνομα οιασδήποτε ανάγκης δεν μπορούν να οδηγήσουν σε αλλοίωση της ουσίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Μαθητές στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρου (του σχολείου), φοιτητές στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρου (του Πανεπιστημίου), αθλητές στο σπίτι εκτός τους φυσικού τους χώρου (του σταδίου και του γυμναστηρίου), διάδικοι, δικαστές και δικηγόροι στο σπίτι εκτός του φυσικού τους χώρους (των δικαστηρίων) πως μπορούν να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, πως μπορούν να λειτουργήσουν, να προοδεύσουν και να κτίσουν τις ζωές, τους χαρακτήρες και την ευημερία τους;

Άρθρο 25

1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.

Το ίδιο το Κράτος υποχρεούται να μας προστατεύσει και να εγγυάται την ακώλυτη και αληθινή πραγμάτωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Οι περιορισμοί πρέπει να τίθενται από το Σύνταγμα ή από νόμο, που δεν μπορεί να είναι οποιοσδήποτε νόμος και τελούν πάντοτε υπό την αρχή της αναλογικότητας.

Τηρείται όμως αυτή η αρχή, της αναλογικότητας, όταν το σύνολο ενός πληθυσμού στερείται μεγάλο μέρος της ουσιαστικής ελευθερίας του και όταν περιορίζεται για παρουσιαζόμενους ως προληπτικούς λόγους; Και μπορεί να πραγματωθεί η κοινωνική πρόοδος κάτω από τέτοιες συνθήκες που πλέον τείνουν να μετατραπούν σε μία νέα (ανισόρροπη) κανονικότητα;

Υπάρχει αναλογικότητα και ακόμη υπάρχει και λογική όταν περιστέλλω την ελευθερία κίνησης υγιών ανθρώπων, υπό το θεωρητικό σχήμα ότι μπορεί να γίνουν φορείς μίας νόσου; Δεν είναι λογικότερο να στερώ την ελευθερία κίνησης στους βεβαιωμένα ασθενείς (και πάλι φυσικά με όλους τους όρους του νόμου και του σεβασμού τους ως ατόμων και ακόμη υπό τους πρόσθετους όρους που ισχύουν για τους ασθενείς);

Μπορώ να ακινητοποιώ μία κοινωνία υπό το πρόσχημα ενός μεγάλου κινδύνου; Η προφανέστατη απάντηση που μπορεί να στηρίζεται στο Σύνταγμα και τις πανανθρώπινες αρχές είναι ότι δεν μπορώ να επεμβαίνω στον πυρήνα της ελευθερίας του ατόμου. Καμία ανάγκη ή κίνδυνος δεν μπορεί να μου δώσει αυτό το δικαίωμα. Γιατί αν αρχίσω να επεμβαίνω στον πυρήνα της έννοιας της ελευθερίας του ατόμου τότε ανοίγω τις πύλες της κολάσεως για την φύση και ουσία των δικαιωμάτων αυτών. Και σκηνοθετώ το θέατρο του παραλόγου για τους πολιτειακούς και δημοκρατικούς θεσμούς. Όπου στο όνομα ενός πιθανού καλού σου στερώ ένα μεγαλύτερο καλό που ήδη απολαμβάνεις.

Τι μπορεί να αποτρέψει στο μέλλον, όταν ξεκινήσει αυτός ο τρόπος, να σου στερώ κατά καιρούς άλλα στοιχεία της έννοιας της ελευθερίας σου (π.χ την ιδιοκτησία, την εργασία, τον αυτοκαθορισμό της σεξουαλικής ζωής, την δημιουργία οικογένειας κλπ) στο όνομα άλλων μεγάλων αναγκών (π.χ γιατί θέλω να αντιμετωπίσω την μείωση των φυσικών και ενεργειακών πόρων ή γιατί θέλω να ελέγξω τον υπερπληθυσμό του πλανήτη κλπ);

Άρθρο 120 (Ακροτελεύτια διάταξη, παρ. 2, 3 και 4)

2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Τι μένει στον πολίτη που θέλει να περισώσει την ελευθερία του αλλά ταυτόχρονα σέβεται το πολίτευμα της χώρας του και το Σύνταγμά της ως υπέρτατο ρυθμιστικό νομικό κείμενο για την λειτουργία της κοινωνίας της οποίας είναι μέτοχος;

Αυτό που μένει λοιπόν στον πολίτη, στον άνθρωπο, στο πρόσωπο και στο άτομο είναι να αρνηθεί, να αντιδράσει και να αντισταθεί.

Κατά το ισχύον Σύνταγμα του 1975 αυτό δεν είναι απλό δικαίωμα του πολίτη αλλά είναι και ταυτόχρονη υποχρέωσή του. Τους τρόπους το Σύνταγμα δεν τους καθορίζει. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, δηλαδή πώς θα μπορούσαν να καθοριστούν οι τρόποι αντίδρασης, όταν αρχίζουμε να βρισκόμαστε σε θολά νερά, σε περιοχές αντικανονικά και αντιθεσμικά λειτουργούσας Διοίκησης και Οργάνων του Κράτους; Με προεξάρχουσα μάλιστα σε αυτήν την εκτροπή εκ του συνταγματικού δρόμου την ίδια την Κυβέρνηση της χώρας.

Στο ερώτημα λοιπόν τι μπορεί να κάνει ο πολίτης, η απάντηση που πρέπει να δίνεται είναι ότι μπορεί να κάνει πολλά: να δηλώσει ξεκάθαρα και αιτιολογημένα την άρνησή του, να κοινοποιήσει με έγγραφα ή ηλεκτρονικά μέσα την θέση του, να ζητήσει την παραίτηση των παρεκτρεπομένων, να επιδιώξει την σύμπραξη και συνέργεια των άλλων εκπροσώπων και φορέων των σύνθετων και πολλαπλών πολιτικών σχηματισμών και μορφωμάτων που δραστηριοποιούνται στην χώρα. Μπορεί να κάνει πράξεις κινηματικές, προσφυγή σε δικαστήρια, να απασχολήσει τα ΜΜΕ του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Ο πολίτης μπορεί να πράξει όλα ή κάποια από τα προαναφερόμενα ή μπορεί να βρει άλλες λύσεις για την προστασία και αποκατάσταση των ατομικών του ελευθεριών, αφού “στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.

