Posts Tagged ‘ντοκιμαντέρ’
Αδέσποτα Κορμιά, Φιλόθεος – Ζαλαντό κα
Η αφίσα
Η επιστολή του Μητροπολίτης Φιλόθεου (https://www.ekklisiaonline.gr και στο https://www.googlareis.gr)
Σας αποστέλλω την παρούσα επιστολή μου, ζητώντας εν πρώτοις την κατανόησή σας για την ταλαιπωρία στην οποία πιθανόν σας υποβάλλω. Θεώρησα όμως χρέος μου να σας εμπιστευθώ τις ακόλουθες σκέψεις μου και να ζητήσω την συνδρομή σας σε ένα ζήτημα, το οποίο, σας ομολογώ, με έχει προβληματίσει αρκετά.
Κατ’ αρχάς, οφείλω να σας εκφράσω τις θερμότερες ευχές μου για την επιτυχία του φετινού 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Τέτοιες καλλιτεχνικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες ενίσχυσης της κινηματογραφικής κοινότητας, οι οποίες αποτελούν ευκαιρία έκφρασης και συνάντησης δημιουργών και καλλιτεχνών, ιδίως νέων, μας γεμίζουν με χαρά και ελπίδα. Όπως, όμως, και σείς γνωρίζετε, «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Επιθυμώντας, λοιπόν, με φιλόκαλη και ειλικρινή διάθεση να συνεισφέρω στην προσπάθειά σας, επιτρέψατέ μου να σας επισημάνω ένα ζήτημα, το οποίο δεν αφορά σε αυτό καθ’ αυτό το Φεστιβάλ, αλλά θα μπορούσε να δημιουργήσει λανθασμένες εντυπώσεις γι’ αυτό το ίδιο.
Στο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνεται και η προβολή του ντοκιμαντέρ με τίτλο «ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ» της κ. Ελίνας Ψύκου. Το ζήτημα που δημιουργείται με αυτό δεν έγκειται στο περιεχόμενό του, αλλά στην διαφημιστική αφίσα προβολής του ντοκιμαντέρ! Πέραν του ότι η πρώτη μοιάζει αναντίστοιχη με το περιεχόμενο του δευτέρου － την εξερεύνηση της σωματικής αυτονομίας στην Ευρώπη των πολλών ελευθεριών－ όπως περίπου αναφέρεται στο Πρόγραμμα, ακόμη και αν προσπαθήσει κάποιος να κάνει μια ελευθεριάζουσα η νοσηρή σύνδεση, είναι βαθύτατα προκλητική για το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών της πόλης μας, ανεξαρτήτως δόγματος και ομολογίας: ένας σταυρός με μία ημίγυμνη γυναίκα, πιθανώς την Παναγία, την οποία περιβάλλουν τα αστέρια της Ευρωπαικής Σημαίας (αναφορά στην εικόνα της Παναγίας «Αμώμου Συλλήψεως» η της Παναγίας της Λούρδης, δύο παγκοσμίως σεβαστών χριστιανικών συμβόλων;).
Τείνει, δυστυχώς, να καταστεί συνήθεια, τα τελευταία χρόνια, η εκ μέρους διαφόρων «καλλιτεχνών» χρησιμοποίηση των ιερών Προσώπων της Πίστης, όχι για να αποδώσουν τον αρμόζοντα σεβασμό και να εκφράσουν την πρέπουσα ευλάβεια προς Αυτά, αλλά για να «διαφημίσουν» έκδηλώσεις και δημιουργήματα τέχνης. Αυτές οι διαφημίσεις υπό το πρόσχημα μιάς αμφίβολης καλλιτεχνικά γραφιστικής προσέγγισης, αγγίζουν － ενίοτε δε και υπερβαίνουν － τα όρια της κακόβουλης πρόκλησης και της κακοποιητικής πρόθεσης.
Η Εκκλησία, βεβαίως, δεν λειτουργεί αντιδραστικά, φοβικά η εκδικητικά. Άλλωστε, κανείς και τίποτε δεν έχει την δύναμη να σπιλώσει η να αμαυρώσει ουσιαστικά τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης. Όμως εμείς, τα μέλη της Εκκλησίας, που στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουμε τον Πατέρα, τον Άδελφό, τον Φίλο, Αυτόν που αγκαλιάζει τον πεπτωκότα άνθρωπο, συνχωρεί όποιον θέλει να επιστρέψει κοντά Του και ως «μανικός εραστής» ελκύει κάθε μετανοούσα ψυχή, οφείλουμε στο όνομα αυτής της αγάπης, αλλά και της αλήθειας για Εκείνον και όλα τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης, όπως η Παναγία Μητέρα μας, να καταθέτουμε την μαρτυρία και διαμαρτυρία μας, έστω και αν κάποιοι «χριστιανοφοβικοί» κύκλοι αρνούνται το δικαίωμα αυτό και εθελοτυφλούν, αποδίδοντας στην Εκκλησία και στην έκφραση των θέσεών της, προθέσεις ανύπαρκτες, ομιλούν για «σκοταδισμό και διχασμό, κηρύγματα μίσους, κυνήγι μαγισσών, απόρριψη, τιμωρία, Μεσαίωνα, προτροπή σε πράξεις βίας».
Σε πείσμα όλων αυτών, η Εκκλησία και όσοι ελεύθερα ανήκουμε σ’ Αυτήν θα προσευχόμαστε συνεχώς, όχι υπεροπτικά και απαξιωτικά, όχι διακρίνοντας «αμαρτωλούς» και «σεσωσμένους», όχι για να «πέσει φωτιά», αλλά για την μετάνοια όλων μας, την ψυχική μας ανάταση και Ανάσταση, την αποκατάσταση του ανθρώπου στο πρωτόκτιστο κάλλος της Θεότητος.
Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοσή μας η ελευθερία δεν είναι μία ιδέα, αλλά ένα πρόσωπο, που δεν είναι άλλο από το πρόσωπο του Χριστού. Γι’ αυτό η ελευθερία ως συνειδητή επιλογή ζωής προϋποθέτει απαραιτήτως τον σεβασμό και την ευθύνη, τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους Άλλους. Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο ζητούμε και από σας να μη συναινέσετε στο να προσβληθεί η ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία Του και τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης μας, με την ανάρτηση της αφίσας για την διαφήμιση του ντοκιμαντέρ «ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ».
Αξιότιμη Κυρία Γενική Διευθύντρια,
Είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεσθε και κατανοείτε τον προβληματισμό και την στενοχωρία μου ως χριστιανού ποιμένα και πνευματικού πατέρα των ορθοδόξων χριστιανών της Θεσσαλονίκης. Σας παρακαλώ θερμά, κατά την έμφρονα κρίση και συνείδησή σας, να πράξετε ο,τι αρμόζει. Ευχόμενος το 26ο Φεστιβάλ να στεφθεί με επιτυχία και σείς προσωπικά να έχετε την ευλογία του Θεού στην ζωή και τα καλά σας έργα διατελώ∙
Μετά της εν Κυρίω αγάπης και τιμής
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ο Θεσσαλονίκης Φιλόθεος
Η απάντηση της Ελίζ Ζαλαντό (από το https://www.voliotaki.gr)
«Παναγιώτατε,
Διάβασα με προσοχή την επιστολή που μου αποστείλατε, η οποία καθόλου δεν με υπέβαλε σε ταλαιπωρία- όπως πολύ ευγενικά αναφέρετε. Εν αντιθέσει, χάρηκα που μου κοινοποιήσατε τις εξόχως ενδιαφέρουσες απόψεις σας. Καταρχάς, σας ευχαριστώ για τις θερμές ευχές σας για την επιτυχία του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, καθώς και για το γεγονός ότι «σας γεμίζουν χαρά και ελπίδα οι καλλιτεχνικές μας δραστηριότητες, οι πρωτοβουλίες μας για ενίσχυση της κινηματογραφικής κοινότητας, οι συναντήσεις δημιουργών και καλλιτεχνών – ιδίως νέων». Το κεντρικό θέμα της επιστολής σας είναι το ντοκιμαντέρ της κ. Ελίνας Ψύκου Αδέσποτα κορμιά που συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό του φετινού μας Φεστιβάλ.
Θα χαρώ να συναντηθούμε μετά το τέλος του Φεστιβάλ μας και να συζητήσουμε από κοντά αυτό το θέμα. Μέχρι τότε επιτρέψτε μου να σας εκφράσω κι εγώ, με φιλόκαλη και ειλικρινή διάθεση, μερικές σκέψεις που έκανα κατά την ανάγνωση της επιστολής σας.