Πάντως ο πολίτης δεν μπορεί να θεωρεί ότι πράττει μόνο εκφραζόμενος σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις και όταν φοβάται να φανεί το όνομά του κάτω από ένα κείμενο, μία δήλωση ή μία άρνηση πολιτική¹.

Χαλκίδα 21/2/2021

Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης

Δικηγόρος

---

Επίμετρο: Τα αναφερόμενα άρθρα των Διεθνών Νομοθετικών κειμένων

Σύμφωνα με την ΕΣΔΑ

Άρθρο 5 (παρ. 1 Το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια) Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν και την ασφάλειαν. Ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν

Σύμφωνα με το 4ο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ

Άρθρο 2 (παρ. 1 Ελευθερία μετακίνησης) Οποιοσδήποτε βρίσκεται νομίμως στο έδαφος ενός Κράτους έχει το δικαίωμα να μετακινείται ελεύθερα εντός του εδάφους αυτού και να επιλέγει ελεύθερα σε αυτό τον τόπο διαμονής του.

Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Άρθρο 1 (εδ. α) Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα.

Άρθρο 3. Κάθε άτοµο έχει δικαίωµα στη ζωή, στην ελευθερία και στην προσωπική του ασφάλεια.

Άρθρο 13 παρ. 1. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.

Σύμφωνα με το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα

Ν. 2462/1997 « Κύρωση του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και του Δευτέρου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα σχετικού με την κατάργηση της ποινής του θανάτου» (ΦΕΚ 25, τ. Α ́)

Άρθρο 12 παρ. 1. Οποιοσδήποτε βρίσκεται νόμιμα στο έδαφος ενός Κράτους έχει δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης και ελεύθερης επιλογής κατοικίας στο έδαφος αυτού του Κράτους.

---

Τα νομοθετικά κείμενα:

1. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
2. Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)
3. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
4. Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Βιβλιογραφικές αναφορές:

1. Αριστόβουλος Μάνεσης, Συνταγματικά Διακαιώματα, α’ ατομικές ελευθερίες, δ΄ έκδοση, Θεσ/κη 1982.
2. Λάμπρος Γκάνης, Πολίτης και σύνταγμα, Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, Αθήνα 2004.
3. Απόστολος Σ. Γεωργιάδης, Η προστασία της προσωπικότητας, σελ. 143 κε στο Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, ε’ έκδοση, Αθήνα 2019.

---

1Για λόγους απλά ανάδειξης της διαχρονικότητας αυτών των ζητημάτων και της προωθημένης σκέψης που κατά καιρούς έχει εμφανισθεί, με ταυτόχρονες ενίοτε πράξεις, υπενθυμίζεται το βιβλίο του 1849 του Χένρυ Νταίηβιντ Θορώ, Πολιτική Ανυπακοή, εκδόσεις ΕΡΑΤΩ, Αθήνα 2008.

---

Η Δήλωση σε αρχείο pdf σε πλήρη μορφήΛήψη

Η Δήλωση σε αρχείο κειμένου σε πλήρη μορφήΛήψη

Η Δήλωση σε αρχείο pdf σε απλή μορφήΛήψη

Η Δήλωση (σε απλή μορφή) σε αρχείο φωτογραφίαςΛήψη

---

Διευκρινήσεις, σχόλια, προτάσεις:

1. Πολλοί διερωτώνται τι χρήση μπορούν να κάνουν στο ανωτέρω. Πρώτα απ΄ όλα αυτό υποδηλώνεται στο πλήρες κείμενο αρκετά. Συμπληρωματικά όμως και για διευκόλυνση προσθέτω τις εξής προτάσεις, ιδέες κλπ:
2. H Δήλωση έχει να κάνει με μία ήπια δραστηριοποίηση των πολιτών πριν βρεθούν σε κατάσταση ανάγκης. Δηλαδή να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς μία αποκατάσταση των πραγμάτων σε μία ομαλότερη και δημοκρατικότερη καθημερινότητα. Οι υπουργοί που υπογράφουν τις ΚΥΑ περί των μέτρων, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι βουλευτές εν γένει καλό είναι να γνωρίζουν την θέση των πολιτών (που θα ενεργήσουν) και ασκήσουν πίεση νόμιμη μεν, πολιτική δε…
3. Που μπορεί να σταλεί (εγγράφως ή ηλεκτρονικά ή και με αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα): Θα πρότεινα στους υπουργούς που έχουν συνυπογράψει τις σχετικές πράξεις. Είναι όλοι οι πρωτοκλασάτοι της Κυβέρνησης πχ Άδωνις, Κικίλιας, Σταικούρας, Βορίδης, Κεραμέως κλπ. Φυσικά και στον προεξάρχοντα αυτής της κυβέρνησης, τον Πρωθυπουργό. Αλλά ακόμη πιο φυσικά και στην ΠτΔ. Ομοίως όμως σε αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης για να αρχίσουν να κινούνται επί της ουσίας και όχι μιντιακά. Και βεβαίως το προωθείτε όσο θέλετε και όσο περισσότερο γίνεται!
4. Στο ερώτημα περί συνυπογραφής: Και τα δύο μπορεί να γίνουν, δηλαδή ατομική υπογραφή ή συνυπογραφή. Θα έλεγα ότι στην αρχή μάλλον θα διευκολύνουν οι συνυπογραφές γιατί ο κόσμος φοβάται γενικά. Οπότε περισσότεροι μαζί σε ένα κείμενο και τον φόβο τους θα μειώσουν, αλλά και οι παραλήπτες θα δουν πάλι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν την αυτονόητη ελευθερία τους και ότι είναι περισσότεροι, ότι μαζεύονται κλπ! Βεβαίως για ατομικά δικαιώματα γίνεται λόγος. Καλό είναι ο κάθε πολίτης να συναισθανθεί την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης του, ως ατόμου και ως προσώπου!
5. Με το κείμενο και κυρίως με το πρώτο μέρος, που είναι περίπου μισή σελίδα, ουσιαστικά καλώ ή άλλως προτείνω δράση του πολίτη. Ο πολίτης μπορεί να το στέλνει όπου θέλει (κυρίως στα μέλη της Κυβέρνησης, δηλαδή Υπουργούς και Πρωθυπουργό, στους αρχηγούς κομμάτων γιατί οφείλουν να ενεργήσουν και όχι να αναλώνονται σε λόγια, σε βουλευτές, την ΠτΔ κλπ) και έτσι δημιουργεί μία πίεση ή μία ομαδική δράση ή τέλος πάντων καταθέτει ευθαρσώς την γνώμη του.
6. Θεωρώ ότι όταν ψηφίζουμε μία δήλωση κάνουμε, του τύπου θέλω αυτόν ή εκείνον για βουλευτή ή πρωθυπουργό ή δήμαρχο κλπ. Συνεπώς μία δήλωση και μάλιστα ενυπόγραφη που λέει δεν σε θέλω πλέον γιατί μου παραβιάζεις αυτό ή εκείνο το θεμελιώδες δικαίωμα μου, τουλάχιστον πολιτικά (και επί της ουσίας και όχι σύμφωνα με το θεσμισμένο πλαίσιο που ας πούμε ότι εφαρμόζεται) μία τέτοια λοιπόν δήλωση ως πράξη του πολίτη μετρά.
7. Αρκεί ο πολίτης να έχει το θάρρος και την τόλμη να την πράξει είτε ατομικά είτε έστω και δια της συνυπογραφής πολλών. Άλλως ο πολίτης θα βρίσκεται πάντοτε είτε κρυμμένος πίσω από την μυστική του ψήφο είτε ως απλό νούμερο σε πορείες και δήθεν κινηματικές δράσεις (που φυσικά έχουν την αξία τους αλλά προφανέστατα δεν αρκούν-και φυσικά άντε κάντες και με τις παρούσες συνθήκες κοινοβουλευτικής δικτατορίας και εγκλεισμού στο όνομα της υγειονομικής ανάγκης). Για τους λόγους αυτούς και το κείμενο και την Δήλωση την έχω αναρτήσει και στο fb κλπ και υπάρχει ήδη και σε ενημερωτικούς ιστότοπους.

Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Υιοθετήθηκε και άνοιξε για υπογραφή, επικύρωση και προσχώρηση με την από 16.12.1966 υπ ́αριθμ. 2200 Α (ΧΧΙ) απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ

Έναρξη ισχύος: 23.3.1976, σύμφωνα με το άρθρο 49

Κείμενο: United Nations Treaty Series, vol. 999, p. 171

[όπως κυρώθηκε με το Ν. 2462/1997 « Κύρωση του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και του Δευτέρου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα σχετικού με την κατάργηση της ποινής του θανάτου» (ΦΕΚ 25, τ. Α ́)]

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Το Σύνταγμα της Ελλάδας (του 1975, όπως ισχύει σήμερα), από τον ιστότοπο της Βουλής των Ελλήνων, ακολούθως σε αρχείο pdf και στο τέλος σε περιεχόμενα κατ’ άρθρο για εύκολη αναζήτηση.

>Από τον ιστότοπο του Ελληνικού Κοινοβουλίου: https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/

>Το Σύνταγμα της Ελλάδας σε μορφή pdf

Όπως μεταφέρθηκε στη δημοτική γλώσσα με το Β’ Ψήφισμα της 6ης Μαρτίου 1986 της ΣΤ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων και όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, το Ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 της Η’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων και το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 187/Α’/28.11.2019.

>Ακολουθεί κατ’ άρθρο παράθεση:

MEPOΣ ΠPΩTO – Bασικές διατάξεις

TMHMA A – Mορφή του πολιτεύματος

• ‘Αρθρο 1 – (Μορφή του πολιτεύματος)
• ‘Αρθρο 2 – (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)

TMHMA Β – Σχέσεις Eκκλησίας και Πολιτείας

• ‘Αρθρο 3 – (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)

MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

• ‘Αρθρο 4 – (Ισότητα των Ελλήνων)
• ‘Αρθρο 5 – (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)
• **’Αρθρο 5A – (Δικαίωμα στην πληροφόρηση)
• ‘Αρθρο 6 – (Προσωπική ασφάλεια, προφυλάκιση)
• ‘Αρθρο 7 – (Καμιά ποινή χωρίς νόμο, απαγόρευση βασανιστηρίων)
• ‘Αρθρο 8 – (Δικαίωμα νόμιμου δικαστή)
• ‘Αρθρο 9 – (‘Ασυλο της κατοικίας)
• **’Αρθρο 9A – (Προστασία προσωπικών δεδομένων)
• ‘Αρθρο 10 – (Δικαίωμα αναφοράς προς τις αρχές)
• ‘Αρθρο 11 – (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)
• **’Αρθρο 12 – (Δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι)
• ‘Αρθρο 13 – (Θρησκευτική Ελευθερία)
• ‘Αρθρο 14 – (Ελευθερία του Τύπου)
• ‘Αρθρο 15 – (Κινηματογράφος, φωνογραφία, ραδιοφωνία, τηλεόραση)
• ‘Αρθρο 16 – (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)
• ‘Αρθρο 17 – (Προστασία της ιδιοκτησίας, απαλλοτρίωση)
• ‘Αρθρο 18 – (Προστασία της ιδιοκτησίας, ειδικές περιπτώσεις, επίταξη)
• ‘Αρθρο 19 – (Απόρρητο επιστολών, ανταπόκρισης & επικοινωνίας)
• ‘Αρθρο 20 – (Έννομη προστασία, δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης)
• ‘Αρθρο 21 – (Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες)
• **’Αρθρο 22 – (Προστασία της εργασίας)
• ‘Αρθρο 23 – (Συνδικαλιστική ελευθερία)
• ‘Αρθρο 24 – (Προστασία του περιβάλλοντος)
• ‘Αρθρο 25 – (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

MEPOΣ TPITO – Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας

TMHMA A΄ – Σύνταξη της Πολιτείας

• ‘Αρθρο 26 – (Διάκριση των εξουσιών)
• ‘Αρθρο 27 – (Μεταβολή στα όρια της Επικράτειας)
• ‘Αρθρο 28 – (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
• ‘Αρθρο 29 – (Πολιτικά κόμματα)

TMHMA B΄ – Πρόεδρος της Δημοκρατίας

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Aνάδειξη του Προέδρου

• ‘Αρθρο 30 – (Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ρυθμιστής του πολιτεύματος)
• **’Αρθρο 31 – (Προσόντα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 32 – (Εκλογή)
• ‘Αρθρο 33 – (Έναρξη θητείας, όρκος, χορηγία)
• ‘Αρθρο 34 – (Αναπλήρωση)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Eξουσίες και ευθύνη από τις πράξεις του Προέδρου

• ‘Αρθρο 35 – (Ισχύς των πράξεων, προσυπογραφή)
• ‘Αρθρο 36 – (Διεθνής παραστάτης, διεθνείς συνθήκες)
• ‘Αρθρο 37 – (Διορισμός Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης)
• ‘Αρθρο 38 – (Κυβέρνηση, απαλλαγή καθηκόντων)
• *’Αρθρο 39 – (Το άρθρο 39 καταργήθηκε)
• ‘Αρθρο 40 – (Σύγκληση της Βουλής, Αναστολή εργασιών)
• ‘Αρθρο 41 – (Διάλυση της Βουλής)
• *’Αρθρο 42 – (Έκδοση και δημοσίευση των νόμων)
• ‘Αρθρο 43 – (Έκδοση διαταγμάτων)
• ‘Αρθρο 44 – (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δημοψηφίσματα, διαγγέλματα)
• ‘Αρθρο 45 – (Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων)
• ‘Αρθρο 46 – (Διορισμός και παύση δημοσίων υπαλλήλων, απονομή παρασήμων)
• ‘Αρθρο 47 – (Χάρη και αμνηστία)
• *’Αρθρο 48 – (Κατάσταση πολιορκίας)

KEΦAΛAIO TPITO – Eιδικές ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας

• ‘Αρθρο 49 – (Ευθύνη, κατηγορία, δίκη)
• ‘Αρθρο 50 – (Τεκμήριο Αρμοδιότητας)

TMHMA Γ – Bουλή

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Aνάδειξη και συγκρότηση της Bουλής

• ‘Αρθρο 51 – (Εκλογή βουλευτών, εκλογικό δικαίωμα)
• ‘Αρθρο 52 – (Ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης)
• ‘Αρθρο 53 – (Βουλευτική Περίοδος)
• ‘Αρθρο 54 – (Εκλογικό σύστημα, εκλογικές περιφέρειες, βουλευτές Επικρατείας)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Kωλύματα και ασυμβίβαστα των βουλευτών

• ‘Αρθρο 55 – (Προσόντα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 56 – (Κωλύματα εκλογιμότητας)
• ‘Αρθρο 57 – (Ασυμβίβαστα έργα)
• ‘Αρθρο 58 – (Δικαστικός έλεγχος εκλογών)

KEΦAΛAIO TPITO – Kαθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών

• ‘Αρθρο 59 – (Όρκος)
• ‘Αρθρο 60 – (Δικαίωμα ψήφου, παραίτηση από το αξίωμα)
• ‘Αρθρο 61 – (Ανεύθυνο των βουλευτών)
• ****’Αρθρο 62 – (Ακαταδίωκτο των βουλευτών)
• ‘Αρθρο 63 – (Αποζημίωση, ατέλειες, απουσίες)

KEΦAΛAIO TETAPTO – Oργάνωση και λειτουργία της Bουλής

• ‘Αρθρο 64 – (Σύνοδος)
• ‘Αρθρο 65 – (Κανονισμός, προεδρείο)
• ‘Αρθρο 66 – (Συνεδριάσεις)
• ‘Αρθρο 67 – (Πλειοψηφία για τη λήψη απόφασης)
• ‘Αρθρο 68 – (Κοινοβουλευτικές και εξεταστικές επιτροπές)
• ‘Αρθρο 69 – (Αναφορές)
• ‘Αρθρο 70 – (‘Ασκηση νομοθετικού Έργου)
• ‘Αρθρο 71 – (Τμήμα διακοπής των εργασιών)
• ‘Αρθρο 72 – (Αρμοδιότητες Ολομέλειας, τμήματος διακοπής των εργασιών και διαρκών επτροπών)

KEΦAΛAIO ΠEMΠTO – Nομοθετική λειτουργία της Bουλής

• ‘Αρθρο 73 – (Δικαίωμα πρότασης νόμων)
• ‘Αρθρο 74 – (Διαδικασία εισαγωγής για συζήτηση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων)
• ‘Αρθρο 75 – (Νομοσχέδια και προτάσεις νόμων που συνεπάγονται επιβάρυνση του προϋπολογισμού)
• ‘Αρθρο 76 – (Συζήτηση και ψήφιση νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων)
• ‘Αρθρο 77 – (Αυθεντική ερμηνεία των νόμων)

KEΦAΛAIO EKTO – Φορολογία και δημοσιονομική διαχείριση

• ‘Αρθρο 78 – (Νόμοι φορολογικού περιεχομένου)
• ‘Αρθρο 79 – (Προϋπολογισμός, απολογισμός, γενικός ισολογισμός)
• ‘Αρθρο 80 – (Μισθός, σύνταξη, χορηγία, αμοιβή, νόμισμα)

TMHMA Δ – Kυβέρνηση

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Συγκρότηση και αποστολή της Kυβέρνησης

• ‘Αρθρο 81 – (Υπουργικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 82 – (Κυβέρνηση, Πρωθυπουργός, Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής)
• ‘Αρθρο 83 – (Υπουργοί & Υφυπουργοί)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Σχέσεις Bουλής και Kυβέρνησης