Στην πραγματικότητα οι σκέψεις μου εδράζονται σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι καθαρά νομικός και δικαιοκρατικός. Όπως πολύ σωστά αναφέρετε, το ντοκιμαντέρ της κ. Ψύκου «εξερευνά τη σωματική αυτονομία στην Ευρώπη των πολλών ελευθεριών». Σας προσκαλούμε στην προβολή για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ότι το ντοκιμαντέρ αυτό διατρέχεται από την επιθυμία της δημιουργού να καταγράψει τις αγωνίες ανθρώπων που υποφέρουν διότι περιορίζεται η ελευθερία τους. Ως γυναίκα, μητέρα και εργαζόμενη, βλέπω κι εγώ με ανησυχία ότι ο κόσμος, εν έτει 2024, μοιάζει να πηγαίνει πίσω».
«Η βία, οι επιθέσεις κατά των γυναικών, οι γυναικοκτονίες αυξάνονται συνεχώς. Αυξάνονται και οι επιθέσεις κατά αδυνάτων και διαφορετικών. Μόλις χθες στην πλατεία Αριστοτέλους, μια ανάσα από την έδρα του Φεστιβάλ μας, είδαμε με φρίκη και αγανάκτηση μια αήθη και βίαιη επίθεση εναντίον δυο διεμφυλικών ατόμων, τα οποία διασώθηκαν καθαρά από τύχη. Αυξάνονται επίσης τα απολυταρχικά καθεστώτα που περιορίζουν την ελευθερία, καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και αμφισβητούν την έννοια της Δημοκρατίας.
«Δεν ακολουθεί βεβαίως τη γνωστή εκκλησιαστική τεχνοτροπία, όμως εκατοντάδες καλλιτέχνες από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας χρησιμοποίησαν διαφορετικές τεχνοτροπίες για να απεικονίσουν τα Πάθη του Χριστού και να τα ταυτίσουν αλληγορικά με τις αγωνίες των αενάως πασχόντων ανθρώπων»
Η Δημοκρατία είναι ένας θεσμός υπέροχος που μας καλεί να συμβιώνουμε με άτομα, τα οποία ενδεχομένως έχουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές μας. Αν αυτές οι απόψεις δεν κηρύσσουν το μίσος και δεν καλούν σε παράνομες πράξεις, αν δεν απειλούν τις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας και της Δημοκρατίας κι αν δεν παραβαίνουν τους υπάρχοντες νόμους, τότε οφείλουμε να τις ακούμε μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας αποδοχής και αγάπης.
Κατανοώ ότι η διαφημιστική αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά εκφράζει ίσως απόψεις αντίθετες από τις δικές σας. Το ίδιο είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει και με άλλα καλλιτεχνικά έργα που παρουσιάζονται σε κινηματογραφικές αίθουσες, τηλεοπτικούς σταθμούς, αίθουσες τέχνης και μουσεία. Μα κι εγώ όμως βλέπω έργα που δεν μου αρέσουν και ακούω απόψεις που είναι αντίθετες στις δικές μου.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα μπορούσα να ζητήσω την απαγόρευσή τους, ή την απόσυρσή τους, διότι αυτό αντίκειται στο Κράτος Δικαίου».
«Το ίδιο συμβαίνει και με την αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά. Ως καλλιτεχνικό έργο μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους και να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Χωρίς να έχουμε καμία σχέση με τη δημιουργία της, έχουμε ακούσει στο Φεστιβάλ πολλές διαφορετικές απόψεις: από θετικές και εγκωμιαστικές, έως προσβλητικές και απειλητικές. Όμως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος επίσημος φορέας μπορεί να την απαγορεύσει από τη στιγμή που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν τον προβληματισμό σας για τη συγκεκριμένη αφίσα.
Σας παρακαλώ, όμως, να κατανοήσετε κι εσείς ότι οι πράξεις απαγόρευσης ή λογοκρισίας είναι αντίθετες όχι μόνο στις αξίες μου αλλά και αντίθετες στους νόμους του κράτους μας. Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος άξονας πάνω στον οποίο εδράζονται οι σκέψεις μου, κι αυτός είναι περισσότερο θεωρητικός. Μου γράφετε ότι τα τελευταία χρόνια διάφοροι καλλιτέχνες «χρησιμοποιούν τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης για να διαφημίσουν εκδηλώσεις και δημιουργήματα τέχνης, υπερβαίνοντας τα όρια της κακόβουλης πρόκλησης και της κακοποιητικής πρόθεσης».
Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει και αυτό, όχι όμως με την αφίσα της κ. Ψύκου, η οποία δεν πιστεύω ότι προσβάλλει «την ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία Του και τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης μας».
Δεν υπάρχει κάτι προσβλητικό ή χλευαστικό σε αυτή την αφίσα.
Δεν ακολουθεί βεβαίως τη γνωστή εκκλησιαστική τεχνοτροπία, όμως εκατοντάδες καλλιτέχνες από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας χρησιμοποίησαν διαφορετικές τεχνοτροπίες για να απεικονίσουν τα Πάθη του Χριστού και να τα ταυτίσουν αλληγορικά με τις αγωνίες των αενάως πασχόντων ανθρώπων. Πιστεύω δηλαδή ότι η συγκεκριμένη αφίσα, όπως μου γράφετε κι εσείς, επιδιώκει «την ψυχική ανάταση και Ανάσταση, την αποκατάσταση του ανθρώπου στο πρωτόκτιστο κάλλος της Θεότητος».
Επιτρέψτε μου τέλος, Παναγιώτατε, να εκφράσω την άποψη ότι ο Σταυρός του Κυρίου δεν είναι μόνον ένα σύμβολο πίστης, μια απλή εικόνα που αναπαράγεται στατικά ανά τους αιώνες, αλλά και ένας συμπεριληπτικός τόπος και ένας εν κινήσει τρόπος που αγκαλιάζει τον πεπτοκώτα άνθρωπο, τον πάσχοντα άνθρωπο, τον εσαεί ξένο, τον οποίο οφείλουμε να υποδεχόμαστε με ταπεινότητα, κατανόηση και αγάπη. Με τον ίδιο τρόπο που υποδεχθήκαμε τον Ιησού με τα παρακάτω λόγια του Ύμνου: «δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλίνῃ».
Με βαθιά εκτίμηση,
Ελίζ Ζαλαντό
Γενική Διευθύντρια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
—
Η πρώτη ανάγνωση που έκανα για το θέμα και μου κίνησε το ενδιαφέρον: Τα όρια της διαφήμισης – Δρόμος της Αριστεράς, του Νίκου Σταθόπουλου (στο https://edromos.gr/ta-oria-tis-diafimisis/). Ο Κοττάκης έγραψε αυτό: Ἀντιρατσιστικός νόμος γιά τήν βεβήλωση τοῦ Σταυροῦ «προβλέπεται», κ. Πρωθυπουργέ; (στο https://www.antibaro.gr/article/36267)
Visual Acoustics: The Modernism of Julius Shulman
Visual Acoustics: The Modernism Of Julius Shulman is a documentary film that explores the life and career of the much lauded architectural photographer Julius Shulman
LEAVING CALIFORNIA: The Untold Story
Ένα ντοκιμαντέρ για την Καλιφόρνια που όπως αναφέρεται και στην πιο κάτω συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ, μας ενδιαφέρει γιατί «αν η Καλιφόρνια αποτύχει, τότε οι ΗΠΑ θα αποτύχουν»
Ακολουθεί η συνέντευξη με τον δημιουργό του ντοκιμαντέρ. Το ντοκιμαντέρ ολόκληρο αλλά χωρίς ελληνικούς υπότιτλους από το Rumble, στην συνέχεια.
John and Ken talked to Siyamak Khorrami about his new documentary LEAVING CALIFORNIA: The Untold Story. Listen to the interview below! (Apr. 2023)
California Insider Podcast/TV Host Siyamak Khorrami explores the unprecedented mass exodus of California and its root cause in his new documentary, LEAVING CALIFORNIA: The Untold Story, an Epoch Original production. In the 70-minute feature-length film that premieres tomorrow, April 21 on LeavingCAmovie.com, Khorrami takes viewers on an intimate journey of love, loss, tragedy and hope as residents face the prospect of leaving their beloved state. As a regular guest of the show, California Policy Center President and award-winning Journalist Will Swaim says, “California’s bad ideas go national really fast. And if California fails, the United States fail.” This cautionary tale highlights crime, education, business environment, cost of living, environmental legislation and homelessness that are trending beyond California.
“I have the opportunity to reach as many people possible about the true hardships in our state,” says Khorrami. “While their stories are frustrating and heartbreaking, it’s inspiring to witness the tenacity and will of the people who are surviving despite their circumstances. Hopefully others, after seeing this film, will be equally inspired to act and make change.”