• ‘Αρθρο 84 – (Εμπιστοσύνη της Βουλής – αρχή της δεδηλωμένης)
• ‘Αρθρο 85 – (Ευθύνη των Υπουργών)
• ‘Αρθρο 86 – (Δίωξη κατά μελών της Κυβέρνησης, Ειδικό Δικαστήριο)

TMHMA E΄ – Δικαστική Eξουσία

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Δικαστικοί λειτουργοί και υπάλληλοι

• ‘Αρθρο 87 – (Ανεξαρτησία των δικαστών)
• ‘Αρθρο 88 – (Εγγυήσεις ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών, αποδοχές, μετατάξεις)
• ‘Αρθρο 89 – (Δικαστικά ασυμβίβαστα)
• ‘Αρθρο 90 – (Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 91 – (Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο)
• ‘Αρθρο 92 – (Δικαστικοί υπάλληλοι, συμβολαιογράφοι, υπάλληλοι υποθηκοφυλακείων)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Oργάνωση και δικαιοδοσία των δικαστηρίων

• ‘Αρθρο 93 – (Διακρίσεις των Δικαστήριων)
• ‘Αρθρο 94 – (Δικαιοδοσία διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων)
• ‘Αρθρο 95 – (Συμβούλιο της Επικρατείας)
• ‘Αρθρο 96 – (Ποινική δικαιοσύνη)
• ‘Αρθρο 97 – (Μικτά ορκωτά δικαστήρια)
• ‘Αρθρο 98 – (Ελεγκτικό Συνέδριο)
• ‘Αρθρο 99 – (Αγωγές κακοδικίας)
• ‘Αρθρο 100 – (Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο)
• **’Αρθρο 100Α – (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους)

TMHMA ΣT΄ – Διοίκηση

KEΦAΛAIO ΠPΩTO – Oργάνωση της διοίκησης

• ‘Αρθρο 101 – (Διοικητική αποκέντρωση)
• ‘Αρθρο 101Α – (Ανεξάρτητες αρχές)
• **’Αρθρο 102 – (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης)

KEΦAΛAIO ΔEYTEPO – Yπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της διοίκησης

• ‘Αρθρο 103 – (Δημόσιοι υπάλληλοι)
• ‘Αρθρο 104 – (Περιορισμοί Δημοσίων υπαλλήλων)

KEΦAΛAIO TPITO – Kαθεστώς του Aγίου Όρους

• ‘Αρθρο 105 – (Καθεστώς του Αγίου Όρους)

MEPOΣ TETAPTO – Eιδικές Τελικές και Μεταβατικές Διατάξεις

TMHMA A΄ – Eιδικές διατάξεις

• ‘Αρθρο 106 – (Κράτος και εθνική οικονομία)
• ‘Αρθρο 107 – (Προστασία κεφαλαίων εξωτερικού και ειδική οικονομική νομοθεσία)
• ‘Αρθρο 108 – (Απόδημος ελληνισμός)
• ‘Αρθρο 109 – Διαθήκη, κωδίκελλος, δωρεά υπέρ του Δημοσίου, μητρώο κληροδοτημάτων)

TMHMA B΄ – Aναθεώρηση του Συντάγματος

• ‘Αρθρο 110 – (Αναθεώρηση του Συντάγματος)

TMHMA Γ΄ – Mεταβατικές διατάξεις

• ‘Αρθρο 111 – (Συντακτικές Πράξεις & Ψηφίσματα)
• ‘Αρθρο 112 – (Έκδοση νόμου που προβλέπεται από το Σύνταγμα)
• ****’Αρθρο 113 – (Ισχύς προσωρινού Κανονισμού της Βουλής)
• ****’Αρθρο 114 – (Το άρθρο 114 καταργείται.)
• ** *** ‘Αρθρο 115 – (Το άρθρο 115 καταργείται.)
• ‘Αρθρο 116 – (Θετικά μέτρα για την προώθηση της ισότητας ανδρών – γυναικών)
• ‘Αρθρο 117 – (Αγροτική ιδιοκτησία, δάση, απαλλοτριώσεις, οικιστικές περιοχές)
• ‘Αρθρο 118 – (Ανώτατοι Δικαστικοί λειτουργοί)
• ‘Αρθρο 119 – (Ακύρωση πράξεων που εκδόθηκαν από 21.4.67 ως 23.7.74)

TMHMA Δ΄ – Aκροτελεύτια διάταξη

• ‘Αρθρο 120 – (Ακροτελεύτια διάταξη)

COVID-19. Η μέχρι σήμερα πορεία του εμβολιασμού και οι προοπτικές του (Οκτ.΄21)

[ΔΔΣ: Το πιο κάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στις ΣΕΛΙΔΕΣ πολιτισμού (επιμέλεια: Νίκος Παπουτσόπουλος) της Κυριακάτικης Δημοκρατίας 11 Οκτ. 2020. Στην δημοσίευση ο τίτλος είχε αλλάξει στον εξής: «Covid-19. Πορεία του εμβολιασμού και προοπτικές». Επίσης δεν είχε αναγραφεί η πολύ σημαντική για το κείμενο ημερομηνία, που αναγράφεται αμέσως μετά τον τίτλο και είναι «Οκτώβριος 2021».

Συνεπώς πρόκειται για κείμενο του μέλλοντος και όχι του παρόντος. Η μικρή τροποποίηση του τίτλου και η απαλοιφή της ημερομηνίας έχουν σημασία για την καλύτερη κατανόηση του άρθρου. Όσοι το διαβάσουν στην συνέχεια χωρίς αυτές τις αλλαγές θα είναι περισσότερο τυχεροί από τους αναγνώστες της εφημερίδας που μπορεί να χαθούν λίγο στη ροή των γεγονότων κλπ.