—
Για το ντοκιμαντέρ από το https://www.theepochtimes.com/leaving-california-the-untold-story-documentary
“Leaving California: The Untold Story” is a feature-length documentary that portrays the growing challenges of living in California, causing an unprecedented mass exodus. Siyamak Khorrami, television host of California Insider and editor of The Epoch Times Southern California, takes viewers on an intimate journey of love, loss, tragedy, and hope as California residents face the prospect of leaving their beloved state. About 700,000 people moved out of the state within the last two years.
Khorrami provides a unique and personal lens as he explores such issues as crime, education, housing, cost of living, wildfire, homelessness, and more. Having left his home in Iran with his family when he was 16 years old to live in Mexico City for two years, Khorrami was drawn to the freedom, opportunity and beauty of the Golden State. He got his degree in Finance at the University of San Diego and was promptly recruited to help build a contract research company in China. However, as he experienced the culture of business under the Chinese Communist Party he decided to come back to California where his entrepreneurial spirit was embraced and allowed to thrive. Unfortunately, the state began to change.
As Khorrami talks with several notable Californians including Former Democratic Majority Leader of the California State Senate Gloria Romero, former Sheriff Alex Villanueva, former San Francisco County Supervisor Tony Hall, former mayor of Costa Mesa Jim Righeimer, author and Officer Deon Joseph, Director of Race and Equity, The Utility Reform Network (TURN) Gabriela Sandoval, Pulitzer Prize winning-journalist Rick Reiff, famous historian and professor Dr. Victor Davis Hanson, he pulls back the curtain on trends and policies being imposed on the state.
΄Αρης Βελουχιώτης «Το δίλημμα» (Ντοκιμαντέρ του Φ. Λαμπρινού)
Άρης Βελουχιώτης – Το δίλημμα | Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός …
Σενάριο: Φώτος Λαμπρινός – Ο ιστότοπος τους σκηνοθέτη: http://www.fotos-lamprinos.gr/
Αφηγητής: Γιώργος Σαμπάνης – Μουσική ενορχήστρωση και διεύθυνση: Λουκιανός Κηλαϊδόνης – Παραγωγή: 1981 – Διάρκεια: 113′
“The Truth About Cancer: A Global Quest” (video-ντοκιμαντέρ)
The Truth About Cancer: A Global Quest – The True History of Chemo & The Pharmaceutical Monopoly
The Truth About Cancer™ and The Quest For The Cures™ are registered Trademarks of TTAC Publishing LLC
- https://thetruthaboutcancer.com/
- ένα βιβλίο που αναφέρεται στο video υπάρχει και στα ελληνικά στο http://www.victory-over-cancer.org/el/2016/04…%cf%85/
- και στα αγγλικά στο http://www.victory-over-cancer.org/
Εκείνοι που επέζησαν – THOSE WHO SURVIVED (ντοκιμαντέρ)
πηγή: http://thosewhosurvived.smallplanet.gr/173876935?autoplay=1
Written & Directed by Yorgos Avgeropoulos
2016, Greece, 33min
Available versions:
– Ελληνικά [33 λεπτά]
– English [33 min.]
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΠΕΖΗΣΑΝ – Ιστορίες Αξιοπρέπειας
Πολλοί από τους χιλιάδες πρόσφυγες οι οποίοι κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα, είναι θύματα βασανιστηρίων που ρισκάροντας τα πάντα, κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους και να αναζητήσουν άσυλο στις πύλες της Ευρώπης – φρούριο. Είναι οι πιο ευάλωτοι απ’ τους ευάλωτους. Ο Μουράτ, ο Ζάν, και ο Αλί, αόρατοι μέσα στο πλήθος, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν τώρα μια νέα περιπέτεια: Να πείσουν τις ελληνικές αρχές για την ιστορία τους έχοντας ως μόνη απόδειξη το λόγο και το σώμα τους, να στήσουν μια καινούργια ζωή από το μηδέν, και το σημαντικότερο, να επουλώσουν τις πληγές τους.
THOSE WHO SURVIVED – Stories of Dignity
Many of the thousands forced to follow the pathways of migration, are victims of torture. They are amongst the most vulnerable of vulnerable, tortured in their country in the most savage and unspeakable manner. They succeeded in fleeing from their persecutors, and risking everything, placed their lives in danger, yet again, to seek protection at the gates of fortress Europe. Murat, Jean and Ali, now rendered invisible in the crowds of the Greek capital, face a new adventure: to convince the authorities of their story with the sole proof of their word and body, to set up a new life from scratch, and most importantly, to heal their wounds.
Φιντέλ Κάστρο
Για μένα ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο είναι στενάχωρος. Κάθε θάνατος μου είναι δυσάρεστος πολύ. Άλλωστε δεν κρύβω τον φόβο μου και την έγνοια μου γιαυτό το οριακό κακό της ζωής μας.
Με νευρίασαν κάποιες δεξιές εφημερίδες. Αμέσως θέλησαν να αναδείξουν πρώτα τα κουσούρια του ανθρώπου. Με νευρίασαν και δήθεν προχωρημένες απόψεις, περί του ότι οι Έλληνες φτιάχνουμε μύθους και μας αρέσουν κλπ.
Χωρίς μύθους ο άνθρωπος όχι μόνο δε ζει. Αλλά ακόμη περισσότερο δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του. Θρησκείες, σοσιαλισμοί, κομμουνισμοί και άλλοι ~ισμοί την δύναμή τους την αντλούν από το μυθολογικό στοιχείο που βρίσκεται εντός τους. Ακόμη και οι προοδευτικές έννοιες την ισχύ τους στην μυθοπλαστική τους δυναμική την στηρίζουν (αδελφοσύνη, ισότητα, ελευθερία κλπ).
Λοιπόν ο Κάστρο ήταν από τους τελευταίους μύθους της εποχής μας. Κράτησε στο χρόνο της ενσώματης ζωής του καλά. Θα δούμε πως θα τα καταφέρει και στο μέλλον τώρα πια που δεν θα είναι «ανάμεσά μας».
Η χώρα του, αυτό το πορνείο και καζίνο των ΗΠΑ πριν την κουβανική επανάσταση, προχώρησε μισό αιώνα τώρα αποκλεισμένη σε όλους τους τομείς από τον φοβερό γείτονα της. Φτώχια μπορεί να υπήρχε στη χώρα. Όμως υπήρξε και σαφής πρόοδος: οι Κουβανοί αναδείχθηκαν σε αθλητισμό, έβγαλαν καλούς γιατρούς, έφτιαξαν μια αρκετά καλή υγεία και παιδεία. Μπορεί να μην έφτασαν στο θρίαμβο αλλά σίγουρα αρκετά καλά για το καρυδότσουφλο Κούβα που με τον Φιντέλ στο τιμόνι έπρεπε συνέχεια να πλέει στα απόνερα του κολοσσιαίου αμερικάνικου υπερωκεάνειου.
Ήταν η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο ένα προπύργιο κόντρα στην παγκοσμιοποίηση;
Νομίζω πως ναι. Ηθελημένα και αθέλητα ήταν. Άλλωστε με κάποιο τρόπο υπήρξε πολέμιος και της κομμουνιστικής παγκοσμιοποίησης, παρότι σε σχέση με την πάλαι ΕΣΣΔ.
Περίεργο! Στην προσωπική μου κοσμοθεωρεία η αριστερά έχει πολύ-πολύ μικρή αξία. Στο προσωπικό μου πάνθεο μάλλον υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χαρακτηρίζονται «αριστεροί» ή κομμουνιστές.
Μια μουσική έρχεται συνέχεια στο νου μου με την φυγή του Κάστρο και της Κούβας της εποχής του.
Την βάζω εδώ πιο κάτω σαν αποχαιρετισμό (Buena Vista Social Club, a 1999 documentary film directed by Wim Wenders about the music of Cuba). Και μετά το ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν για τη ζωή του ( 2002, Oliver Stone’s documentary “Comandante.” ).
Δυο μέρες μετά: διαπιστώνω ότι γενικά το υλικό για τον Κάστρο έχει την τάση να χάνεται λίγο-λίγο από το διαδίκτυο. Άραγε εντύπωσή μου ή ισχύει;
Θυμίζω πάντως και αυτή την ταινία για την Κούβα: 
για την οποία περισσότερα στο http://www.imdb.com/title/tt0058604/ και η ίδια στο http://putlockers.ch/watch-i-am-cuba-online-free-putlocker.html
«σταγώνες»
Η Εταιρεία Περιβάλλοντος Κύμης μαζί με τον Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Κύμης προβάλουν το ντοκιμαντέρ «σταγώνες», της Νέλλης Ψαρρού, την Τετάρτη 20/8/2014, στις 9.15 μμ, στο θεατράκι του Λαογραφικού Μουσείου Κύμης.
Η αφίσα της εκδήλωσης σε αρχείο pdf και ακόμη
περιβάλλον και πολιτική 