Λόγω της προφανούς σημειωτικής δυναμικής του και του σχετικού παιχνιδιού που παίζεται… θα ακολουθήσει άρθρο με αναλυτικές εξηγήσεις για το παρόν κείμενο

Το κείμενο σε αρχείο pdf Λήψη

Η φωτογραφία από την δημοσίευση της εφημερίδας]

Κυριακάτικη Δημοκρατία 11 Οκτ. 2020

COVID-19. Η μέχρι σήμερα πορεία του εμβολιασμού και οι προοπτικές του.

Οκτώβριος 2021.

(Σημείωση του αντιγραφέα: αναζητώντας στοιχεία στο διαδίκτυο για να γράψω την συνέχεια στο άρθρο μου “Σκέψεις για τον κορωνοϊό, την διάδοση και τις επιπτώσεις του” ¹έπεσα πάνω στο παρόν άρθρο, που κατά την εκτίμηση μου έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία γιαυτό και το αντιγράφω και παρουσιάζω στην συνέχεια)*

Λίγους μήνες τώρα η πανδημία του κορωνοϊου (SARS-Cov 2) που τόσο ταλαιπώρησε τον πλανήτη από τις αρχές του 2020 και μετά έχει αρχίσει να κοπάζει.

Η ζωή επιστρέφει στην κανονικότητα και όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και οι οικονομικοί παράγοντες κάνουν λόγο για επιστροφή στην ανάπτυξη με υψηλούς ρυθμούς, αφού το πρόγραμμα των εμβολιασμών προχωρά ικανοποιητικότατα και ήδη γίνεται λόγος για ποσοστά εμβολιασμού που στο γενικό πληθυσμό των προηγμένων κρατών ξεπερνούν το 30%. Σε επιμέρους τμήματα του πληθυσμού το ποσοστό εμβολιασμών πλησιάζει το 60%, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις εγγίζει το 85-90%.

Τα εμβόλια που κυκλοφορούν θεωρούνται ιδιαίτερα επιτυχημένα και ήδη οι ρυθμοί παραγωγής τους έχουν κατορθώσει να καλύπτουν πλήρως την υπάρχουσα ζήτηση

Οι λόγοι που παρουσιάζονται αυτοί οι τόσο υψηλοί δείκτες, παρόλο που τα εμβόλια που τελικά εγκρίθηκαν από τον Π.Ο.Υ. έχουν λίγους μόνο μήνες ζωής² (και σύμφωνα με κάποιες κριτικές που ακούγονται δεν είναι βέβαιο ότι ολοκλήρωσαν πλήρως και απολύτως ικανοποιητικά τις αναγκαίες δοκιμές) είναι τρεις:

Α) Όσον αφορά τους ηλικιωμένους το εμβόλιο παρουσιάσθηκε όχι μόνο ως απαραίτητο συμπλήρωμα της υγείας τους μαζί με το σύνηθες αντιγριππικό εμβόλιο, αλλά επιπλέον το Δημόσιο/εθνικό σύστημα υγείας τους καλύπτει το ήμισυ του κόστους. Αυτό είναι σοβαρή υπόθεση για ένα εμβόλιο που απαιτεί δύο δόσεις μέσα σε περίοδο 6 μηνών και το κόστος του είναι αρκετά υψηλό.

Β) Το τμήμα του πληθυσμού που ο εμβολιασμός έχει φθάσει και κυμαίνεται στα υψηλότατα ποσοστά του 85-90% αφορά κυρίως δύο κατηγορίες: Αφενός τους φυλακισμένους και αφετέρου τους μετανάστες που έχουν παράνομα εισέλθει στην χώρα. Οι λόγοι της επιτυχίας εδώ βρίσκονται σε δύο πολιτικές που θεωρούνται επιτυχείς. Σε αυτούς που βρίσκονται σε καθεστώς περιορισμού της προσωπικής τους ελευθερίας δόθηκε δυνατότητα περιορισμού της ποινής ή ευνοϊκότερης αντιμετώπισης ενώπιον μίας εκκρεμούς δίκης. Ως αιτιολογία παρουσιάζεται η άποψη ότι τα άτομα αυτά που συμφωνούν οικειοθελώς στον εμβολιασμό τους παρουσιάζουν κοινωνική ευαισθησία και ενσυναίσθηση, συνεπώς αξίζει να τους αναγνωρισθεί αυτό και να έχουν κάποιο άμεσο όφελος. Στην δεύτερη κατηγορία, των παρανόμων μεταναστών θεωρείται ότι το κυριότερο κίνητρο βρίσκεται στο γεγονός ότι εμβολιαζόμενοι (και μάλιστα και με τις δύο αναγκαίες κατ’ έτος δόσεις) λαμβάνουν 6μηνιαία δυνατότητα νόμιμης παραμονής στην χώρα, με ελευθερία κινήσεων και την μηνιαία οικονομική ενίσχυση που η ΕΕ έχει προβλέψει για αυτές τις περιπτώσεις (υπό τον αυστηρό όμως όρο ότι ο εμβολιασθείς μετανάστης θα παραμείνει εντός των συνόρων της αρχικής χώρας υποδοχής του).

Ο αντίλογος που ακούγεται για αυτές τις πληθυσμιακές κατηγορίες και τα υψηλά ποσοστά εμβολιασμού τους είναι ότι ουσιαστικά εξαναγκάσθηκαν προς τούτο και ότι δεν είχαν και μεγάλες δυνατότητες εναλλακτικής συμπεριφοράς. Πρόκειται όμως για αντίλογο προφανώς υπερβολικό και επί της ουσίας αβάσιμο.

Γ) Στο ευρύτερο όμως τμήμα του πληθυσμού το ποσοστό εμβολιασμών κυμαίνεται γύρω στο 30%. Αυτό είναι αρκετά καλό για την σύντομη σχετικά περίοδο που εφαρμόζεται o εμβολιασμός, απέχει όμως ακόμη πολύ από το αναγκαίο για την ανοσία ομάδας (συνήθως αποκαλείται ανοσία αγέλης) ποσοστό που είναι περίπου 80%.

Έχουν ληφθεί σοβαρά μέτρα προώθησης των εμβολιασμών, θεωρείται όμως ότι πρέπει άμεσα και πριν ξεκινήσει ο επόμενος χειμώνας αυτά να ενισχυθούν με δραστικότερα ακόμη μέτρα που θα αφορούν τον γενικό πληθυσμό.

Επισημαίνεται από όλους τους αρμόδιους φορείς κάτι που είναι απολύτως λογικό: εδώ πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με ηλικιωμένους, φυλακισμένους ή μετανάστες. Εδώ έχουμε τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Όσο λοιπόν πιο γρήγορα ανοσοποιήσουμε το μεγάλο αυτό τμήμα του πληθυσμού τόσο πιο γρήγορα θα τρέξουμε ανεμπόδιστα στο δρόμο της ανάπτυξης και θα μπορέσουμε να καλύψουμε και τις μεγάλες απώλειες του 2020 και του πρώτου 6μήνου του τρέχοντος έτους.

Στα μέχρι τώρα θετικά μέτρα που προώθησαν τον εμβολιασμό θεωρείται ότι ανήκουν τα ακόλουθα: Η υποχρέωση των μαθητών της Μέσης Εκπαίδευσης να εμβολιάζονται πριν την έναρξη του νέου σχολικού έτους ταυτόχρονα με την προσκόμιση πιστοποιητικού περί εμβολιασμού και των γονέων τους, η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στους δημοσίους υπαλλήλους που έρχονται σε επαφή με το κοινό και φυσικά η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στο νοσηλευτικό, ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Για την παραπέρα προώθηση όμως απαιτούνται άμεσα και περαιτέρω μέτρα.

Ως σοβαρές ιδέες που βρίσκονται κοντά ίσως στην θέσπιση και εφαρμογή τους θα πρέπει να θεωρήσουμε τις ακόλουθες: Η υποχρεωτική θέσπιση ενός εύκολα διακριτού σήματος που θα φέρουν οι εμβολιασθέντες κατά τον χρόνο και στον τόπο της εργασίας τους. Με αυτό τον τρόπο θα τηρούνται πολύ ευκολότερα οι κανόνες της κοινωνικής αποστασιοποίησης και επιπλέον θα διευκολύνονται στις συναλλαγές τους οι από πλευράς υγείας ασφαλείς πολίτες. Αυτό θα έχει ως δευτερεύουσα συνέπεια τον εξαναγκασμό των υπολοίπων σε άμεσο εμβολιασμό τους, γιατί προφανώς μόνο με αυτό το τρόπο η συμμετοχή τους στο οικονομικό γίγνεσθαι θα είναι ισότιμη και επιτυχής.

Επίσης πέρα από την τεράστια διαφημιστική καμπάνια που προωθεί την υπόθεση του εμβολιασμού θα αρχίσει να γίνεται και μαζική αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή sms στους μη εμβολιασθέντες και θα τους ζητείται να συμμορφωθούν στις υγειονομικές απαιτήσεις του καιρού μας.

Εάν πάρα ταύτα δεν κατορθωθεί να φθάσουμε στα ποσοστά που θέλουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, τότε ήδη υπάρχουν προτάσεις και για άλλα μέτρα όπως η επιβολή προστίμων, η στέρηση της φορολογικής ενημερότητας ή και η ευρύτερη και καθολική χρήση του διακριτικού σήματος που θα ξεχωρίζει τους εμβολιασθέντες (ας τους ονομάζουμε ασφαλείς) από τους άλλους που για ευκολία μπορούμε να τους αποκαλούμε επικίνδυνους ή ανασφαλείς. Στην τελευταία περίπτωση το μέτρο δεν θα έχει εφαρμογή μόνο για την εργασία αλλά και για την κοινωνική ζωή. Μπορεί δε να συνδυασθεί με πρόσθετες απαγορεύσεις και προβλέψεις ανάλογες με τις επιτυχημένες πολιτικές πού εδώ και λίγα χρόνια εφαρμόζονται για το κάπνισμα και τους καπνιστές.

Δαυίδ Σαρσ. Δούκας

Κοινωνιολόγος

*(για την αντιγραφή Δημήτριος Δούκα Σουφλέρης, Δικηγόρος)

1 Δημοσιευμένο στο http://www.legalnews24.gr/2020/04/blog-post_39.html

2 Εδώ σημειώνεται ότι από πηγές που μάλλον θα πρέπει να θεωρούνται τουλάχιστον φιλικές προς τις κατά καιρούς παρουσιαζόμενες συνωμοσιολογικές θεωρίες, έχει κατακριθεί ο Π.Ο.Υ. διότι ενέκρινε 3 διαφορετικά εμβόλια, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και με προέλευση από διαφορετικά μεταξύ τους οικονομικά και πολιτικά κέντρα: Ένα από την Ρωσία, ένα από την Κίνα και φυσικά και ένα από δυτική εταιρεία. Κατά την άποψη του γράφοντος ο Π.Ο.Υ. με αυτή την επιλογή του έδειξε ότι είναι απαλλαγμένος από προκαταλήψεις και ότι δεν εξαρτάται από συμφέροντα.

ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΑΫΛΩΣΗ ΜΕ ΕΛΙΤ «ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ» του Αλκ. Κεφαλά

[ΔΔΣ: άρθρο πράγματι καλό, δημοσιευμένο στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 22/10/18, στο https://www.dimokratianews.gr/content/91801/astiki-exaylosi-me-elit-eleimosyni)

Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Ο καθηγητής Γκάι Στάντινγκ προσδιόρισε την προλεταριοποιημένη κοινωνική τάξη των «απασχολήσιμων», ανέργων και φτωχών ως «πρεκαριάτο». Η νέα τάξη αντικαθιστά σταδιακά την πάλαι ποτέ ισχυρή αστική τάξη, ενώ, σε αντίθεση με το παρελθόν, συμπεριλαμβάνει όλο και μεγαλύτερες πληθυσμιακές μάζες με πανεπιστημιακή μόρφωση που και αυτές αμείβονται εντός των ορίων της εξαθλίωσης. Το πρεκαριάτο επιβιώνει όχι μέσω της εργασίας, αλλά κυρίως με τα επιδόματα και την «ελεημοσύνη» των ελίτ.

Ταυτόχρονα ζει μέσα στον φόβο και στην ανασφάλεια, και συνεπώς βρίσκεται διαρκώς σε συναισθηματική και πνευματική σύγχυση, ώστε είναι αδύνατο να αντιδράσει. Το πρεκαριάτο είναι το αποτέλεσμα της τομής δύο ιδεολογικών γεωμετρικών τόπων, αυτού της Αριστεράς με τον νεοφιλελευθερισμό, που σήμερα σχηματοποιείται μέσω της ετερόκλητης συμμαχίας των.

Το πρώτο κοινό σημείο είναι η φανατική προσήλωση και των δύο πολιτικών τάσεων στην παγκοσμιοποίηση, και συνεπώς η εμμονή τους στη διάλυση του έθνους-κράτους, ενώ η δεύτερη κοινή δράση τους υλοποιείται με την πολιτική στήριξη στις παγκόσμιες οικονομικές ελίτ, που εξαϋλώνουν την αστική τάξη μέσω της απογύμνωσής της από κάθε περιουσιακό στοιχείο.

Οι πρακτικές και των δύο πολιτικών σχηματισμών στοχεύουν στο να επαναφέρουν την κοινωνία στις φεουδαρχικές δομές. Συνεπώς οι αριστερές και οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου πολιτικού νομίσματος.

Στον αντίποδα των σκοτεινών δυνάμεων της Αριστεράς και του νεοφιλελευθερισμού τοποθετείται το παγκόσμιο εθνικιστικό κίνημα, αυτό που οι οικονομικές ελίτ αποκαλούν ειρωνικά λαϊκισμός, εθνικισμός ή άκρα Δεξιά.
Τα εθνικιστικά κινήματα ανά την υφήλιο αγωνίζονται να επαναφέρουν την πολιτική αρχή του έθνους-κράτους και συνεπώς επιχειρούν να σώσουν την αστική τάξη από τον αφανισμό, επειδή αναγκαία και ικανή συνθήκη για να λειτουργεί το έθνος-κράτος είναι η ύπαρξη ισχυρής αστικής τάξης, αφού μόνο αυτή παράγει πολιτική, ιδέες, αξίες, ηθική, πλούτο και πολιτισμό.

Η αστική τάξη συμβάλλει στην κατά το μάλλον ή ήττον δίκαιη κατανομή του πλούτου σε εθνικό επίπεδο μέσω των ιδεών, της κατοχής περιουσιακών στοιχείων που εξαλείφει τον φόβο και ενισχύει την ατομική και τη συλλογική αυτοπεποίθηση, καθώς και με την κατανομή και τη διάχυση της εργασίας που ανταμείβει τον εργαζόμενο αντί να τον φορολογεί χυδαία. Η ανίερη συμμαχία της Αριστεράς και των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων επιχειρεί να διαλύσει την αστική τάξη και μέσω της μαζικής εγκατάστασης στον αστικό και τον κοινωνικό ιστό αλλοεθνών πληθυσμών με διαφορετική κουλτούρα, οι οποίοι όχι μόνο διαλύουν την αγορά εργασίας, αλλά και αδυνατούν να συμμετάσχουν στον πολιτισμό «της αγοράς, της βιβλιοθήκης και του θεάτρου», όπως αυτός διαμορφώθηκε εδώ και 2.000 χρόνια μέσα στον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που οι κλασικές σπουδές διαρκώς υποβιβάζονται στην Ελλάδα, μέχρι να εξαφανιστούν εντελώς. Η εμβόλιμη εγκατάσταση ετερόκλητων πολιτισμικών στοιχείων στον αστικό χώρο δημιουργεί επιπροσθέτως ένα ισχυρότατο πολιτιστικό σοκ στην αστική τάξη, που σήμερα πλέον, μετά τη μαζική εισβολή των επήλυδων, παρατηρεί αμήχανη τα σύμβολα της πάλαι ποτέ ισχύος και της ευημερίας της να εξαϋλώνονται.

Ο σκοπός των δυνάμεων του ερέβους είναι η δημιουργία μιας πνευματικά εξαθλιωμένης και αποχαυνωμένης «πρεκαριατικής» κοινωνίας, η οποία θα επιβιώνει αποκλειστικά από τα επιδόματα των ελίτ, ενώ ταυτόχρονα ο πολυεθνικός χαρακτήρας της νομοτελειακά θα αυξάνει τις κοινωνικές αντιθέσεις και συνεπώς θα είναι αδύνατο να υπάρξουν μελλοντικές έξοδοι διαφυγής από την κόλαση του κοινωνικού γκέτο.

Τα αριστερά και τα νεοφιλελεύθερα πολιτικά κόμματα αποτελούν, λοιπόν, μια καλά αμειβόμενη γραφειοκρατική τάξη που σκοπό έχει να εξαφανίσει τους αστούς και τα σύμβολά τους, ώστε να μπορέσει ανενόχλητη να μεταβιβάσει τον πλούτο τους στις ολιγάριθμες οικονομικές ελίτ και τις τσέπες της.

Η αστική τάξη στην Ελλάδα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να οδηγηθεί αδιαμαρτύρητα στα κρεματόρια της ανεργίας, της πρεκαριατοποίησης ή της μετανάστευσης μέσω της διαιώνισης στην εξουσία των ίδιων πολιτικών σχηματισμών.
Η δεύτερη επιλογή της είναι να αντιδράσει πολιτικά, έστω και την τελευταία στιγμή, φέρνοντας στην εξουσία έναν «Ελληνα Σαλβίνι», λύση όμως που είναι πολύ δύσκολη έως αδύνατη να υλοποιηθεί, επειδή, σε αντίθεση με την Ιταλία, η αστική τάξη στην Ελλάδα είναι ρηχή και μιμητική, ενώ στερείται παντελώς κουλτούρας, παράδοσης και πατίνας, και συνεπώς δεν διαθέτει ταξική συνείδηση, ώστε να απεξαρτηθεί από την πολιτική χυδαιότητα που την εξαϋλώνει.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών